تفاوت رفتاری سرمربی پرسپولیس با بقیه مدعیان لیگ هجدهم

عجیب است اما انگار نه پنجره بسته تیمش در نیم‌فصل اول لیگ هجدهم او را نگران می‌کرد و نه ریخت‌وپاش و جدیت استقلال، تراکتورسازی و سپاهان. این ادعا با توجه به اسناد دقیق یک سال گذشته مطرح می‌شود و شما می‌توانید با سرکشی به آرشیو رسانه‌های ورزشی در این مدت، از صحت و سقم آن مطلع شوید اما امسال از بین مدعیان تنها کسی که مسئولیت شانس قهرمان بودن را پذیرفت، فقط و فقط خود برانکو بود.
در سپاهان امیر قلعه‌نویی با تکرار مکرر این موضوع که تیمش از نظر هزینه پنجمین باشگاه لیگ برتر است، از پذیرفتن مسئولیت به‌عنوان مدعی قهرمانی سر باز زد. تازه امیرخان جمله مشهور دیگری هم داشت که می‌گفت: «2 تیم بی‌بضاعت مثل ما و پدیده، معادلات آقایان را برای قهرمانی به هم زدیم!» بنابراین او هرگز تا روز آخر قبول نکرد مدعی قهرمانی است. همین داستان را در استقلال هم با وینفرد شفر داشتیم. مربی آلمانی که فصل گذشته به دفعات گفته بود اگر از ابتدای فصل می‌آمد تیمش را قهرمان می‌کرد، امسال تغییر موضع داد و از حوالی هفته بیستم مدام وعده سال بعد را می‌داد. او می‌گفت هرگز قول قهرمانی نداده و سال آینده قرار است کارهای بزرگی در استقلال انجام بدهد. داستان تراکتورسازی هم همین بود. حتی تا قبل از بازی با سپیدرود که خیلی‌ها تراکتور را با توجه به برنامه آسان‌ترش شانس اول قهرمانی می‌دانستند، زنوزی می‌گفت امسال فقط به کسب سهمیه فکر می‌کند و رؤیای قهرمانی مربوط به سال آینده، با تراکتوری قوی‌تر است.
در این میان اما برانکو از روز اول تا آخر مسئولیت جایگاه تیمش را پذیرفت و به دفعات، مکرر در مکرر گفت: «می‌دانم که ما گزینه اول قهرمانی هستیم و از این مسئولیت شانه خالی نمی‌کنیم.» هر چه هم که به پایان فصل نزدیک می‌شدیم، ادبیات پروفسور قاطع‌تر می‌شد. مثلا وقتی بعد از بازی برگشت با سپاهان انتقادها از توقف پرسپولیس برابر 80هزار تماشاگر خودی بالا گرفت، برانکو در نشست خبری گفت: «یک‌درصد هم شک ندارم که قهرمان خواهیم شد.» شاید هم تزریق همین ایمان و خودباوری به مجموعه تیم باعث شد عصر درخشان پرسپولیس با سومین قهرمانی پیاپی ادامه بیابد؛ چیزی که برانکو داشت و دیگران نداشتند.