گلایه های کارگردان «عطر داغ» از شرایط نامناسب اکران

 فیلم سینمایی «عطر داغ» به کارگردانی علی ابراهیمی است که در سال ۹۷ تولید  و در بهمن ۹۸ اکران شد، اما شرایط نامناسب اکران موجب واکنش کارگردانش شد که در ادامه می خوانید.

آیا اکران «عطر داغ» به عنوان اثری مستقل، در چنین موقعیتی اجحاف به فیلم و صاحب اثر نبود؟

 سرمایه گذار این فیلم زمان تولید همیشه با شوق خاصی اذعان می‌کرد پس از ساخت و اکران آن، فیلم دیگری تولید و در کار فرهنگی مشارکت می‌کند، چون از کارآفرینی اش لذت می‌برد، اما وقتی با چنین شرایط بدی روبرو شد، گفت:«حتی از خیابانی که سینما در آن باشد گذر هم نمی‌کنم» و مطمئنم روی قول خود ایستاده است. این نمونه‌ای از اجحاف در حق سینما به خصوص بخش مستقل به معنای واقعی است. او دو سال پله‌های ارشاد را برای اکران فیلم بالا و پائین رفت، اما خروجی آن چیزی است که می‌بینید.

دلیل حمایت نکردن از سینمای مستقل این است که دوست ندارند وجود داشته باشد و هر روز می بینیم وضع آن وخیم‌تر می‌شود، چون عده‌ای آن را انحصاری کردند و هرکس جز خودشان قصد ورود داشته باشد، کاری می‌کنند پا به فرار بگذارد و دیگر حتی نام سینما را به زبان نیاورد.

جالب اینجاست بخش خصوصی که حتی پول سالم و تمیز دارد حق ورود به سینما ندارد و به همین سادگی می‌گویم تا چند سال آینده هیچ اثری از آن نخواهد بود.

اسفندماه امسال در حالت عادی زمان خوبی برای اکران نیست امسال هم که چندین اتفاق بد رخ داد حالا شما فکر کنید فیلم می‌تواند اکران خوبی داشته باشد؟! از سویی عرق حضور فیلمی مانند «خوب، بد، جلف ۲» در جشنواره فیلم فجر خشک نشده بلافاصله اکران عمومی می‌شود مگر چنین چیزی داریم؟! این موضوع ترازوی عدالت اکران را به هم می‌ریزد.حتی از سوی جشنواره فیلم فجر به « عطر داغ » جفا شد و از حضورش ممانعت کردند، چون من، پروپاگاندا و جریانی که پشت پرده برخی فیلم‌ها را حمایت می‌کند، ندارم، پس خروجی چنین موضوعی سرخوردگی و سوخته شدن استعداد امثال ماست.

اگر پول‌های کثیف و آدم‌های خاص پشت افرادی مانند ما بود فیلمسازان ماندگار به وجود می‌آمد! دقت کنید چرا دیگر از فیلمسازانی مانند احسان بیگلری که فیلم بی نظیر «برادرم خسرو» را ساخت خبری نیست؟

متاسفانه بچه‌های حوزه خبر هم انگار تمایلی به نقد و اصلاح چنین وضعیتی ندارند از آن طرف گوش مسئولان فرهنگی و سینمایی نیز از شنیدن نقد‌های صحیح غافل شده است.این اجحاف برای بازیگران هم صدق می‌کند، افرادی مانند مهرداد صدیقیان، عباس غزالی و ... مورد توجه قرار نمی‌گیرند و این برای سینمای ما زنگ خطری محسوب می‌شود.

خراب کردن زیست کارگردان‌ها و بازیگران مستعد، تغییر ژانر و ذائقه مخاطب، ورود پول‌های کثیف، از بین بردن بخش خصوصی و ... چیزی جز نابودی سینما ندارد.

آیا در چنین شرایط سختی به سمت ساخت هرفیلمی در هر شرایطی سوق پیدا نکردید؟

دوستی داشتم که می‌گفت حالا که با تو چنین کاری کردند مانند خودشان فیلم بساز و آن چیزی شو که آن‌ها می‌خواهند، چون در کمتر از یکسال معروف می‌شوی. اما من می‌گویم شاید در عصبانیت حرف‌هایی بزنم، ولی با کمی تامل به این نتیجه می‌رسم که نمی‌توانم فقط به صرف معروف شدن و درآمدزایی، حجم گسترده‌ای از هجو را در آثار بگنجانم و شرف و حیثت را زیر پا بگذارم.

من با خلق فیلم و سینما لذت می‌برم. این هدف اصلی من است و همیشه خواهم گفت مانند برخی‌ها به دنبال برگزار کردن شو و فرش قرمز و خودنمایی‌های زودگذر نیستم.

چرا سراغ ساخت «عطر داغ» رفتید؟

دغدغه پرداختن به مسائل دختر‌ها و زن‌ها در جامعه را در « عطر داغ » مطرح کردیم. خانه سنتی فیلم به جز نماد، جریانی فراموش شده است یعنی رفاقت و مهربانی جای خود را به تلفن همراه و اینستاگرام داده است، مقوله‌ای که اساس خانواده را از هم پاشیده و اگر مراقب نباشیم از این هم بدتر خواهد شد.

فرار از کلیشه‌ها در نوع پرداخت قصه و در هم تنیدن دو چالش و رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب، از دیگر اهداف این فیلم بود.آیا این فیلم تاریخ مصرف دارد؟

به هیچ عنوان، چون می‌گوئیم اگر با زاویه دید درست به زندگی نگاه کنیم و خیلی زود نسبت به چیزی که می‌بینیم متعصب نشویم و واکنشی غیرمعقول انجام ندهیم زندگی را بردیم، اما متاسفانه اینستاگرام آستانه تحمل و قضاوت آدم‌ها را پائین آورده تا جایی که تمام قضاوت‌ها و تصمیم گیری‌های خود را پس از دیدن ویدئو‌های ۵۹ ثانیه‌ای بروز می‌دهند و این خطرناک است.