دستاوردهای لیگ قهرمانان برای استقلال

دستاورد استقلال از آسیا، صرفاً به صعود از مرحله گروهی محدود نمی‌شود. دو هفته رقابت سنگین در عربستان، بعضی از چهره‌های ناآماده تیم را به شرایط مسابقه نزدیک کرد. مثل هروویه میلیچ که بعد از بازگشت از کرواسی، عملکرد قابل توجهی نداشت اما در مسابقات آسیایی، هرچه جلوتر رفتیم بهتر و آماده‌تر شد و در آخرین بازی مقابل الشرطه، بهترین بازیکن زمین بود. شیخ دیاباته هم که هنوز فاصله‌ای آشکار با آن مهاجم غیرقابل مهار فصل گذشته دارد، در لیگ قهرمانان آسیا روزهای موفق‌‌تری را تجربه کرد و دوباره به ریل گلزنی برگشت اما به طور مشخص 3 بازیکن بودند که رقابت‌های آسیایی به آنها کمک کرد وضعیت به مراتب بهتری پیدا کنند.

ابتدا باید از فرشید اسماعیلی یاد کنیم که همراه با مهدی قایدی، در شمار بهترین‌های استقلال بودند. فرشید در لیگ بیستم اگرچه در برخی دیدارهای فصل، مثل بازی با نساجی گره‌گشا بود اما در مقایسه با سال‌های قبل خودش، افت محسوسی نشان می‌داد. 3 گل، 2 پاس گل و کسب یک پنالتی در لیگ قهرمانان آسیا، آن هم در شرایطی که در دور برگشت با مشکل آسیب‌دیدگی روبه‌رو بود، به منزله شروعی دوباره برای هافبک پا به توپ استقلالی‌ها است. این رقابت‌ها بار دیگر یادآوری کرد که فرشید اسماعیلی در مرکز زمین و در موقعیتی که نزدیک‌ترین هافبک به مهاجم نوک باشد، کارآیی به مراتب بیشتری دارد و وقتی به کانال‌های کناری منتقل می‌شود، عملاً بخش بزرگی از توانایی‌های او از بین می‌رود.

بعد از آن باید به مهدی مهدی‌پور اشاره کرد که پیش از لیگ قهرمانان آسیا، چندان مورد توجه فرهاد مجیدی نبود و فقط در بازی مقابل ماشین‌سازی به عنوان یار تعویضی به زمین رفت. او در این تورنمنت هم به تدریج وارد ترکیب اصلی شد و هرچه گذشت، عملکرد بهتری داشت. بزرگترین مشکلی که مهدی‌پور از بدو ورود به استقلال با آن مواجه بوده، مقایسه شدن دائمی با علی کریمی است. طبعاً او توانایی‌های ویژه علی کریمی در ارسال پاس‌های کلیدی و اضافه شدن به خط حمله را ندارد اما به عنوان هافبک میانی پست 6 می‌تواند مهره‌ای مطمئن برای استقلال باشد. شاید مهدی پور در خلق موقعیت گل به اندازه کریمی مؤثر نباشد اما می‌تواند حلقه اتصال مدافعان به هافبک‌ها باشد.

و بالاخره نوبت به عارف غلامی می‌رسد که بعد از بازگشت فرهاد مجیدی به استقلال، در لیگ حتی یک دقیقه هم فرصت حضور در زمین پیدا نکرد و به نظر می‌رسید رقابت برای حضور در ترکیب اصلی را به مرادمند، یزدانی و دانشگر واگذار کرده اما فشردگی لیگ قهرمانان آسیا و کنار ماندن دانشگر، این فرصت طلایی را برای غلامی به وجود آورد که بار دیگر حضور در ترکیب اصلی را تجربه کند. غلامی در دو بازی پایانی استقلال در آسیا، عملکردی قابل قبول داشت و به تعبیری، اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابی کرد. به یاد داشته باشیم که او جوان‌ترین مهره خط دفاعی استقلال و تنها بازیکنی است که در این منطقه به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود و اگر نقاط ضعفش کمرنگ شود، برای سال‌های طولانی می‌تواند مهره‌ای قابل اعتماد در قلب دفاع باشد.

تکمله: البته باید توجه داشت که اصولاً بازیکنان ایرانی به دلیل دیده شدن در آسیا همواره عملکردی بهتر در این عرصه از خود به جا می‌گذارند و حضور در این رقابت علاوه بر انگیزه‌های تیمی، انگیزه‌های شخصی را هم به همراه خواهد داشت. استقلال برای موفقیت در جام حذفی و لیگ برتر نیاز به تکرار همان نمایش در بازی‌های داخلی هم خواهد داشت و چنانچه بازیکنانی که در آسیا رشد قابل توجهی داشتند در لیگ هم بتوانند همان عملکرد را تکرار کنند، استقلال دستش از رسیدن به جام کوتاه نخواهد بود. حال اگر این جام، جام لیگ برتر باشد که برای استقلال بسیار آرمانی‌تر هم خواهد بود.