هشت حقیقت درباره سندرم پای بی قرار

 این احساس ناخوشایند معمولا در ساق پا اتفاق می افتد اما می تواند هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران را درگیر کند و آنهم بیشتر در حالت دراز کشیده.

در اینجا به 8 حقیقت درباره سندرم پای بی قرار بیشتر اشاره شده است:

دو نوع سندرم پای بی قرار وجود دارد: سندرم پای بی قرار زودرس یا اولیه قبل از سنین 45 سالگی آغاز می شود در حالی که علت آن ناشناخته است. علائم و نشانه های سندرم اولیه، با مرور زمان وخیم تر می شود. این نوع سندرم در کودکان نیز می تواند رخ دهد که البته با بیش فعالی و یا درد ناشی از رشد در بسیاری از موارد اشتباه گرفته می شود. سندرم پای بی قرار ثانویه یا دیر رس بعد از 45 سالگی خود را نشان می دهد و ممکن است ناشی از علل پزشکی دیگر مانند کمبود آهن، بارداری، استفاده از داروهای خاص، نارسایی کلیه یا آسیب طناب نخاعی باشد. علائم و نشانه های این سندرم نیز با سرعت بیشتری تمایل به وخیم تر شدن دارند. درمان علل ثانویه معمولا با کاهش علائم نشانگان پای بی قرار همراه است.

سندرم پای بی قرار ممکن است با بی خوابی اشتباه گرفته شود: از آنجا که علائم سندرم پای بی قرار منجر به کاهش کیفیت خواب می شود، ممکن است با بی خوابی یا دیگر شرایط عصبی، عضلانی و ارتوپدی اشتباه گرفته شود.

افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض سندرم پای بی قرار هستند: برخی از شرایط پزشکی از جمله بیماری کلیوی، دیابت، ام اس، آرتریت روماتوئید و پارکینسون بیشتر می توانند خطر ابتلا به سندرم پای بی قرار را افزایش دهند.

سندرم پای بی قرار می تواند ناشی از رگ های واریسی باشد: یکی از علل ثانویه سندرم پای بی قرار رگ های واریسی، سطوح پایین آهن در بدن و بارداری است. خبر خوب این است که علائم سندرم پای بی قرار معمولا با افزایش سطح آهن، بعد از زایمان و بهبود رگ های واریسی کاهش می یابد.

سندرم پای بی قرار می تواند منجر به افسردگی شود: گاهی اوقات علائم سندرم پای بی قرار در شب هنگام بدتر می شود و بی خوابی ناشی از آن بعلاوه عدم تمرکز ناشی از ظهور علائم در روز، نوسانات خلقی مانند افسردگی و دیگر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب را به دنبال دارد.

کافئین می تواند آغازگر علائم سندرم پای بی قرار باشد: مصرف کافئین، نیکوتین، و الکل، گاهی اوقات علائم سندرم پای بی قرار را افزایش می دهد. علائم همچنین با مصرف برخی از داروهای خاص مانند داروهای درمان تهوع، سرماخوردگی و آلرژی بعلاوه داروهای قلبی، فشار خون بالا و افسردگی بدتر می شوند. توقف مصرف این داروها با کاهش علائم سندرم پای بی قرار همراه است.

ورزش علائم سندرم پای بی قرار را بهبود می بخشد: ورزش به بهبود علائم کمک می کند اما باید به خاطر داشت که ورزش های شدید بخصوص در اواخر شب می تواند اثر کاملا معکوس داشته باشد. دیگر تغییرات شیوه زندگی مانند تکنیک های تمدد اعصاب، مدیتیشن، یوگا، اولویت بندی بهداشت خواب و رعایت مواردی از جمله گرفتن حمام گرم، ماساژ پاها و استفاده از کمپرس های سرد یا گرم می تواند تسکین دهنده علائم سندرم پای بی قرار باشد.