تنهایی ناشی از کرونا،تهدید یا فرصت؟

تحقیقات جدید نشان می‌دهد زمان تنهایی در طول همه‌گیری منجر به تاثیرات مثبت بر رفاه در تمام سنین شده است.

مطالعه بیش از ۲۰۰۰ نوجوان و بزرگسال که امروز در Frontiers in Psychology منتشر شد، نشان داد که بیشتر افراد از تنهایی اجباری ناشی از همه گیری بهره خوبی برده‌اند.

همه گروه‌های سنی اثرات مثبت و منفی تنهایی را تجربه کردند. با این حال، محققان دریافتند توصیف اثرات بیشتر تنهایی بیشتر از اثرات منفی آن بوده است. به طور متوسط، نمرات رفاه زمانی که شرکت کنندگان تنها بودند، ۵ از ۷ در تمام سنین، از جمله نوجوانان ۱۳-۱۶ ساله بود.

برخی از شرکت کنندگان در مطالعه در مورد بدتر شدن خلق و خو یا رفاه صحبت کردند، اما بیشتر آن‌ها تجربیات خود را از تنهایی بر حسب احساس، شایستگی و احساس خودمختاری توصیف کردند. ۴۳ درصد از همه پاسخ دهندگان ذکر کردند که تنهایی شامل فعالیت‌ها و تجربیات شایستگی است، زمانی که صرف مهارت‌ها و فعالیت‌ها می‌شود و این در تمام سنین ثابت بود. در همین حال، خودمختاری (ارتباط با خود و اتکا به خود) یک ویژگی مهم به ویژه برای بزرگسالان بود که دو برابر بیشتر از شرکت کنندگان نوجوان به آن اشاره کردند.

بزرگسالان در سن کار بیشترین تجارب منفی را ثبت کردند و تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان به بهزیستی مختل (۳۵.۶% در مقابل ۲۹.۴% در نوجوانان و ۲۳.۷% در بزرگسالان مسن‌تر) و خلق منفی (۴۴% در مقابل ۲۷.۸% در نوجوانان و ۲۴.۵% در بزرگسالان مسن‌تر) اشاره کردند. تجارب بیگانگی یا هزینه عدم تعامل با دوستان، در میان نوجوانان دو برابر بیشتر از بزرگسالان (۷ ٪) بود (حدود یک نفر از هر هفت، یا ۱۴.۸ ٪).

دکتر نتا واینستین، دانشیار روانشناسی در دانشگاه ریدینگ و نویسنده اصلی مقاله گفت: مقاله ما نشان می‌دهد جنبه‌های تنهایی، روشی مثبت برای توصیف تنها بودن، در تمام سنین به‌عنوان مزایایی برای رفاه ما شناخته شده است. عقل متعارف این است که نوجوانان به طور کلی دریافتند که همه گیری یک تجربه منفی است، اما ما در مطالعه خود می‌بینیم که چگونه مولفه‌های تنهایی می‌تواند مثبت باشد.

او گفت: ما این تحقیق را در تابستان ۲۰۲۰ انجام دادیم که مصادف با پایان اولین قرنطینه ملی در انگلیس بود. ما می‌دانیم که بسیاری از مردم با سرگرمی‌ها و علایق خود دوباره ارتباط برقرار کردند یا به طور فزاینده‌ای از طبیعت در پیاده روی و دوچرخه سواری در آن زمان و آن عناصر قدردانی کردند. آنچه ما به عنوان انگیزه خودتعیین کننده توصیف می‌کنیم، جایی که انتخاب می‌کنیم زمانی را به تنهایی برای خود بگذرانیم، ظاهرا جنبه مهمی از رفاه مثبت است.

واینستین گفت: دیدن بزرگسالان در سن کار تجربه بهزیستی مختل شده و خلق و خوی منفی ممکن است در واقع با بیماری همه گیر مرتبط باشد که توانایی ما برای یافتن تنهایی آرام را کاهش می‌دهد.

نتایج حاصل از مجموعه‌ای از مصاحبه‌های عمیق است که در آن شرکت‌کنندگان به سؤالات باز در مورد تجربیات خود از تنهایی پاسخ دادند. تیم محققان پاسخ‌ها را کدگذاری کردند تا تجربیات مشترک را بیابند؛ آن‌ها داده‌های کمی را در مورد دو جنبه از رفاه مرتبط با تنهایی، انگیزه خود تعیین‌کننده (انتخاب صرف وقت در تنهایی) و خلق و خوی آرام اندازه‌گیری کردند.

محققان تاکید می‌کنند یافته‌ها از یک مرحله از همه‌گیری کووید-۱۹ در تابستان ۲۰۲۰ گرفته شده است و توصیه می‌کنند که داده‌های بعدی به تجربیات تنهایی در طول دوره‌های چالش‌برانگیز مانند این دوره و همچنین دوره‌های رایج‌تر که در آن احتمال بروز تنهایی روزانه اجباری می‌رود، باشد.