هافبک وسط پرسپولیس گلزن‌تر از سه مهاجم استقلال
هفت سال قبل وقتی احمد نوراللهی از فولاد یزد به پرسپولیس آمد نه بدنش اینقدر ورزیده و فیت بود نه بلد بود مثل الان صریح و روان صحبت کند.
به گزارش فرتاک نیوز،
نوراللهی از ابتدا کم حرف بود و خندان درست مثل الان که باز هم کم حرف است و البته کمتر خندان. پسر فوق‌العاده سر به زیر و مؤدبی که با فوتبالش حرف می‌زند اما مثل هر فوتبالیست باتجربه‌ای زیرکی‌ها و زرنگی‌های خاص خودش را هم دارد. روزهای اولی که به پرسپولیس آمده بود، خودش می‌گفت استایلش شبیه رضا حقیقی است؛ بازیکنی که هم‌پستش بود و البته آن زمان بسیار شناخته شده‌تر اما برعکس حقیقی، احمد نور در پرسپولیس ماند و ستاره شد.
سال اول، دوم یا حتی سومین سال حضورش در پرسپولیس سخت بود تصور کنیم او ستاره این تیم پرستاره خواهد شد. احمد نور بیشتر هافبک دفاعی بود و در یکی، دو فصل آخر برانکو بعضاً به عنوان بازو در خط هافبک مورد استفاده قرار می‌گرفت و غالباً هم خوب بود اما نه آنقدر که بشود انگشت اشاره را به سمتش برد و گفت این پسر در طول فصل از همه بهتر و مؤثرتر بوده.
اشک‌های نوراللهی برای جدایی اجباری و رفتن به تراکتور برای گذراندن دوران سربازی صحنه‌های بدیعی را در پروفایل پرسپولیسی او ثبت کرد اما انگار برای او بازگشت به تیم محبوبش و گرفتن شماره 8 پرطرفدار شروع یک دوران طلایی بود.
نوراللهی این فصل به اوج بلوغ فوتبالی خود در پرسپولیس رسید. او دیگر هافبک دفاعی نبود و این پست را به کمال کامیابی‌نیا و میلاد سرلک سپرد تا خودش یک گام بلند رو به جلو بردارد. در برخی بازی‌های نیم فصل نخست به جهت کمبود مهاجم حتی در پست مهاجم سایه هم بازی کرد که در برخی‌شان خوش درخشید و در بعضی دیگر مثل دربی رفت بدشانس بود چرا که از عنوان ستاره دربی – که می‌توانست به آن در همان مسابقه دست یابد- به بازیکن مغضوب همان مسابقه بزرگ نزول کرد.
نوراللهی در نقش کاپیتان سوم پرسپولیس به همان اندازه برای تیمش مؤثر و کارگشا بود. هافبکی که هم دفاع می‌کرد، هم در کارهای ترکیبی و بازیسازی رو به جلو یک وزنه بود، هم بموقع مثل یک مهاجم همه چیز تمام که روی هوا و زمین خوب کار می‌کند و برای مدافعان حریف خطرناک است، گل می‌زد. حالا او در تیمی که سه مهاجم فوق‌العاده گلزن و چابک مثل شهریار مغانلو، عیسی آل کثیر و مهدی عبدی دارد یا از هافبک‌های با‌تکنیک و گلزنی مثل مهدی ترابی، احسان پهلوان و امید عالیشاه بهره می‌برد با 10 گل زده بهترین گلزن تیم است. 10 گلی که او را بعد از 4 مهاجم برتر لیگ بیستم همراه با حامد پاکدل به عنوان پنجمین گلزن برتر فصل قرار می‌دهد با این تفاوت که نوراللهی برخلاف 5 نفر دیگر و بیشتر بازیکنانی که پس از او در رتبه‌های بعدی جدول گلزنان قرار می‌گیرند نه یک مهاجم نه بال، بلکه یک هافبک میانی است.
