قرص ضد پیری وارد بازار شد !! + نحوه خرید

پژوهشگران آمریکایی، اثرات موفقیت‌آمیز کاربرد لیتیوم را در افزایش طول عمر مگس‌های میوه و کرم‌های لوله‌ای و بهبود عملکرد کلیه آنها نشان داده‌اند.

لیتیوم که به عنوان درمانی برای اختلال دوقطبی شناخته می‌شود، مدت‌هاست که با قابلیت‌های خود برای مقابله با افزایش سن، پژوهشگران را مجذوب خود کرده است.

در بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده شده است که این عنصر، طول عمر مگس‌های میوه و کرم‌های لوله‌ای را افزایش می‌دهد. این در حالی است که مشاهدات نشان داده‌اند آب لوله‌کشی که به طور طبیعی با مقادیر کمی لیتیوم همراه است، می‌تواند طول عمر انسان را بهبود ببخشد.

پژوهشگران “دانشگاه تولیدو”(UToledo) آمریکا اخیرا دریافته‌اند که دوز کمی از لیتیوم، مانند یک عامل ضد پیری در کلیه‌ها عمل می‌کند.

دکتر “روجون گونگ”(Rujun Gong)، استاد پزشکی دانشگاه تولیدو گفت: با مشاهدات جالب توجهی که در سال‌های اخیر صورت گرفته‌اند، تأثیر لیتیوم بر پیری، موضوع داغی بوده است. بسیار مهم است که راه‌هایی برای کند کردن یا توقف پیری کلیه پیدا کنیم. یافته‌های ما نشان می‌دهند که لیتیوم در واقع ممکن است پتانسیل قابل توجهی را برای انجام دادن این کار داشته باشد و بار بیماری کلیوی را کاهش دهد.

عملکرد کلیه با افزایش سن انسان، حتی در غیاب هرگونه بیماری کلیوی قابل شناسایی، تا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند یک مشکل مهم سلامتی برای بسیاری از بیماران مسن باشد، خطر ابتلا به نارسایی کلیه را افزایش دهد و درمان بسیاری از بیماری‌های دیگر را پیچیده کند.

ابتلا به بیماری کلیوی

تخمین زده می‌شود که از هر هفت بزرگسال آمریکایی، یک نفر به بیماری کلیوی مبتلا باشد و از هر سه بزرگسال، یک نفر در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارد.

اگرچه لیتیوم یک تثبیت‌کننده خلق و خو است و درمان نخست برای اختلال دوقطبی به شمار می‌رود اما دانشمندان هنوز دقیقا نمی‌دانند که کارکرد آن در مغز چگونه است. با وجود این، پژوهشگران دریافته‌اند که یکی از اهداف مولکولی لیتیوم، “GSK۳-beta” است؛ آنزیمی که با پیری سلولی در کلیه و کاهش عملکرد کلیه مرتبط است.

گونگ و گروهش با همکاری دکتر “لنس دورکین”(Lance Dworkin)، مدیر گروه پزشکی دانشگاه تولیدو، برای نخستین بار نشان دادند که از بین بردن ژن مسئول تولید GSK۳-beta، پیری کلیه را کند می‌کند و به حفظ عملکرد کلیه در مدل‌های حیوانی می‌پردازد.

این پژوهش، در “Journal of Clinical Investigation” به چاپ رسید.