ضرب المثل های کردی، گنجینه ای از حکمت و تجربه!
ضرب المثل های کردی، مانند دیگر ضرب المثل های ایرانی، بیانگر حکمت و تجربه گذشتگان است. این ضرب المثل ها، با زبانی ساده و گویا، مفاهیم مهمی را به ما می آموزند.
همراهان عزیز در ادامه ضرب المثل های اقوام ایرانی نوبت به ضرب المثل های جالب کردی همراه با معنی آنها رسیده است.
در این سری از ضرب المثل های اقوام ایرانی گزیده ای از ضرب المثل های کردی را که بسیار جالب هستند و ممکن است معنی آنها را ندانید گردآوری کرده ایم.
خودا کووه ناسیگ وه فر نیگه بان
خدا کوه را می شناسد که روی آن برف می گذارد.
---------------------------------------
میمان یه ی شه وه دعاگوو سه د ساله
مهمان یک شبه دعا گو صد ساله
---------------------------------------------
ابرو خوود(خوت) له ده سخووده(خوته) هیوره ده په یو(چاو دیری لی بکه)
آبروی خودت دست خودته مواظب آن باش.
-----------------------------------------------------------
میه ی یه که تر گورگ برده ی سگ ژار مل خوه ی شکان
گرگ، گوسفند دیگری را برده است، سگ فقیر گردن خود را می شکند
رووی ده سی وه ئه نجیر نه ره سی وه ت که ره سه
روباه دستش به انجیر نمی رسد می گوید نارس است.
-----------------------------------------
پغشه خوه ی چه سه و فشار خونی چه سه
مگس خودش چیست، فشار خونش چه باشد
--------------------------------------
ئاردی رشیاگ(بیخ) له ناو درگ(درک) کو گه ردوو نیوگ(نابیته وه)
آرد ریخته در خار زار جمع نگردد.
------------------------------------
میه له ر خوه ی چگ پوسالکه ی برد وه رد
گوسفند لاغر رفت، پوست را هم با خود برد.
---------------------------------------
میرات خه ر وه که متار ره سی
میراث خر به کفتار می رسد
-----------------------------------------
کابرا سه ر بئاو تاشیگ
یارو سر بی آب می تراشد
-----------------------------------------------
خالوو که فیگه سه ر ئاو خوارزا ده خوار ئاو فیریگ کیگ
دایی در سر آب غرق می شود خواهر زاده در پایین آب دنبالش می گردد.
-------------------------------------------
منیته که یوانوو په تگ ئه وشه کن
شبیه کدبانویی هستی که پته کهنه را از هم جدا می کند
--------------------------------------------------
م ده مه کینه دیام، کلاو ت ئاردینه
من از آسیاب می آیم کلاه تو آردی شده
--------------------------------------
میمان حه بیب خوداس
میهمان حبیب خداست.
مووریژه وه ختی خوازی رسقی بوری بال و په ر دراری
مورچه به گاه قطع روزی، بال و پر در می آورد
-------------------------------------------
مه گه ر نان و گووش جایته
مگر نان را با گوش می جوی
