تیپ بهاری «فریبا کوثری»

آدم دلش می خواهد در حصارِ دستانِ شفابخشِ آفتاب، رها شود، چشمانش را ببندد و همه را، بدون توقع، دوست داشته باشد.

آدم دلش می خواهد عاشق باشد و شعرهایِ عاشقانه بخواند

و سفر کند

و حرف بزند

و بخندد و همینطور بی دلیل و بی بهانه، حالِ دلش خوب باشد!

اصلا آدم هوس می کند بیشتر از همیشه مراقبِ خودش باشد...

بهار که می شود ؛ جهان، به طرزِ مشکوکی زیباست!

حتی خورشید هم جورِ دیگری می تابد

جوری که انگار ؛ خبرهایِ خوبی در راه است...