آقای وزیر! تکواندو را نجات بدهید/با سلفی گرفتن ادعای المپیک دارید؟

 نتایج کسب شده از سوی تیم ملی تکواندو ایران در رقابت های جهانی این رشته در کشور کره جنوبی باعث دلسردی و نگرانی جامعه ورزش به ویژه خانواده ورزش های رزمی شد. اینکه تیم مردان و بانوان مان بدون حتی کسب یک نشان طلا و با ۲۱ امتیاز اختلاف نسبت به تیم قهرمان در رده سوم جای گرفت!

مجید افلاکی پیشکسوت و کارشناس این رشته در گفت و گو با مشرق، درباره چرایی بروز این نتایج و مسایلی که باعث شده تا تکواندو که یکی از رشته های مدال آور کشورمان در یک دهه اخیر بوده حرف زد.

متن کامل صحبت های وی در ادامه می آید:

*پسرفت کردن که تحلیل نمی خواهد!

    باید از کدام عملکرد حرف بزنیم! به قول یکی از دوستان برگشتیم به ۱۷ سال پیش. بررسی عملکرد یعنی اینکه تیم رو به پیشرفت باشد نه پسرفت! به این که عملکرد نمی گویند! ما وقتی در سال ۲۰۱۱ در همین کره جنوبی رفتیم و قهرمان شدیم عملکردمان تحلیل داشت. هر کاری در اولین مرتبه سخت تر است. نتیجه ای که در مدت ۴۴ سال بدست نیاورده بودیم. در خانه قهرمان بلامنازع جهان و با ۱۳ امتیاز اختلاف قهرمان جهان شدیم. آن نتایج تحلیل داشت نه حالا که با ۲۱ امتیاز اختلاف نسبت به تیم اول یعنی همین کره جنوبی! سوم می شویم. اینها خیلی تفاوت دارند. سوم شدن برای ایران خیلی تلخ است.

*این مسابقات هیچ دستاوردی نداشت

    نه می توان گفت جوانگرایی شده و نه می توان گفت که بچه های مان بی تجربه بوده اند. کادر فنی مان هم که جمعی از استارها و نامی ها بودند. آنهایی که اسم داشتند را انتخاب کردند تا به خیال خودشان تیم با بهترین ها راهی مسابقات شود. کاری به اسامی آنها ندارم ولی تجربه این کار را نداشتند. هرچند که خیلی از رفقای خود من می گویند این کادر فنی تجربه داشته ولی من معتقدم که تجربه این کار را نداشتند. پیش از اینکه این نفرات را انتخاب کنند گفتم فدراسیون می خواهد مربیانی را بر سر کار بیاورد که اگر نتیجه مورد نظر حاصل نشد آنها را سیبل قرار دهد و کوتاهی ها را گردن آنها بیندازد و همین هم شد. می گویند که مربیان بی تجربه داشتیم! خود مربیان نباید قبول می کردند و حالا که آنها را به کار گرفتید باید خودتان این شکست را بپذیرید. لابد اگر این کادر فنی نتیجه می گرفت هم سینه سپر می کردند و می گفتند که به مربیان جوان میدان دادیم.

*بازیکن سلفی بگیر نمی تواند مدعی المپیک باشد

    خود بازیکنان هم مقصر بودند و هیچ غیرتی از خودشان به خرج ندادند. تلاش مضاعف نکردند. مدعی هم هستند که المپیکی اند. کسی که می خواهد به قهرمانی جهان برود ساعت ۲ بامداد پست نمی گذارد. بیست و چهار ساعت در دنیای مجازی حضور ندارد. کسی که مدعی المپیک است ۲۴ ساعت شب و روز در حال فیگور گرفتن و سلفی انداختن نیست. همه چیزش باید حرفه ای باشد.

*پشت پرده ها را روی پرده انجام می دهند

    این حایه روی ها به دلیل ضعف در مدیریت فنی تیم است. مدیر فنی که آن بالا وجود دارد فقط اسمش فنی است. این فرد کجای کار بوده و کدام کارنامه اش به مدیریت فنی می خورد؟ وقتی در فوتبال می بینیم که مثلا علی پروین مدیر فنی تیم پرسپولیس می شود همه ایران می دانند که علی پروین از نظر فنی کجا بوده است یا حداقلش از نظر روحی و روانی همه زیر و روی بازیکنان را می داند. ولی این آقایی که در تیم ملی تکواندو به این عنوان به کار گرفته می شود روی چه اصلی برای این پست مهم انتخاب شده است. یعنی تکواندو با این همه پیشکسوت کاربلد، یک نفر در اندازه علی پروین فوتبالی ها ندارد؟ مسئولان باید در این باره به مردم و وزارت ورزش جواب بدهند. اما متأسفانه اینها بازی های پشت پرده هستند... گرچه دیگر پشت پرده هم نیستند و آقایان روی پرده هر کاری دوست دارند انجام می دهند.

*مربیان تکواندو را آواره کرده اند

    مدتهاست عده ای که این سالها در رأس فدراسیون هستند این رشته را به انزوا کشانده اند و مربیان بزرگ و آنهایی که واقعا گردن این رشته حق دارند را از این رشته دور نگه داشته اند. آنها مربیان کارکشته را از خانواده تکواندو راندند و کسی نمی داند کجا هستند. بازیکنان و قهرمانان بزرگ مان را خانه نشین کردند. عده ای آواره کشورها و شهرهای دیگر شدند و این حاصل اتفاقاتی بود که در این سالهای اخیر در فدراسیون رخ داده است. آقایانی که در تلویزیون ژست می گیرند و از فتوحات شان حرف می زند.

