در مورد امیر قلعه‌نویی و اثر معکوس افشاگری‌اش

امیر قلعه‌نویی در نشست خبری بعد از بازی با پرسپولیس مطالبی نه‌چندان جدید در مورد مهندسی شدن اتفاقات و نتایج مسابقات باشگاهی در ایران به زبان آورد؛ جملاتی تند که برخلاف تصور شخصی او چندان مورد اقبال افکارعمومی قرار نگرفت. غیر از بخشی از بدنه هواداران تیم بازنده و برخی دیگر که از ابتدا هم به حوادث پشت پرده مشکوک بودند، دیگران با قلعه‌نویی همراهی نکردند و در عوض فضای مجازی طی 48ساعت گذشته به شکل چشمگیری علیه او شد. حتی بعد از 2 بازی لیگی با پرسپولیس که کم‌وبیش چنین جملاتی از زبان سرمربی سپاهان شنیده بودیم، فضا تا این اندازه به ضرر او نبود، اما این بار شرایط فرق می‌کرد و امیر به‌شدت تنها ماند. این مسئله قطعا دلایلی دارد که مهم‌ترین آنها نگاه گزینشی قلعه‌نویی به اتفاقات مسابقه است.
او اخراج 2بازیکن تیمش در وقت‌های اضافی را می‌بیند، اما پنالتی مشکوکی که در همین اوقات به سود سپاهان اعلام شد را نادیده باقی می‌گذارد. اینکه ایرانپوریان به داور چه گفته که اخراج شده مشخص نیست، اما اگر سوت قضاوت دست هواداران تیفوسی سپاهان هم بود کی‌روش استنلی را بعد از حمله به سروش رفیعی اخراج می‌کردند. در نقطه مقابل پنالتی بحث‌برانگیز اعلام‎شده به سود سپاهان مربوط به دقایقی بود که اگر به ثمر می‌نشست، کار پرسپولیس برای جبران آن بسیار سخت می‌شد. طبیعی است که یک داور غرض‌دار، چنین پنالتی عجیبی را درست بر عکس سناریوی از قبل نوشته‌شده اعلام نمی‌کند.
دیگر راز تنهایی قلعه‌نویی در فقره اخیر هم تسلیم فنی محض تیم او برابر پرسپولیس است. در شرایطی که امیر قبل از مسابقه از آمادگی کامل تیمش سخن گفته بود، در میدان نشانه‌ای از این آمادگی دیده نشد. پرسپولیس در زمین حریف بسیار بهتر بازی کرد و در شرایط 11به 11یک‌بار تیر دروازه حریف را لرزاند. یک‌بار مدافع سپاهان توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید و چندین مرتبه هم پیام نیازمند با واکنش‌های دیدنی‌اش مانع از فروریختن دروازه میزبان شد. در این شرایط طبیعی است که حرف‌های بعد از بازی قلعه‌نویی بیشتر به «بهانه‌جویی» تعبیر خواهد شد؛ مخصوصا که این مطالب بارها و بارها از زبان او تکرار شده و اگر هم خاصیتی داشت، آن را به‌طور کامل از دست داده است.