چرا چلسی نباید آلگری را جایگزین کونته کند؟

 حالا که تیم چلسی اختلافی هشت امتیازی با چهار تیم اول جدول رده بندی دارد و باید به کسب سهمیه در لیگ اروپا بسنده کند. یکی از کسانی که احتمال دارد جای خالی کونته را در استمفورد بریج پر کند، ماسیمیلیانو آلگری، سرمربی حال حاضر تیم یوونتوس است. با اینکه این سرمربی سابق تیم میلان، انتخاب بزرگی برای آبی پوشان به حساب می آید، به نظر نمی رسد بتواند به پیشرفت تیم چلسی کمکی کند.

آلگری که در حال حاضر چهارمین سال خود در یوونتوس را سپری می کند، چهار سال هم هدایت تیم میلان را به عهده داشته است و برای رومن آبراموویچ، مالک باشگاه چلسی، قبول اینکه کسی چهار فصل پیاپی سرمربی گری تیمش را به عهده داشته باشد، کمی دشوار است؛ او اجازه نمی دهد کسی بیش از دو یا سه فصل پیاپی هدایت تیم را به عهده بگیرد چرا که دوست ندارد به محبوبیت یک سرمربی نزد هواداران از خودش بیشتر باشد. همانگونه که در مورد کونته هم این مسئله صدق می کند، او تصمیم گیرنده نهایی در مورد نقل و انتقال سرمربی هاست و به ندرت با توجه به قابلیت های آن سرمربی تصمیم گیری می کند.

آلگری شاید یک سرمربی با برنامه ای بلند مدت نباشد، اما ممکن است در جایگاهی قرار بگیرد که در حال حاضر کونته در آن است و آبراموویچ به سرمربی ای چون آلگری که در اروپا بسیار محبوب است، زمان زیادی نخواهد داد، همانگونه که اکنون به کونته زمان نمی دهد. او در تنگنا قرار خواهد گرفت و تصمیم گیرنده نهایی نخواهد بود و این همه ماجرا نیست؛ جدایی او نیز از باشگاه قطعی خواهد بود.

این شرایطی نیست که آلگری در حال حاضر در یوونتوس دارد. پپ ماروتا و فابیو پارتیچی بازیکنانی را می گیرند که آلگری از آنها می خواهد؛ اینجا همه چیز مانندِ ماشینی که به خوبی روغن کاری شده باشد. چلسی به ندرت چنین روندی داشته است. همیشه باشگاه در معرض حواشی و مسائل متعدد است؛ مسائلی که نباید به بیرون درز کند. برای مثال مورد کارلو آنجلوتی را در نظر بگیرید؛ هیچکس نفهمید چه شد که آبراموویچ عذر او را خواست. آلگری در باشگاه چلسی قادر به پیاده کردن افکار خود نخواهد بود و این انتقال پایان خوشی نخواهد داشت. ممکن است برای مدتی مثمر ثمر واقع شود ولی در بلند مدت نه.