وضعیت قرمز؛ محرومیت، محدودیت و حالا هم رباط های پاره شده!

  هر  رقابت برای پرسپولیس در این روزها پیامدهایی را به دنبال دارد، یا محرومیت یا مصدومیت و یا احکام انضباطی که می توانند برانکو را با حداقل نفرات تنها بگذارند، اصلا به نظر می رسد فصل، فصل برانکو و پرسپولیس نیست! شاید قرار است شادی این بار میزبان خانه ای دیگر باشد، اما مشخصا پرسپولیس در این روزها کم امیدتر و ناموفق تر ظاهر می شود...

نمی توان به لحاظ فنی از برانکو اشکال گرفت، او تا به همین جا چیزی شبیه به یک معجزه را در پرسپولیس رقم زده است و فراتر از انتظارات با تیمی که بزرگ ترین ستاره اش یک مهره دفاعی است ظاهر شده است! محرومیت نیمی از جان پرسپولیس را گرفته بود و حالا نوبت مصدومیت است تا آخرین باقیمانده جان سرخ ها را بگیرد.

همانگونه که قطعا تا به این لحظه متوجه شده اید پرسپولیس یکی دیگر از مهره های کلیدی خود، حسین ماهینی را به دلیل پارگی رباط صلیبی از دست داد تا کاپیتان دوم و محبوب بوشهری سرخ ها عملا شانس تجربه فصلی دراماتیک و تراژدیک را با پرسپولیس از دست بدهد، زیرا ماهینی حداقل برای 10 ماه از میادین به دور خواهد بود!

این خبر بدترین خبر ممکن برای سرخ ها در آستانه دیدار حساس دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا برابر السد بود! به حدی از پائیز گذشته تا به امروز به پرسپولیس شوک وارد شده است که دیگر نمی توان نام این اتفاقات را شوک گذاشت! پرسپولیس ایست قلبی های سنگین تر را تجربه کرده است و حالا روزشمار مرگ قطعی این تیم آغاز شده است مگر اینکه تنفس های مصنوعی که آنها را سرپا نگه داشته است تا زمستان پیش رو گرمای خود را حفظ کند که امری بسیار بعید به نظر می رسد.

حسین ماهینی

بهترین واکنش به پرسپولیس و برانکو تحسین تلاش و جنگجویی آنان است! باید حد انتظارات با توجه به اتفاقات حاصل شده کاهش داد و فقط امیدوار به حفظ شرایط معمولی بود، چرا که اوج گیری با بال های نداشته عملا ناممکن است، پس در آستانه یک بازی بین المللی بهتر است فشارهای خودساخته را بر پرسپولیس وارد نکرد تا یک فروپاشی بزرگ را به آنها متحمل نماییم.

تئوری های زیادی در میان هستند، راه حل های بسیاری مطرح می شوند، اما حقیقت این است که پرسپولیس فقط بقا می خواهد؛ بقا تا زمستان پیش رو و تحمل سوز و سرما تا آب شدن برف هایی که به شدت میدان مبارزه را لغزنده کرده است!