هنوز هم بازی در آثار کودک و نوجوان را دوست دارم

به نقل از روابط عمومی شبکه آی فیلم، آتش تقی پور بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر که  این روزها با «قصه های پهلوان» ایفاگر نقشی جذاب در این سریال در حال نمایش از شبکه آی فیلم است، در گفت و گوی این شبکه با وی، در باره کم کار شدنش گفت: در کار ما بازنشستگی معنا ندارد !البته من جزو افرادی هستم که سعی می کنم همیشه کار کنم اما باید پذیرفت که ظاهرا بود و نبود ما برای مسئولان اهمیتی ندارد. من تا یک ماه پیش در خمینی شهر اصفهان در نمایشی بازی می کردم . حالا هم  قرار است از چند روز دیگر در خدمت آقای سعید سلطانی در سریال «ستایش ۳» بازی کنم. اگر کار نکنم دچار افسردگی می شوم به همین دلیل تلاشم بر این است که حتما کار کنم و خانه نشین نباشم.

مخاطبان تلویزیون خاطرات خوبی از حضور تقی پور در تلویزیون دارند، از سریال سربداران که کاری فاخر و تاریخی بود تا کار خاطره انگیز پهلوانان نمی میرند ومجموعه های طنز که با حضور او شیرینی دیگری یافته اند. او با این پیشینه درباره وضعیت امروز تلویزیون و سینما اظهار کرد: احساس می کنم تولیدات تلویزیونی و سینمایی در این سال ها بسیار کم شده، بسیاری از کارگردانان مهم و تراز اول بی کار هستند و خانه نشین شده اند. مدتی پیش در سریال معمای شاه بازی کردم که حاشیه های فراوانی برای من داشت و خودم هم از این کار راضی نبودم. بعد از این مجموعه پیشنهادی نداشتم جز نقش های کوتاه که هر از گاهی پیشنهاد می شود. تلویزیون تولیدات فاخر فراوانی داشت که در حال حاضر تعطیل شده است. می گویند بودجه نیست ، پول نیست و...همین کم شدن ساخته ها باعث بیکاری و کم کاری بسیاری از هنرمندان شده است.

وی در ادامه درباره طیف های مختلف فیلمسازان و وارد شدن جوان ترها به این عرصه عنوان کرد: اتفاقا کار با جوانان را دوست دارم و استقبال می کنم البته انتظار دارم بعد از پنجاه سال سابقه، جایگاه من در کارها حفظ شود . مدتی پیش در تماشاخانه انتظامی در نمایشی بازی کردم که کارگردان جوانی داشت و اتفاقا از پیشنهادات من با روی باز استقبال کردو نتیجه هم خوب بود. مخاطبان آن نمایش را دوست داشتند. کار با جوانان برای من سرشار از انرژی های خوب و انگیزه است.

دو گونه ایفای نقش جدی و طنز بخش دیگری از سخنان این بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر را به خود اختصاص داد: جدی ترین آدم ها خنده دار ترین آدم ها هستند! طنز اساسا کار ساده ای نیست. این دو عرصه یعنی جدی و طنز بودن نقش برایم فرقی ندارد و همه چیز بستگی به نقش دارد و اینکه کارگردان چه چیزی از من طلب می کند. من سعی کرده ام در هر نقشی بهترین را ارائه دهم.

در این سال ها بازخوردی که از مردم گرفتید چه طور بوده کدام یک از کارهای شما را بیشتر از بقیه دوست داشتند؟ در پاسخ به این سوال نیز وی ابراز کرد:هر کاری ویژگی های خود را دارد اما مردم مجموعه های طنز را بیشتر دوست دارند و بیشترهم در ذهن شان مانده است.مثلا سریال تعطیلات خوش بگذره و سریال نی لبک برای مردم خیلی جذاب بود. سریال همسایه را که بازی کردم مردم خیلی دوست داشتند و در کوچه و خیابان هر جا مرا می دیدند ابراز لطف می کردند.

