سر در گمی برانکو؛ ناهماهنگی یا ضعف تاکتیکی؟

 با پایان یافتن محرومیت پرسپولیس از دو پنجرۀ نقل‌وانتقالاتی در زمستان و ورود بازیکنان جدید به این تیم بسیاری از طرفداران سرخ‌پوشان منتظر ارائۀ نمایشی فوق‌العاده و ماورایی از این تیم بودند اما داستان به کلی برای این هوادارانِ متعصب برعکس شد.

پرسپولیس در طول دو فصل گذشته و در نیم فصل اول لیگ هجدهم علیرغم محدودیت در انتخاب بازیکن و دست بستۀ برانکو ایوانکوویچ حتی برای انتخاب ترکیب 11 نفره همواره با ارائۀ بازی تاکتیکی و تماشاگرپسند هواداران خود را راضی نگه می‌داشت اما اکنون با وجود ستاره‌هایی ریز و درشت چنین نمایش‌هایی را از تیم برانکو نمی‌بینیم.

پرسپولیس در نیم فصل دوم در دیدارهای خارج از خانه علاوه بر کسب نکردن نتیجۀ لازم، کیفیتی پایین را نیز از خود نشان داده است و نتوانسته خواستۀ هواداران را حتی نسبت به زمانی که محروم بود برآورده سازد. حال بسیاری دلیل اصلی این عملکرد منفی را حضور بازیکنان جدید و هماهنگ نبودن این ستاره‌ها با تیم می‌دانند. اما آیا واقعاً این اتفاق تا چه حدی بر کیفیت فنی برانکو تاثیر می‌گذارد.

سروش رفیعی، مهدی ترابی و مهدی شیری در نیم فصل اول کاملاً در کوران مسابقات لیگ برتر ایران بوده‌اند و ماریو بودیمیر نیز در دینامو زاگرب از بازیکنان اصلی تیمش به حساب می‌آمد اما هر سه این بازیکنان با قرار گرفتن در ترکیب اصلی سرخ‌پوشان ضعیف نشان داده‌اند و چیزی برای اثبات نداشته‌اند.

اما آیا بازیکنان پرسپولیس نظیر علیپور، کامیابی‌نیا و دیگر بازیکنان نیز با تیم هماهنگ نیستند؟ مطمئناً راهکارهای فنی برانکو در نیم فصل دوم پاسخ‌گو نبوده‌اند و این مربی باتجربه باید تغییراتی را در تفکرات تاکتیکی خود ایجاد کند. به نوعی می‌توان گفت تیم‌های رقیب پرسپولیس دست سرمربی کروات را خوانده‌اند و اجازۀ اجرای دستورات تاکتیکی برانکو را در مقابله با پرسپولیس نمی‌دهند.

پرسپولیس و برانکو برای موفقیت در دیدارهای آیندۀ لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا باید تا حدودی تغییر رویه دهند و البته بر روی هماهنگی بازیکنان جدید با تاکتیک مدنظر خود تفکری جدید را در پیش بگیرند تا انتظار هواداران خود را نیز برآورده سازند.