تب دنگی رو بیشتر بشناسید!

در کنگره یک روزه تب دنگی، تأکید شد که تب دنگی یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه منتقل می‌شود. از سال ۲۰۱۹، این بیماری به عنوان یکی از ده تهدید اصلی بشر توسط سازمان بهداشت جهانی معرفی شده و شایع‌ترین بیماری انتقال یافته از طریق ناقلین محلی محسوب می‌شود.

بی‌علامتی در ۸۰ درصد بیماران تب دنگی

حدود ۲۰ درصد بیماران تب دنگی علائم دارند. نکته مهم این است که ۸۰ درصد از بیماران بدون علائم هستند، اما همچنان می‌توانند بیماری را منتقل کنند. این انتقال بیشتر توسط افراد بدون علائم صورت می‌گیرد. حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد جمعیت جهان در معرض این نوع پشه قرار دارند و به دلیل تغییرات آب و هوایی، افزایش میانگین دما و افزایش سفرها، این رقم به طور سالیانه بیشتر می‌شود.

گسترش جهانی تب دنگی

در سال گذشته میلادی، بیشترین موارد تب دنگی در جهان گزارش شد و اپیدمی بزرگی در آمریکای جنوبی رخ داد. در کشورهای اروپایی نیز پشه ناقل اصلی بیماری، Aedes albopictus، وجود دارد. آسیای جنوب شرقی به عنوان منشأ اصلی این پشه و بیماری شناخته می‌شود و حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد موارد بیماری در این منطقه رخ می‌دهد. کشورهایی مانند اندونزی، بنگلادش، هندوستان و تایلند بیشترین موارد ابتلا را داشته‌اند.

گسترش تب دنگی در نقشه‌های جهانی

با مقایسه نقشه‌های سال ۲۰۱۱ و سال گذشته، گسترش بیشتر این بیماری در کشورهایی مانند آمریکای جنوبی، چین و استرالیا مشاهده شده است. برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس هنوز اقدام به ثبت این بیماری نکرده‌اند که این موضوع نگران‌کننده است. گزارش‌های ما به سازمان بهداشت جهانی می‌تواند از عواقب آینده این اپیدمی جلوگیری کند.

وجود پشه‌های مهاجم در ایران

Aedes aegypti، پشه‌ای مهاجم‌تر از سایر گونه‌ها، در ایران نیز وجود دارد. به دلیل فیزیولوژی این پشه، توصیه می‌شود که افراد در مناطق آلوده در دو ساعت اول صبح و دو ساعت مانده به غروب با لباس پوشیده تردد کنند. این پشه‌ها دو روز قبل از بروز علائم بالینی و دو روز بعد از شروع تب می‌توانند بیماری را منتقل کنند. انتقال از پشه به انسان و انسان به پشه صورت می‌گیرد و انتقال انسان به انسان از طریق انتقال خون، سرنگ آلوده، مادر به جنین و پیوند اعضا ممکن است. طول عمر این پشه‌ها یک تا چهار هفته است و در این مدت به طور متوسط ۴۰ تا ۵۰ بار خونخواری می‌کنند.