به هیچ وجه این قسمت از کیوی را نخورید!

این روزها همه از وجود مواد شیمیایی خطرناک همچون نیترات ها و همچنین فلزات سنگین در خاک و آب باخبر هستند که این مواد خطرناک به راحتی وارد میوه ها و سبزیجاتی که روزانه استفاده می کنیم می شوند. کیوی یکی از میوه های زمستانی پرطرفدار که حاوی ویتامین سی بسیاری نیز می باشد دارای قسمت خطرناکی است که تمام این فلزات سنگین را به خود جذب می کند. در این مطلب به شما خواهیم گفت که به هیچ وجه  این قسمت از کیوی را  نخورید تا این فلزات وارد بدن شما نشوند.

میوه مفیدی به اسم کیوی

در رژیم های لاغری مصرف کیوی بسیار توصیه شده است. در واقع از آنجا که 80 درصد از بافت کیوی از آب تشکیل شده، مصرف آن نوعی احساس سیری در فرد ایجاد می کند و در نتیجه روند کاهش وزن آسان تر صورت می گیرد. تقریباً در هر 100 میلی گرم از این میوه، 98 میلی گرم ویتامین C موجود است. کیوی با دارا بودن این میزان از ویتامین C، در رده میوه هایی چون پرتقال و لیمو که منبع غنی این ویتامین هستند، قرار می گیرد. اما محققان کشورمان در سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای دامغان و علوم دارویی تهران، در مطالعه‌ای پژوهشی، به ارزیابی این میوه از لحاظ آلودگی به برخی فلزات سنگین پرداخته‌اند.

امروزه به‌ دلیل احتمال آلودگی منابع آب‌وخاک به فلزات سنگین، پایش محصولات باغی ازنظر این نوع آلودگی‌ها موردتوجه بیشتری قرار گرفته است. این فلزات عموماً شامل سرب lead، جیوه Mercury، کادمیوم Cadmium، آرسنیک Arsenic و کرومChromium هستند. در میان تمامی فلزات سنگین، کادمیوم یکی از عناصر پرتحرکی است که به‌آسانی توسط گیاهان جذب‌شده و در مقادیر بالا تجمع می‌یابد و به‌راحتی وارد زنجیره غذایی شده و برای سلامت انسان و جانداران مضر و زیان‌آور است. سرب نیز اگرچه به‌طور طبیعی در محیط وجود دارد، ولی در اکثر موارد، به دنبال فعالیت‌های بشر وارد محیط‌ زیست شده و خاک و آب‌وهوا را آلوده می‌کند.

با توجه به اهمیت آثار فلزات سنگین بر سلامتی انسان، گروهی از محققان ایرانی به ارزیابی میزان سرب و کادمیوم در آب‌وخاک کشاورزی و تجمع آن در مغز، گوشت و پوست کیوی پرداخته‌اند.

کیوی میوه نیمه گرمسیری و از محصولات باغی مهم در کشاورزی است و ازنظر تولید و صادرات در بین کشورهای جهان، دارای اهمیت بالایی است.

در پژوهش مورد اشاره، از اراضی کشاورزی زیر کشت کیوی در استان گیلان نمونه‌برداری کردند. نمونه‌های کیوی برداشت‌ شده تحت آزمایش‌های گوناگون برای بررسی فلزات سنگین سرب و کادمیوم قرار گرفتند.

بنا بر نتایج به‌دست‌آمده از این آزمایش‌ها، برای هر دو عنصر موردمطالعه، آلودگی پوست کیوی بیش از سایر قسمت‌های آن بود. در مورد گوشت کیوی نیز، در برخی نمونه‌های جمع‌آوری‌شده آلودگی به سرب و کادمیوم مشاهده شد.

همچنین میزان میانگین آلودگی آب مورد مصرف برای آبیاری به فلزات سرب و کادمیوم در منطقه تحت نمونه‌برداری به ترتیب حدود 0.004 و 0.002 میلی‌گرم در لیتر بود.

پوست کیوی را نخورید

بررسی‌ها نشان داد که در هر قسمتی از باغ که میزان فلزات سنگین سرب و کادمیوم در خاک کمتر بوده، کیوی‌ها نیز به میزان کمتری دچار آلودگی شده بودند.

به گفته محققان، مقایسه غلظت میانگین فلزات مورد مطالعه در این تحقیق با مقادیر استاندارد و حدود مجاز، بیانگر آن است که میزان سرب در کیوی‌های مورداشاره بالا بوده است و با حد مجاز ذکرشده تفاوت زیادی دارد. این در حالی است که میزان کادمیوم، کمتر از حد مجاز استاندارد ملی ایران ارزیابی شده است.

بررسی میانگین کل غلظت سرب و کادمیوم در اجزای مختلف کیوی (گوشت، مغز و پوست) نشان می‌دهد که میزان این عناصر در میوه کیوی به‌صورت گوشت کیوی < مغز کیوی< پوست کیوی است که علت آن را می‌توان این‌گونه بیان نمود که با توجه به موجود بودن فلزات سنگین در آب‌وخاک، پوست کیوی در اولین سطح تماس با فلزات سنگین قرار دارد و لذا بیشترین آلودگی در پوست کیوی مشاهده می‌شود.

با توجه به این‌که پایداری عناصر سنگین در خاک نسبت به سایر آلاینده‌ها بسیار طولانی بوده و آلودگی خاک به فلزات سنگین یک آلودگی پایدار و دائمی است، پایش آب مصرفی در کشاورزی ازنظر عاری بودن از فلزات سنگین یا برقراری یک فرایند پیش‌تصفیه مناسب برای حذف این عناصر و همچنین کنترل و پایش محصول باغی ازنظر فلزات سنگین پیش از عرضه به بازار مصرف، امری ضروری به شمار می‌آید.

گفتنی است کادمیوم در لیست آلاینده‌های محیطی و صنعتی است و سرب نیز یکی از چهار فلزی است که بیشترین عوارض را بر روی سلامتی انسان دارد. مهم‌ترین اثرات سرب را می‌توان اختلال در سیستم اعصاب مرکزی و محیطی، کاهش ارتباط عصبی و مشکلات رفتاری دانست. همچنین آثار سوء ناشی از مصرف مواد غذایی آلوده به سرب بر روی جنین خصوصاً در زمان رشد و توسعه سیستم عصبی به‌خوبی شناخته‌شده است.