شهرت‌طلبی یا ناراحتی از طرح یک پرسش
چند روزی است که فضای داخلی خانواده رسانه ملتهب شده است؛ به ویژه خبرنگاران حوزه فرهنگ و هنر که به نوعی با اهالی سینما و تلویزیون در ارتباط هستند.
اولین بار نیست که هنرپیشه‌ای به خود اجازه می‌دهد تا نقدی درباره پرسش‌های خبرنگاران را با لحنی تند و گاهی به دور از ادب مطرح کند؛ افرادی که منتقد پایین بودن سطح پرسش‌های اهالی رسانه هستند، فارغ از درستی این انتقادها، گویا گاهی زبان بهتری جز ادبیات تند و طعنه‌آمیز نمی‌دانند.
البته شاید هنرپیشه‌ای که منتقد پایین بودن سطح سوالات خبرنگاران است، نمی‌داند که چه تعداد از جمعیت حاضر در نشست‌های خبری، خبرنگاران رسانه‌های رسمی هستند و چه تعداد شبه‌خبرنگارانی که به هر دلیلی به جز پوشش خبری در نشست‌های خبری آثار نمایشی حضور پیدا می‌کنند. شاید نمی‌دانند که مگر سریال‌های نمایشی سال‌های اخیر سیما چقدر چالش‌برانگیز هستند که بتوان بیش از یک ساعت سوال‌های چالشی درباره آن مطرح کرد یا گاهی اصلاً بتوان سوالی مطرح کرد.
بیژن نفیسی در این باره می‌گوید، معتقد است «در هر برنامه خبری که در هر حوزه‌ای برگزار می‌شود، باید اخلاق حاکم باشد. به تشنج کشیدن یک جلسه خبری خیلی کار ساده‌ای است و اصلاً کار مهمی نیست. به راحتی می‌توان حرف بدی زد یا حرکت بدی انجام داد، اما هنر در برگزار کردن یک گفت‌وگو است.»
او با اشاره به حواشی نشست خبری سریال «زیر پای مادر» و برخورد بهناز جعفری با خبرنگاران، اظهار کرد: این اتفاق اصلاً زیبنده فضای هنری جامعه ما نبود. به هر حال در جامعه ما انتظار و توقع بالاتری از یک هنرمند نسبت به یک سیاست‌مدار یا ورزشکار وجود دارد؛ چراکه فضای هنری تلطیف شده است و باید با همین رویکرد هم با مسائل برخورد شود. رسانه‌ها باید در این زمینه‌ها بنویسند و این نوع چالش‌ها را مطرح و ریشه‌یابی کنند.
نفیسی با بیان این که بازتاب این اتفاق کاری نیست که رسانه‌ها صرفاً به آن بسنده کنند، خاطرنشان کرد: بازتاب این‌گونه اتفاقات با سرعت بیشتری در فضای مجازی اتفاق می‌افتد. بنابراین وظیفه رسانه‌های رسمی ما این است که این اتفاقات را ریشه‌یابی کنند و متوجه شوند چرا باید اتفاقات و برخوردهایی از این دست میان اهالی رسانه و هنر به وجود بیاید و چه عواملی باعث این برخوردها می‌شود؟
این روزنامه‌نگار باسابقه افزود: از سوی دیگر ممکن است راه انداختن این جنجال‌ها صرفاً برای مطرح شدن باشد. این مطرح شدن البته همیشه مثبت نیست؛ چراکه ما هم شهرت منفی و هم شهرت مثبت داریم و اینطور نیست که با هر کاری بتوان به شهرت رسید. این موضوع نیز بر عهده رسانه‌ها است که موشکافی کنند و با دانش و آگاهی تشخیص دهند که آیا این برخوردها فقط برای مطرح شدن است یا دلایل دیگری هم وجود دارد. به همین خاطر نباید زود قضاوت کرد. رسانه‌ها باید با گذشت زمان این موضوعات را ریشه‌یابی کنند تا دیگر شاهد اتفاقاتی از این دست نباشیم.
نفیسی با بیان این که رسانه‌ها باید به این اتفاقات بپردازند، گفت: رسانه‌ها بخواهند یا نخواهند این موضوع در شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است و باید به آن بپردازند. پرداختن به یک خبر تنها به معنی انعکاس آن نیست، بلکه به این معنی است که بدون تعصب به موشکافی و تحلیل این موضوع پرداخته شود؛ این که آیا این برخورد این هنرمند تنها برای شهرت‌طلبی بوده یا یک حرکت عصبی در واکنش به پرسشی نامناسب؟ این که چرا باید چنین برخوردهایی میان اهالی هنر و رسانه به وجود بیاید؟
او درباره واکنش خبرنگاران در برخورد تند برخی از مصاحبه‌شوندگان، گفت: خبرنگاران باید بدانند که فرد مقابل آنها ممکن است در هر شرایط روحی قرار داشته باشد و باید تلاش کنند که به هر حال شرایط را کنترل کنند. خبرنگاران باید در کل برای هر نوع اتفاقی آمادگی داشته باشند تا بتوانند موقعیت را کنترل کنند و در مقابل هر حرفی کوتاه نیایند. همواره سوالات کلی برای مصاحبه‌شوندگان راحت‌تر است و به همین خاطر هم وقتی تمام سوالات جزئی می‌شود، چون این افراد باید بتوانند جواب مستقیم بدهند، عصبانی می‌شوند و جلسه به تنش کشیده می‌شود. بنابراین باز هنر مصاحبه‌شونده با طرح پرسش‌های جزئی و کلی می‌تواند جلسه را کنترل کند.
