عملکرد پرسپولیس چرا امسال پرفرازونشیب بود؟

روزنامه همشهری نوشت: «در هفته‌ای که استقلال و سپاهان برابر رقبا به پیروزی رسیدند، پرسپولیس ناباورانه با نتیجه مساوی ۲ -۲ برابر هوادار متوقف شد تا دو امتیاز کلیدی دیگر را از دست بدهد؛ آن هم مقابل تیم تازه‌صعودکرده‌ای که امثال محمد قاضی، داریوش شجاعیان و روح‌الله باقری را در اختیار نداشت. به‌ طور کلی پرسپولیس امسال فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرده که این مسئله عوامل زیادی دارد.

۱. شهر بی‌دفاع

بی‌گمان یکی از مشکلات بزرگ پرسپولیس، تزلزل ساختار دفاعی این تیم است. قرمزها در فصول گذشته عمدتا به اعتبار یک خط دفاعی مستحکم موفق به کسب قهرمانی می‌شدند اما امسال شرایط فرق کرده است. پرسپولیس طی ۹ هفته گذشته تنها در سه بازی کلین‌شیت کرده که در همان رقابت‌ها هم تا حدودی خوش‌شانس بوده است. از این تیم مدافعانی مثل شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی‌زادگان جدا شدند، جلال حسینی هم پا به سن گذاشته و زیاد مصدوم می‌شود. در این شرایط پرسپولیس با زوج فرشاد فرجی و علی نعمتی پیش می‌رود اما آنها (به‌ویژه فرجی) قابل مقایسه با مدافعان نامدار پرسپولیس در فصول گذشته نیستند. به علاوه ساختار تیم در میانه میدان هم طوری شده که زیاد موقعیت گل در اختیار رقبا قرار می‌گیرد. شاید کوچ احمد نوراللهی و ناآمادگی کمال کامیابی‌نیا در وقوع این شرایط دخیل بوده باشد. حقیقت آن است که اغلب تیم‌های لیگ برتری ایران کیفیت چندانی ندارند اما پرسپولیس با این ساختار دفاعی در آسیا مشکل خواهد داشت. یادتان باشد آنها از تیمی دو گل خوردند که در هشت بازی قبلی فقط دو گل زده بود. تازه هوادار در این دیدار گل دیگری هم به ثمر رساند که با فاصله نزدیک آفساید اعلام شد.

۲. اینجا همه وینگر هستند

پرسپولیس لیگ بیست‌ویکم، با مشکل تعدد وینگر و هافبک‌های کناری مواجه است. در این تیم شمار زیادی از نفرات متخصص بازی در کناره‌ها هستند و کسی که از مرکز میدان توانایی بازیسازی داشته باشد، دیده نمی‌شود. ترافیک وینگرها آن قدر زیاد است که ستاره‌ای مثل وحید امیری گاهی در دفاع چپ یا حتی به‌ عنوان هافبک راست به میدان می‌رود. غیر از او امثال مهدی ترابی، امید عالیشاه، احسان پهلوان، سیامک نعمتی و ... هم اصالتا وینگر هستند. گاهی به تناوب از این بازیکنان در میانه زمین استفاده می‌شود اما طبیعی است که این تغییر پست باعث کاهش کیفیت آنها می‌شود. نکته عجیب‌تر این که یحیی گل‌محمدی هم هر چه خریده وینگر بوده؛ از علی شجاعی و مهدی مهدی‌خانی تا رضا دهقانی که خیلی زود ناچار به ترک تیم شد. حتی گویا یکی از دو خرید تاجیکستانی هم در همین پست بازی می‌کنند. با جدایی احمد نوراللهی، وزن بازیسازی از میانه میدان در پرسپولیس کاهش یافته، اما کادر فنی اعتنایی به این مسئله ندارد.

۳. افت چند ستاره

با وجود همه ریزش‌ها و خریدهای بد کادر فنی، پرسپولیس هنوز هم یکی از پرمهره‌ترین تیم‌های لیگ را دارد. با این حال مشکل اینجاست که برخی از نفرات کلیدی سرخپوشان در این فصل به شکلی عجیب دچار افت شده‌اند. مهدی ترابی در لیگ ۲۱ به ندرت نمایش‌های خوب و قانع‌کننده داشته است. او البته در نیمه اول بازی با هوادار بعد از مدت‌ها فوتبال خوبی بازی کرد اما اینجا هم با بدشانسی بین دو نیمه آسیب دید و تعویض شد. یک مصداق شش‌دانگ دیگر از این مسئله در پرسپولیس، عیسی آل‌ کثیر است؛ بازیکنی که با درخشش در لیگ قهرمانان آسیا اسمش را سر زبان‌ها انداخت اما بعد از محرومیت شش ماهه به کیفیت سابق بازنگشت. مخصوصا در این فصل عیسی در خیلی از مسابقات کاملا «محو» بوده است. این که چرا برخی نفرات مهم تیم دچار نزول کیفی محسوس شدند، پرسشی است که کادر فنی باید به آن جواب بدهد.

۴. دروازه‌بان معمولی

دوران حضور حامد لک در پرسپولیس، به‌نوعی با یک سیر نزولی همراه بوده است. او در نخستین روزهای پیوستنش به جمع سرخپوشان، در لیگ قهرمانان آسیا در قامت یک منجی ظاهر شد. بعد اما لک تبدیل به یک گلر معمولی شد؛ دروازه‌بانی که گل بد نمی‌خورد اما مهارهای خارق‌العاده چندانی هم نداشت. با این حال به‌تدریج به‌ نظر می‌رسد لک در حال یک نزول دیگر است. او این هفته‌ها گاهی اشتباهات فاحشی هم داشته که بعضا مثل رهاشدن توپ از زیر پایش برابر نفت آبادان مشکل‌ساز نشده و گاهی مثل گل دوم هوادار، به پرسپولیس ضرر زده است. البته که این گل هند بود اما لک باید با خروجی مقتدرانه‌تر توپ را تصاحب می‌کرد. به‌ طور کلی او در خروج‌ها عملکرد چندان مطمئنی ندارد. لک در حال اثبات این واقعیت است که یک دروازه‌بان معمولی و متوسط به شمار می‌آید، نه ستاره‌ای که زهر اشتباهات خط دفاعی را بگیرد.