*رشد تکواندو حاصل کار پولادگر نیست

    انصاف باید داشت. می گویند از سالی که پولادگر آمده ما پیشرفت کرده ایم. این استارت از زمانی زده شد که مختار کلانتری رییس فدراسیون بود. در آن ۵، ۶ سال ریشه این تکواندو در زمین قدرت گرفت و زمانی که پولادگر آمد فقط ادامه کار را دست گرفت. اگر یک چوب خشک را هم جای او می گذاشتید همین اتفاقات و پیشرفت ها حاصل می شد. ولی متأسفانه آقایان همه را به نام خودشان زدند و هنوز هم در حال همین کار هستند. اینها حاصل دسترنج آقای کلانتری است. بچه هایی را به تکواندو آورد که راه شان را پیدا کرده بودند.

*از افشارزاده درباره اوضاع تکواندو سئوال کنید

    ۸۰ درصد کار دست مربی است اما کدام مربی؟ مهماندوست به خاطر ۱۳ میلیون تومان پول از تیم ملی کنار گذاشته شد. نه بیشتر! ۱۳ میلیون تومان! به هر کسی بگویید می خندد! در همین المپیک بودند افرادی که برای شان پاداش ۲۰۰ و ۲۵۰ هزار دلاری تعیین شد! مهماندوست آن زمان فقط سئوال می کرد که چرا پولی که حقش بوده را کم کردند؟ صحت و سقم این حرف ها را از بهرام افشارزاده بپرسید. آنهایی که در کمیته المپیک می نشینند.

*چه بلایی بر سر مربیان سازنده آمده است؟

    ۵، ۶ نفر هستند که در کمیته المپیک و فدراسیون نشسته اند و یکدیگر را خوب حمایت می کنند. خانواده تکواندو هم بازیچه دست آنها شده اند. الان آقای اصغر فتحی کجاست؟ تکواندو ایران مدیون اصغر فتحی هاست. همان کسی که باشگاه فتح را راه انداخت. الان مرتضی کریمی کجاست؟ قهرمانانی که به تکواندو معرفی کردند کجا هستند؟ مربیان سازنده کجا هستند؟ کسانی که ملی پوش تحویل دادند. نه یکی نه دوتا! چکارشان کردید؟ چه بلایی بر سرشان آوردید؟

*جناب وزیر لطفا تا دیر نشده به مسایل تکواندو ورود کنید

    همانطور که قبل از شروع مسابقات جهانی هم گفتم باز هم تأکید می کنم که جناب وزیر! آقای سلطانی فرِ عزیز! خواهشا دست از حمایت آنهایی که امتحان پس داده اند بردارید! خواهشا ورود کنید. نگذارید کار به انتخابات سه، چهار ماه دیگر برسد. همه می دانند که مهره چینی هایی صورت گرفته و رؤسای هیأت ها به چه دلیل و برای چه روزی منصوب شده اند. ورود کنید و افراد بدخواه منفعت طلب را از خانواده تکواندو دور کنید. ابایی از کسی ندارم چون شکر خدا چیزی از این رشته به ما نرسیده است. نه پستی و نه پولی و نه چیز دیگری! من به تنها کسی که بدهکارم مردم هستند.

*سکوت خانواده تکواندو خیانت به این رشته است

    آقای پولادگر زمانی که به تکواندو آمد چند کیلو بود، الان چند کیلو است؟ فقط به اندازه وزن امروزش من در یک اردو عرق ریختم. پس این حق را دارم که حرفم را بزنم و برای ورزشم دلسوزی کنم. تکواندویی هایی که خودشان را به بی تفاوتی زده اند هم به تکواندو و هم به ورزش مدال آور کشور خیانت می کنند. سکوت نکنید! دیگر بس است. هم به خودتان خیانت می کنید، هم به شاگردانتان و هم به ورزش! مجلس شورای اسلامی را گذاشته اند که برویم و حق مان را بگیریم. وزارت ورزش را گذاشته اند برای اینکه برویم و حق مان را بگیریم. با نشستن، دست روی دست گذاشتن و صلوات فرستادن کاری پیش نمی رود. باید تکان خورد. حق گرفتنی است نه دادنی!

*مثل بعضی ها در مسایل زنانه دخالت نمی کنم

    به کیمیا علیزاده هم تبریک می گویم. اما من هم در این میادین آسیب دیده ام. نه من بلکه همه قهرمانان این رشته در مسابقات آسیب دیده ایم. این انتخاب خود ما بوده است. اگر از آسیب دیدگی می ترسیدیم باید می رفتیم شطرنج بازی می کردیم. من او را تحسین می کنم و به خانواده اش آفرین می گویم. به کیمیا علیزاده بگویم که درباره ورزش بانوان دخالت نمی کنم چون آنهایی که می آیند درباره اش حرف می زنند دوست دارند مسایل بانوان را دنبال کنند. منظورم آقای ذوالقدر است که علاقه دارد در بحث های ورزشی زنانه دخالت کند.