چند نکته کوتاه از بازی پرسپولیس و نفت آبادان

یک- پرسپولیس برد، اما زیاد خوب نبود. در این تیم فعلا خلاقیت‌های فردی تعیین‌کننده است. طبیعتا زمان لازم است تا ایده‌های تاکتیکی مربی جدید جا بیفند و هیچ چیز مثل «بردن» این فرصت را برای کادرفنی تضمین نمی‌کند. بنابراین پیروزی برابر نفت آبادان بسیار مهم بود؛ مهم‌تر از چیزی که بتوانید فکرش را بکنید.

دو- صدای اولین ایسلندی با نام کالدرون در تهران طنین‌انداز شد. هوادار باید بداند راه نجاتش همین بود. این جایگاه حقوقی برانکو و کالدرون است که ارزش دارد و باید حمایت شود، نه خود آنها.

سه- علیپور فعلی احتمالا بدترین علیپور تاریخ فوتبال جهان است. پاس آخر ترابی را حتی حجت‌الاسلام علیپور کمیته اخلاق هم می‌توانست گل کند!

چهار- جونیور خطاب به هواداران پرسپولیس گفته بود: «آنقدر گل می‌زنم که خسته شوید.» دادش خسته شدیم، اصلا بریدیم، برو دنبال زندگی‌ات.

پنج- بختیار رحمانی گفته بود: «اگر به پرسپولیس گل بزنم حتما خوشحالی می‌کنم.» شما همین الان هم خوشحالی، فقط حواست نیست. اصلا خوشحال‌تر از شما نداریم اخوی!

شش- همه ما در زندگی یک رادوشوویچ لازم داریم؛ دوست وفاداری که حسود نباشد و هر وقت به او نیاز داشتی، با بالاترین کیفیت کنارت حاضر شود.

هفت- کالدرون آنقدر ترکیب تیمش را مچاله کرده که استراماچونی این هفته روزی بیست ساعت با خودش زمزمه خواهد کرد: «یعنی کیو می‌ذاره تو ارنج؟»

هشت- در این قحطی گزارشگر می‌ترسیم از پیمان یوسفی بد بنویسیم و او هم برود پناهنده‌ای چیزی شود، اما خداوکیلی اگر از مساله «ساعت داربی به افق تهران» که توسط او به طور مبسوط توضیح داده شد چیزی فهمیدید، به ما هم خبر بدهید. به قول خودش طرفی نبستیم، اما علی‌ایحال کجدار و مریز کنار می‌آییم. چاره چیست؟