رهایی از کرونا چه زمانی ممکن است؟

دکتر زبیر صمیمی در گفت و گو با خبرنگار، در خصوص پژوهشی درباره رابطه احتمالی کووید-۱۹ با مشکلات عصبی و روانی، گفت: عوامل متعدد زیادی در رابطه با بیماری‌های همه گیر می‌تواند بر سلامت روان افراد تاثیر منفی بگذارد که از جمله آن می‌توان به ابهامات و سوالات افراد در رابطه با این بیماری که هیچ پاسخ قطعی ندارد برای مثال چه زمانی این بیماری به پایان می‌رسد، یا چه روش‌های درمانی برای آن وجود دارد اشاره کرد.

به گزارش فرتاک نیوز،وی افزود: قرار گرفتن مداوم افراد در معرض اطلاعات مرتبط با این بیماری و پیامدهای آن، کاهش روابط اجتماعی افراد به دلیل جلوگیری از شیوع بیشتر بیماری و توصیه‌ها و ممنوعیت‌هایی مانند ماندن در خانه هم از عواملی است که می‌تواند بر سلامت روان اثر بگذارد.

صمیمی در ادامه با بیان اینکه در زمان بروز بحران‌هایی مانند بیماری کووید-۱۹ در جامعه، تمام افرادی که در معرض این بحران قرار می‌گیرند به درجاتی متاثر می‌شوند اظهار کرد: کووید-۱۹ به دلیل دارا بودن خصوصیات خاص، سرعت انتشار بالا و درصد مرگ و میر بالا، همۀ افراد در سطوح مختلف جامعه را به طریق مختلفی تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این پژوهشگر فوق دکتری دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص پژوهشی که برای بررسی رابطه احتمالی کووید۱۹ با مشکلات عصبی و روانی توضیح داد: در این پژوهش ما ۸۰۱ دانشجو از سراسر ایران را به صورت اینترنتی براساس مشکلات روانشناختی مورد بررسی قرار دادیم.  یکی از نتایج قابل توجهی که از این پژوهش به دست آمد این بود که ۵۰۳ نفر اظهار کردند که در خانواده هایشان یک بیمار کووید۱۹ وجود داشته است.

وی افزود: نتایج نشان داد که مهمترین پیامد روانشناختی در دانشجویان اضطراب کرونا ویروس بود و درصد زیادی از دانشجویان دارای اضطراب مرتبط با کرونا بودند. همچنین دانشجویانی که سابقه بیماری کرونا داشتند، در مقایسه با افرادی که این بیماری را نداشتند، اضطراب کرونا بیشتری داشتند؛ همچنین در افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها بیماری کرونا داشته، اضطراب کروناویروس بیشتری مشاهده شد؛ افزون بر این، افرادی که با دوستان زندگی می‌کردند، در مقایسه با کسانی که با خانواده و تنها زندگی می کردند؛ اضطراب کروناویروس بیشتری داشتند.

صمیمی در خصوص علت اضطراب بیشتر افرادی که با دوستان زندگی می‌کردند نسبت به افرادی که با خانواده زندگی می‌کردند گفت: شاید علت این امر این باشد که قرار گرفتن در کنار خانواده می‌تواند به عنوان یک پایگاه حمایت کننده‌ای و امنی باشد که باعث کاهش اضطراب ناشی از این بیماری می‌گردد. علاوه بر این، امکان اینکه فرد می‌تواند در صورت تجربه مستقیم این بیماری، حمایت‌های خانواده را دریافت کند، عاملی باشد که باعث کاهش اضطراب ناشی از این بیماری شود. از سوی دیگر، افرادی که با دوستان زندگی می‌کنند، با توجه به سبک زندگی که در بین دوستان وجود دارد و نیاز است برای تهیه اقلام غذایی و بهداشتی به خارج از خانه یا خوایگاه مراجعه کنند؛ ممکن است اضطراب این را داشته باشند که بیرون رفتن دوستان یا خودشان عاملی برای انتقال کرونا باشد (هم افراد و اقلام)؛ علاوه بر این، افرادی که تنها زندگی می‌کنند، استرس اینکه این بیماری را از دوستان بگیرند را ندارند؛ بر همین مبنا اضطراب کرونا کمتری را در مقایسه با افرادی که در گروه دوستان قرار دارند، تجربه کنند.

وی در پایان تصریح کرد: با توجه به این موارد پیشنهاد می‌کنم که برای کاهش پیامدهای روان شناختی نشات گرفته از اپیدمی کرونا، پروتکل‌هایی برای تعدیل تنش روانی نشات گرفته از اضطراب کروناویروس تدوین شود و در شهرهایی که به حالت قرمز در آمده‌اند توسط مراکز سلامت روان به صورت غیر حضوری و یا از طریق نهادهایی مانند صدا و سیما و رسانه‌ها اجرا شود.