اجرایی شدن طرح رتبه بندی معلمان؛ از شعار تا عمل

رتبه بندی معلمان طی چند سال گذشته یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فرهنگیان کشور بوده است به طوری که برای نهایی نمودن رتبه‌بندی معلمان بین دولت و مجلس و خواسته‌های فرهنگیان همواره چالش جدی وجود داشته است.

در اکثر کشورهای پیشرفته و توسعه یافته‌ی جهان؛ آموزگاران و فرهنگیان در مقاطع و مراحل گوناگون، از امتیازات ویژه‌ای برخوردارند.

در واقع آن‌ها پس از دهه‌ها مبارزه با جهل و خرافه، به این نتیجه رسیده‌اند که تمامی زیرساخت‌ها؛ از فرهنگ و ارتباطات اجتماعی و عمومی گرفته تا تکنولوژی و دانش‌های ارتقایافته‌ی بشری، همه از طریق تقویت ریشه‌های آموزشی و بالابردن سطح رفاه و امکانات علمی- آموزشی معلمان، امکان پذیر است.

بنابراین آن‌ها با ترسیم و طراحی فرایندهای آموزشی و فرهنگی ریشه‌ای و زیر بنایی در صدد تحقق این امر برآمده و معلمان و استادان دانشگاه را در زمره‌ی افراد ویژه‌ای قرار داده‌اند که می بایستی از بهترین شرایط زندگی و بالاترین امکانات آموزشی برخوردار باشند.

هم اکنون در نظام آموزشی، در توسعه‌ی علمی و تکنولوژیک عوامل و کادر آموزشی و در دسترسی دانش آموزان و دانش جویان به لوازم، تجهیزات و امکانات فرهنگی و آموزشی؛ دارای نواقص و اشکالات عدیده‌ای هستیم که نیازمند بازنگری و تغییر قوانین و مقررات برای برقراری عدالت و رفع تبعیض در همه شاخه‌ها، دوایر، بخش‌ها و اشخاصی است که دراین دایره‌ی گسترده فعالیت می‌کنند.

طرح رتبه بندی معلمان؛ در واقع نخستین گام در اجرای این عدالت است، اگر در چنین طرحی، مانند همیشه، استثناءها، ویژه خواری‌ها و تبعیضات قانونی برای عده‌ای خاص، تبیین نشود و یا چنین طرحی دستخوش استحاله‌ها و تغییرات درون سازمانی قرار نگیرد. اجرای طرح رتبه بندی معلمان، یک ضرورت تاریخی است.

در هر حال امیدواریم طرح رتبه بندی معلمان بتواند رضایت خاطر فرهنگیان را فراهم نماید تا آنها با فراغ بال بیشتری به فکر آموزش فرزندان این سرزمین باشند.