تقی پور حتی تجربه بازی با گروهی از نوجوانان را نیز  ئدر سریال «پهلوان» دارد: بله پهلوان را در اراک بازی کردم و خیلی خوب این سریال را به خاطر دارم. من بچه ها را خیلی دوست دارم . بچه ها در بازی همیشه راحت هستند و خودسانسوری ندارند. در حوزه کودک و نوجوان زیاد کار کردم و اتفاقا همیشه دیده و با استقبال مواجه شده است. متاسفم که ما در این مملکت به کودکان اهمیت نمی دهیم و نمی دانیم فردای کودکان از امروز ساخته می شود. سال هاست در زمینه کودک و نوجوان کار قابل تاملی نداشته ایم و یاد مان رفته اندیشه و تفکر هر فردی تا ۷ سالگی ساخته می شود و تا آخر عمر با اوست. عوامل مجموعه را می شناختم، کار با بچه ها هم که همیشه جذاب است و من هم طرفدار حضور در کارهای کودک و نوجوانم.  اما در این مجموعه پسری بازی می کرد که با وجود جثه کوچک  و سن کم- حدود ۱۴ سال سن داشت - بسیار با استعداد بود. آنقدر برایم جالب بود که  بعدها با مجید قناد هم صحبت کردم که از او در کارهای کودک استفاده کند و مجید قناد این کار را نکرد و حیف شد چون پسر بسیار با استعددی بود.

آتش تقی پور از شرایط این روزهای خود راضی نیست: راضی نیستم. بیشترهنرمندان پیشکسوت بیکار هستند و همین بیکاری زمینه بسیاری از مشکلات است.ظاهرا این روزها در سریال های  ایرانی از عمو و پدر و پدربزرگ و دایی خبری نیست !خانواده در تولیدات تلویزیون رنگ باخته و جایگاهی ندارد ،در سریال ها  هیچ استفاده ای از ما نمی شود . سریال ها همه دختر پسری و موضوعات عشقی و خیانت و ... دارند. هر چند من به جوانان اعتقاد دارم و می دانم باید کار کنند اما افرادی مثل من که سال ها عمر خود را در این عرصه وقف کرده اند چه می شوند؟ جایگاه ما کجاست؟ با این شرایط هرکسی بازنشسته شد باید از دنیا برود. حتی در شهرم ارومیه از تجربیات من استفاده نمی شود حداقل مسئولان  شهرمان می توانستند ماهی یک بار به عنوان کارشناس از من و و امثال من استفاده کنند. خیلی دوست دارم تجربیاتم را با جوان ترها و افرادی که به بازیگری علاقه دارند به اشتراک بگذارم .من این تجربیات را به راحتی به دست نیاورده ام اما کسی قدر می داند؟الان در  بعضی از مراکز فرهنگی و فرهنگسراها کلاس هایی می گذارند تا به افراد با سن بالا روحیه دهند و..اما در عرصه هنر هیچ خبری نیست. فراموش می شوی تا روزی که بشنوند مرده ای...

وی افزود: سعی می کنم در زمان بیکاری بنویسم . برای دل خودم و البته به زبان آذری هم می نویسم. تلاش می کنم خودم را از پا نیندازم و بیکار نباشم اما این حس برای همه ما وجود دارد. بعید می دانم از هم نسلان من کسی شرایط خوبی داشته باشد . در شرایطی که این همه بحران و مشکل داریم مثل مشکل آب، مسائل اقتصادی و..هنرمندان پیشکسوت با شرایط بدتری زندگی می کنند. زندگی سخت است. من بازنشسته اداره تئاترم و حدود یک میلیون و ششصد هزار تومان حقوق می گیرم. اگر قرار بود اجاره بدهم که بیچاره می شدم.این روزها من و امثال من با شنیدن اخبار مربوط  به این همه اختلاس و... دچار غصه می شویم. من سعی می کنم زندگی کنم و تلاشم را می کنم .در این سن و سال از مدیران می خواهم به مردم توجه کنند. در حال حاضر هنرمندان را دسته بندی کرده اند به خودی ها و غیر خودی ها...چرا باید این اتفاق بیفتد؟ همه ما ایرانی هستیم و کشورمان را دوست داریم ، من و هم‌دوره ای هایم می خواهیم تا زنده هستیم فعالیت کنیم در همین چارچوب... خود من سعی می کنم ساده زندگی کنم اما حق من و هم نسلانم که سال ها بی چشمداشت خدمت کردیم و مردم را شاد کردیم، فراموشی نیست...