دلخوری شدید استقلالی‌ها ، روزهای کابوس وار علی منصور
علیرضا منصوریان سخت‌ترین روزهای نه فقط زندگی ورزشی، بلکه شاید سخت‌ترین دوران کل زندگی‌اش را پشت سر می‌گذرد.
در آستانه دیدار حساس با لوکوموتیو، استقلال مانند تک درختی مانده در دل طوفان و گردباد است که به چپ و راست خم می‌شود و فاصله‌ای تا شکسته شدن ندارد. نگاهی به آنچه بر آبی پوشان پایتخت در روزهای اخیر گذشته، می‌تواند نشان دهد آنها با چه شرایطی پا به مسابقه با حریف ازبک می‌گذارند:
استقلال پس از دیدار با سیاه جامگان، وارد روزهای اعتصاب شد. شنبه هفته گذشته، استقلال و سیاه جامگان به تساوی رسیدند، روز پس از آن آبی‌ها تمرین نکردند، دوشنبه را به استراحت گذراندند، ۳ شنبه هم تمرین نکرده به اردو رفتند و چهار شنبه سایپا را بردند. روز پنج شنبه هم خبری از تمرین نبود اما این بار شرایط فرق داشت، سید رضا افتخاری به تمرین آمد و نزدیک ۲ ساعت با بازیکنان گفت و شنید. مدیر عامل استقلال به بازیکنانش قول داد تا ظهر شنبه ده درصد از پول قرارداد آنها را می‌پردازد و به اندازه بیست درصد هم به آنها چک تضمینی می‌دهد. قرار بود افتخاری جمعه صبح جلسه اضطراری هیات مدیره را برپا کند و شنبه صبح هم ده درصدها را به حساب بازیکنان واریز کند، غافل از این که از چنین قدرتی مقابل هیات مدیرش برخوردار نیست و تصمیمات او به راحتی وتو می‌شوند. او که در رختکن با بازیکنان برای حل مشکلات هم دل شد، بلافاصله در مصاحبه‌ای عجیب به دفاع از زمانی و سایرین پرداخت که تعجب همه تیم را در پی داشت.
مدیری که روز پنجشنبه در رختکن به بازیکنان قول داد و در جمع خبرنگاران نیز اعلام کرد که برای پرداخت مطالبات بازیکنان اقداماتی انجام داده، شنبه صبح پا به جلسه هیات مدیره گذشت اما خروجی این جلسه چه بود؟ هیچ. برای تیمی که حدود یک هفته تمرین نکرده بود و در آستانه دیدار حساس با لوکوموتیو قرار داشت، دور همی اعضای هیات مدیره فقط به اختلافات داخلی گذشت. نه از پول خبری بود، نه از کمک برای گرفتن پول و در انعکاس جلسه نیز تنها به مرور حرف‌های همیشگی و کلی پرداختند. چه کسی باور می‌کند که در این روزهای سخت و بعد از یک هفته اعتصاب، اعضای هیات مدیره هیچ کمکی برای حل مشکلات نکنند؟! و نتوانند حتی یک قدم برای بهتر شدن تیم و بر آورده شدن قولی که به آبی پوشن داده شده بردارند؟ اگر فقط مصاحبه و به زبان آوردن این که ما به تعهدات پایبندیم کافی است که همه میلیون‌ها هوادار استقلال می‌توانند عضو هیات مدیره باشند.
از وزارت محترم ورزش می‌پرسیم، دلیل حضور اعضای هیات مدیره در باشگاه استقلال چیست؟ فقط دور همی و مصاحبه و عکس؟ یا برداشتن باری از دوش باشگاه و نجات تیم از مشکلات؟
به نظر می‌رسد که در باشگاه استقلال تا الان گزینه اول بیشتر به واقعیت نزدیک بوده زیرا در عمل چیز دیگری ندیده‌ایم. با عملکرد این هیات مدیره، انگار استقلال از همیشه تنهاتر است. علیرضا منصوریان طبق قولی که در ابتدای فصل داد و گفت هر کس چوب لایه چرخ استقلال شود را به هواداران معرفی می‌کند، از حسن زمانی نام برد. حالا هم که کاسهه صبر سر مربی و بازیکنان استقلال از این هیات مدیره لبریز شده، بعید نیست نام سایر اعضای هیات مدیره هم برده شود، نام‌هایی مثل....!
انتظار بی جایی است اگر وزارت ورزش، مربیان، بازیکنان و هواداران استقلال از جهانیان، زمانی و معینی بپرسند تابحال برای استقلال چه کرده‌اند و یکی از دست آوردهای خود را برای این باشگاه بزرگ نام ببرند؟ ثمره حضور چند ساله آنها برای استقلال چه بوده و آیا آنها برای استقلال مفید بوده‌اند یا استقلال برای آنها؟ چرا نباید با وجود یک هفته اعتصاب (که البته کار پسندیده‌ای نیست)، باز هم هیات مدیره کوچک‌ترین گامی برای حل مشکلات تیم برندارد؟ اگر هیات مدیره حالا مفید نباشند، پس حضورشان چطور قابل توجیه است؟ تها گذاشتن استقلال و منصوریان در میان این روزها، کمی عجیب است.
