پرسپولیس بشار رسن را از دست داد اما بدون او قهرمان لیگ برتر شد با این حال بودن بشار حتماً تفاوتهایی را در لیگ قهرمانان آسیا به وجود میآورد و باعث پیشروی در این مسابقات با سطح بالاتر میشد که نباید فراموش کنیم. بعد از آن عمده وظیفه بازیسازی روی دوش احمد نوراللهی افتاد چون غیر از مواقعی که در پست مهاجم سایه بازی میکرد در کارهای ترکیبی هم شرکت میکرد، شوت میزد یا گل میساخت.
رضا اسدی به عنوان جانشین نوراللهی به پرسپولیس آمده که بازیکن صاحب پتانسیلی است.از آن بازیکنانی که میتواند در دفاع به کار تیم بیاید و در ضربات آزاد برای تیمش گل بزند اما از حیث پاسور بودن و سازندگی شباهت زیادی به نوراللهی ندارد. البته خود نوراللهی هم بازیکن فوقالعاده توانمندی در آیتم پاسوری نبود اما اگر کنارههای پرسپولیس در آسیا غیر فعال شوند، اسدی شاید نتواند همان کارهایی که نوراللهی در پرسپولیس انجام میداد را به عهده بگیرد و از پس این امور بر بیاید.
کادر فنی پرسپولیس معتقد است در مرکز زمین نیاز به بازیکن پاسور و پلی میکر ندارد و با دو هافبک دفاعی بازی میکند که یکی بیشتر میماند و آن یکی اضافه میشود. در این شرایط بیشتر حجم بازیسازی روی دوش کانالهای کناری میافتد اما در بازیهای آسیایی و با در نظر گرفتن مدافعان کناری قدرتمند و سیتم دفاعی کاملتر حریفان، اگر بازیکنانی مثل ترابی، پهلوان، عالیشاه یا امیری و نعمتی که قرار است به عنوان هافبک چپ و راست بازی کنند مهار شوند تکلیف چیست؟
میلاد سرلک هافبک دفاعی است. نه او، نه کمال کامیابینیا، نه رضا اسدی و نه محمد شریفی، بازیکنان پاسوری به حساب نمیآیند و فقط شاید با بازی گرفتن از نفراتی مثل عالیشاه یا پهلوان در مرکز زمین این نقیصه تا حدودی رفع شود که این جابهجایی هم ریسک خاص خودش را دارد و زور دفاعی پرسپولیس در مرکز زمین کم میشود.