احمد نوراللهی در این فصل به طور میانگین در هر سه بازی یک گل زده و این دستاورد فوق‌العاده‌ای است برای هافبکی که در طول بازی بعضاً مجبور است در کارهای دفاعی حضوری فعال داشته باشد و به همه جای زمین سرک بکشد.
نوراللهی در حالی به این آمار هیجان‌انگیز گلزنی برای یک هافبک میانی رسید که سه گل از 10 گل این فصلش را در سه بازی پایانی و سرنوشت‌ساز در مسیر رسیدن به پنجمین قهرمانی متوالی به ثمر رساند و نقش غیر قابل انکارش در رسیدن به این قله جاودانه را جلوه تازه‌ای بخشید.
شماره 8 پرسپولیس با این سه گل تبدیل به گلزن‌ترین هافبک لیگ بیستم شد و بالاتر از بسیاری از مهاجمان گرانقیمت نامدار لیگ همچون سه مهاجم اصلی تیم رقیب قرار گرفت که گلزن‌ترین‌شان(مطهری) فقط 7 گل زد یا دیاباته که رقم قراردادش نجومی بود که حتی نصف احمد نور هم گل نزد.
شاید این آمارگلزنی مجاب‌مان کند که احمد نور را بهترین بازیکن این فصل پرسپولیس بدانیم اما فارغ از این آمار آنچه باعث می‌شود به شماره 8 چنین عنوانی اطلاق کنیم میزان تأثیرگذاری در طول فصل، استمرار در موفقیت همراه با ثبات و فرود بسیار ناچیز در مقایسه با فرازهایش باشد.
نوراللهی را می‌توان به راحتی و طیب‌خاطر به عنوان بهترین بازیکن این فصل پرسپولیس و مؤثرترین فرد در مسیر رسیدن تیمش به گلات معرفی کرد ضمن اینکه او به لحاظ آماری با ثبت 10 گل زده و 5 پاس گل می‌تواند بهترین و مؤثرترین بازیکن کل لیگ هم شناخته شود.
با چنین آمار و عملکردی حالا وقتی صحبت از جدایی احمد نور از پرسپولیس به میان می‌آید، باید تن و بدن مربیان و هواداران این تیم بلرزد. هر چند پرسپولیس بخصوص در فصول اخیر ثابت کرده به فرد متکی نیست و هیچ نامی بالاتر از جایگاه بزرگ باشگاه قرار ندارد اما واقعیت این است که پیدا کردن جانشینی همسنگ نوراللهی که چنین باکیفیت بازی کند و البته عرق و علاقه شدیدی به پرسپولیس داشته باشد، فوق‌العاده دشوار یا شاید غیرممکن باشد.
نوراللهی در 29 سالگی به بهترین فرم فوتبالی خود و دوران بلوغ بازیگری‌اش رسیده و به سبب این پیشرفت بزرگ حالا یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی هم هست اما سخت است تصور کنیم در این سن سر از تیم‌های اروپایی در‌بیاورد و احتمالاً تنها وسوسه قراردادهای سه، چهار برابری قطری‌هاست که می‌تواند او را برای درآمدزایی بیشتر طی یک، دو سال به آن سوی آب‌های خلیج فارس بکشاند.
احمد نور همین حالا دومین بازیکن گرانقیمت پرسپولیس به حساب می‌آید اما حتماً رقمی که قطری‌ها به او می‌دهند در مقایسه با چیزی که از پرسپولیس خواهد گرفت، تفاوت چشمگیری دارد اما از سویی اجابت درخواست این بازیکن از باشگاهش برای پرداخت رقمی که در رسانه‌ها مطرح شده (15 میلیارد) هم غیرممکن به نظر می‌رسد و با در نظر گرفتن این مسائل احتمالاً حفظ احمد نور مهم‌ترین وبزرگترین چالش پیش روی مدیران باشگاه در فصل نقل و انتقالات خواهد بود.
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
