«مرزامن» روایت وارثان آرش از زبان هنر

فرهنگ گران‌سنگ ایران زمین، بنای عظیم و شکوهمندی است که در بنیاد نهادن، برافراختن و آراستن آن، تمام مردم، به ویژه مرزداران، نقشی ماندگار داشته‌اند و چون نیک بنگریم درفش افراشته این ملک جاودان آوای برافراختن و آراستن تمدنی است که همواره همای سعادت بر بلندای آسمانش پرواز می‌کند.

زبان هنر برای بیان شنیده‌های نادیده و نادیده‌های شنیده شده می‌تواند پلی باشد برای رسیدن به باوری سرشار از حس وطن‌پرستی و غرور که همواره پاینده است.

 مرز امن زبان مردم از نگاه هنرمندان و نگاه هنرمندان همواره سرشار از زبان مردم است. بالیدن به این حس دوگانه در سایه وجود موهبتی به نام امنیت امکان‌پذیر گشته است.

برای بیان از خود گذشتگی‌ها زبان سخن نمی‌تواند آنچنان تاثیرگذار باشد. این امر با زبان هنر، زبانی مفهومی و سازنده، زبانی از جنس گرافیک« پوستر» و با زبان تلخ و شیرین «کارتون» رخ نمایی می‌کند و می‌تواند با همه هستی فارغ از هر نژاد و قومیت  به یک زبان مشترک «زبان تصویر» حرف  بزند.

باید با یک نقطه و خط به اندازه یک کتاب حرف زد. باید درباره مرزبانان و مرزنشینان و وارثان آرش که افتخار، اصالت و سند ماندگاری ما ایرانیان هستند به وسعت ایثارشان تندیس جاودانگی تراشید و اندازه قامت‌شان تن‌پوشی از جنس هویت آراست.

باید از مرز امن فرصتی ساخت برای گسترش دوستی و مهرورزی و ارتباط بدون مرز در سایه اعتماد و برادری.

 باید زورقی ساخت برای رونق اقتصاد که وجودش ناامنی را از مرزها دور نگه می‌دارد.

باید طلوعی ساخت از جنس خورشید تابناک سرزمینم ایران  که همواره جاودان باد و جاوید.

سعدیا «حب وطن» گرچه حدیثی است صحیح

 نتوان مُرد به سختی که من اینجا زادم