داستان خصوص سازی سرخابی ها به کجا رسید؟

هرچند که خصوصی سازی دو باشگاه بارها در آستانه نهایی شدن بوده اما هر بار به بهانه های مختلف این کار به آینده نا معلومی موکول شده است و این بار هم ممکن است فرآیند واگذاری مجددا متوقف شود.

اما در صورت تحقق برنامه ها و وعده های وزارت ورزش و سازمان بورس و خصوصی شدن سرخابی ها این دو تیم حیات جدیدی را در تاریخ خود خواهند داشت و فراز و نشیب های فراوانی پیش روی آن ها خواهد بود.در اینجا برای هواداران این سوال پیش می آید که با خصوصی سازی و حضور باشگاه در فرابورس چه تغییراتی قرار است در این تیم رخ دهد؟ آیا این کار تاثیر مثبتی بر آنها خواهد گذاشت یا خیر؟

اولین تغییر: جدایی از دولت

 بسیاری بر این باور بودند که دولت های مختلف در ایران پرسپولیس و استقلال را برای منافع خود قبضه کرده اند و همچنین با ساختار دولتی که به دست و پای آنها پیچیده شده امکان رشد و درآمد زایی و حرفه ای شدن از این دو تیم سلب شده است. و شواهد نیز تا حدودی گویای این واقعیت بود. اما در نقطه مقابل خیلی از تیم های شهرستانی بر این باور بودند که دولتی بودن باعث شده در بسیاری از موارد بین این دو تیم و دیگر تیم ها تبعیض وجود داشته باشد و حمایت های همیشگی دولت از آنها در همه زمینه های مادی و معنوی و قانونی وجود داشته است.

 جدایی از بدنه دولت  برای این دو تیم مانند شمشیر دو لبه ای است که می تواند یک فرصت باشد و یا یک تهدید. می تواند مانند آزادی اسیری از زندان رهایی بخش باشد و یا مانند طفلی نوپا و بی پناه خواهند بود که از مادری که همیشه حامی اش بوده جدا خواهد شد و در طوفان حوادث گرفتار میشود. و این بستگی به عملکرد مدیران تیم در مراحل بعد از خصوصی سازی خواهد داشت.

زیان ده بودن:

طبق قوانین سازمان بورس شرکت های زیان ده نمی توانند در بورس سهام خود را عرضه بکنند اما در فرابورس این امکان وجود دارد که اینگونه شرکت ها فعالیت داشته باشند. اما پس از خصوصی سازی در صورتی که باشگاه ها همچنان مثل امروز زیان ده باشند و با توجه به اینکه سرمایه فراوانی بجز دفتر باشگاه و محل تمرین که از واجبات هست در اختیار ندارند و فاقد پشتوانه های مالی و دارایی های ارزشمند هستند مشخص نیست که این زیان ده بودن دو تیم تا کجا ادامه پیدا می کند و حتی ممکن است ظرف چند سال این دو تیم مثل بسیاری از باشگاه های خصوصی شده ایران به سمت ورشکستگی مالی پیش بروند. اگر مالکان و مدیران جدید فکری برای این موضوع نکنند کار سرخابی ها به جاهای باریکی کشیده خواهد شد.

قوانین شفافیت مالی فرابورس:

هرچند که با وجود زیان ده بودن شرکت ها می توانند وارد فرابورس شوند ولی فرابورس هم قوانین خاص خودش را دارد که یکی از مهمترین قانون های آن لزوم شفافیت مالی در شرکت هاست. برای ورود به فرابورس پرسپولیس و استقلال باید صورت های مالی حسابرسی شده دو سال گذشته خود را ارائه دهند و در پایان هر سال مالی نیز صورت های مالی باید ارائه شود. مشخص شدن هزینه ها و درآمد های این دو تیم می تواند نکته مثبتی باشد تا مدیران و هواداران بهتر از سرنوشت پول ها و بدهی های تیم خبر داشته باشند و مدیران نیز با وجود لزوم عملکرد شفاف مالی به خود اجازه نمی دهند هر هزینه ای را بر تیم خود تحمیل کنند.

سرنوشت بدهی ها:

یکی از مهم ترین چالش های استقلال و پرسپولیس پرداخت بدهی های باقی مانده از گذشته  و حجم بالای قرار داد بازیکنان است که همیشه این دو تیم را تحت فشار پرداخت پول قرار می دهد. از طرفی با وجود جدایی شفر از استقلال و برانکو و دستیارانش از پرسپولیس ممکن است که بدهی های چند میلیاردی و جدید برای دو تیم ایجاد شود. بدون شک با توجه به مبلغ بالای بدهی ها مشکلات بزرگی بر سر راه  دو تیم بزرگ پایتخت قرار خواهد گرفت.

مالکان و مدیران جدید:

تغیییر در مالکیت تیم ها بدون شک شامل تغییر در اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل نیز خواهد شد و سرنوشت سرخابی ها پایتخت به دست افراد جدیدی خواهد افتاد. همه می دانیم که در ایران به سختی می توان ساختار باشگاهی مناسب و مدیران فوتبالی لایق پیدا کرد. یکی از اصلی ترین دغدقه های هواداران در آینده لیاقت و توانایی مدیران برای اداره و سرپرستی باشگاه خواهد بود. با توجه به اینکه  حاشیه جزئی جدا نشدنی از سرخابی ها بوده هر شخصی که مدیر شود جایگاه بسیار سختی خواهد داشت و هر تصمیمش بر روی سرنوشت باشگاه تاثیر گذار خواهد بود.

ابهام در تاثیر خصوصی سازی و عرضه سهام:

حتی با وجود خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال هنوز موانع زیادی بر سر راه این دو باشگاه بزرگ وجود دارد. مساله حق پخش تلویزیونی که مانع بزرگی بر سر راه افزایش درآمد است همچنان حل نشده باقی مانده و خصوصی سازی هیچ تضمینی برای درست عمل کردن مدیران این دو باشگاه در زمینه کسب قهرمانی و عملکرد مثبت مالی را نمی دهد. عرضه سهام این دو باشگاه در فرابورس در صورت عملی شدن تنها می تواند یک تغییر از دولتی به خصوصی بودن باشد و خارج از چارچوب دولت و مدیران دولتی باشگاه ها با تهدید های زیادی روبرو خواهند شد و البته فرصت های فراوانی نیز وجود دارد که اگر مدیران جدید چاره ای برای عبور از تهدیدها و بهره بردن از فرصت ها بیابند می توان به آینده امیدوار بود. در غیر این صورت همچنان مشکلات و نارضایتی ادامه خواهد داشت و حتی ممکن است سرخابی ها با چالش های بسیار بزرگتری دست و پنجه نرم کنند. خصوصی سازی فقط یک مسیر و یک ابزار برای اهداف آینده است و باید منتظر ماند و دید که سرنوشت پرطرفدار ترین تیم های ایران چه خواهد شد.