سرخ پوشان پایتخت و یاری که همیشه باید در کنارش باشد
استقبال از قهرمان فصل گذشته لیگ برتر در مسابقه سوپرجام، ضعیفتر از حد انتظار بود. حدود 40 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی حاضر شدند تا پیروزی یکطرفه پرسپولیس و مراسم اهدای جام به این تیم را از نزدیک تعقیب کنند. تصور میشد اولین ملاقات فصل با پسران برانکو، استادیوم را سرشار از تماشاگر خواهد کرد اما بسیاری از سکوهای آزادی در جریان برگزاری مسابقه با نفت تهران، خالی بودند.
در روزهای گذشته به اندازهای درباره تغییر زمان دیدار سوپرجام و یا احتمال لغو آن صحبت شده بود که اهمیت این مسابقه در نگاه هواداران پرسپولیس کاهش پیدا کرد. برنامهریزی لرزان این مسابقه، میتوانست یکی از دلایل استقبال نه چندان خوب از آن باشد. علاوه بر این، خلوتشدن پایخت به خاطر تعطیلی توامان روزهای پنجشنبه و جمعه نیز در حضور نه چندان پرشمار تماشاگران پرسپولیس در آزادی بیتاثیر نبود. بدون تردید شرایط اسفبار رقیب تیم برانکو نیز به روند خالیماندن بخشی از سکوها کمک کرد. بدون تردید اگر نفت با نام علی کریمی به این مسابقه قدم میگذاشت، پرسپولیسیها انگیزه به مراتب بیشتری برای تماشای بازی سوپرجام به دست میآوردند اما این تیم بدون برگزاری جلسه تمرینی در روز قبل از سوپرجام و در شرایطی که سرمربی جدیدش حمید درخشان از بالا جریان مسابقه را تعقیب میکرد، به مصاف پرسپولیس رفت. شرایط نفت حتی از تیمهای لیگ دو نیز افتضاحتر بود و واضح به نظر میرسید که پرسپولیس آماده و هماهنگ برای شکستدادن این رقیب متحمل دردسر چندانی نخواهد شد. بیدفاعی نفت در برابر قدرت پرسپولیس، هواداران را به این نتیجه رساند که حضورشان تاثیر شگرفی در نتیجه این مسابقه نخواهد داشت. استقبال از سرخها در آزادی شگفتانگیز نبود اما هواداران حاضر در ورزشگاه، فرصت را برای رقمزدن اولین تشویق ایسلندی فصل از دست ندادند. به هم کوبیدهشدن دستها به روش ایسلندی، بخشی از هویت فصل قبل سرخپوشان بود. رفتاری که حتی بعد از شکست نیز ترک نمیشد.
ایسلندیها، جمعهشب بعد از غیبتی نسبتا طولانی در آزادی حاضر شدند و دوباره به همان روش، تلاش کردند تا روحیه جنگجویی را در وایکینگهای قرمزپوش بیدار کنند. آنها میدانند که ناقوس جنگ برای پرسپولیس، تازه به صدا درآمده و شیرینی پیروزی در سوپرجام، به خودی خود به همه هفتههای فصل سرایت نخواهد کرد. پسران پرفسور برای بازسازی صحنههای قتل رقبا در فصل جدید، به هواداران ایسلندیشان نیاز دارند. به ملودی کوبیدهشدن دستها، که میتواند هر پسربچهای را در قامت یک مرد به میدان نبرد بفرستد.