همه چیز درباره بیماری صرع

 بیماری صرع به معنی «تصرف کردن، تملک داشتن، یا پریشان کردن»)عبارت است از مجموعه‌ای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی یا بلند مدت که با حمله صرعی مشخص می‌شود. این حملات ممکن است بسیار خفیف و تقریباً غیرقابل شناسایی بوده یا برعکس طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد. در صرع حملات به‌طور مکرر روی می‌دهد و هیچ دلیل ثابت و مشخصی ندارد، در حالی که حملاتی را که به دلایل خاص روی می‌دهد، نباید به عنوان حمله صرعی تلقی کرد.

صرع نیاز به درمان جدی دارد، زیرا به دلیل ناگهانی بودن حملات می‌تواند سلامت را به خطر بیندازد و حتی جانش را تهدید کند. اما قبل از آن باید نشانه‌ها را شناخت.

علائم بیماری صرع مختلف است، برخی افراد مبتلا به بیماری صرع ساده، طی تشنج به مدت چند ثانیه خیره می‌مانند، در حالیکه برخی دیگر دچار حرکات تنشی در دست‌ها و پا‌ها می‌گردند، تشنج به تنهایی به این معنی نیست که شما بیماری صرع دارید معمولاً حداقل دو بیماری صرع غیر تحریک شده، برای تشخیص بیماری صرع لازم است.

علائم بیماری

از آنجایی که بیماری صرع ناشی از فعالیت‌های غیر طبیعی سلول‌های مغزی است، تشنج می‌تواند بر تمام فرآیند‌های هماهنگی مغز اثر بگذارد. بیماری صرع می‌تواند علائمی از این قبیل ایجاد کند:

• گیجی موقت

• صحبت کردن نامفهوم و بریده بریده

• حرکات تند و پیچشی غیر قابل کنترل در دست‌ها و پا‌ها

• از دست دادن هوشیاری و بی خبری

• علائم روانی

علائم بسته به نوع تشنج متفاوت است. در بیشتر موارد، مبتلایان به بیماری صرع در هر بار به نوع یکسانی از تشنج مبتلا می‌شوند، لذا علائم در هر دوره مشابه است.

علت بیماری

در بیش از نیمی از موارد، بیماری صرع هیچ علت مشخصی ندارد. در حدود نیمی از مبتلایان به بیماری صرع، این شرایط به دنبال فاکتور‌های مختلفی بروز می‌کند.

اثرات ژنتیک برخی از انواع بیماری صرع که با نوع تشنجی که فرد تجربه کرده است، طبقه بندی می‌شوند؛ موروثی هستند در این موارد اثر ژنتیک محتمل است.

محققین برخی از انواع بیماری صرع را با ژن‌های مشخصی ارتباط داده اند. اگر چه تخمین زده شده است که حدود ۵۰۰ ژن می‌تواند در این امر نقش داشته باشد. برای بیشتر افراد، ژن‌ها تنها بخشی از علل بیماری صرع هستند. ژن‌های مشخص می‌توانند شخص را نسبت به شرایط محیطی حساس‌تر کرده که تشنج را تحریک می‌کنند.

ترومای سر ترومای سر که بخاطر تصادفات یا آسیب‌های تروماتیک رخ می‌دهند، می‌توانند منجر به بیماری صرع شوند.

بیماری‌های مغزی بیماری‌های مغزی از جمله تومور‌های مغزی یا سکته که منجر به آسیب مغز می‌شوند نیز ممکن است منجر به بیماری صرع گردند. سکته علت عمده بیماری صرع در بزرگسالان بالای ۳۵ سال است.

بیماری‌های عفونی بیماری‌های عفونی مثل مننژیت، ایدز و انسفالیت ویروسی می‌توانند منجر به بیماری صرع شوند.

آسیب‌های مادرزادی، پیش از تولد نوزادان به آسیب‌های مغزی حساس هستند که می‌تواند ناشی از چندین فاکتور باشد، از جمله: عفونت مادر، تغذیه نامناسب یا کمبود‌های اکسیژن. این آسیب‌های مغزی منجر به بیماری صرع یا فلج مغزی می‌شود.

اختلالات تکاملی گاهی بیماری صرع می‌تواند با اختلالات تکاملی مثل اوتیسم و نوروفیبروماتوز مرتبط باشد.

عوامل تشدید کننده

۱. سابقه خانوادگی صرع

۲. استفاده از مواد روان‌گردان‌

۳. قرار گرفتن در معرض بخارات سمی‌

۴. پایین بودن قند خون‌

۵. سابقه صدمه به سر

۶. بعضی از دارو‌ها که یکی از عوارض جانبی آن‌ها افزایش خطر حملات در صرع است.

۷. کمبود بعضی از مواد در بدن به ویژه کلسیم

۸. افراط در مصرف الکل‌

درمان

افراد مبتلا به صرع، باید دارو‌های تجویز شده از سوی پزشک را به‌موقع مصرف کنند. این دارو‌ها معمولاً در طی ۲ تا ۴ سال بعد از آخرین حمله تشنج ادامه دارند. اگر با دارو نتوان حملات صرع را کنترل کرد و همچنین ام آر آی وجود یک زائده مغزی را نشان دهد، تنها از طریق جراحی می‌توان آن را درمان کرد. بیمار باید تحت نظر پزشک باشد و هر ۶ ماه یک بار توسط پزشک ویزیت شود.