میخوای هندوستان رو توی ایران ببینی؟ برو به معبد هندوها|معماری بی‌همتای معبد هندوها بندرعباس

اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که روی آن گنبدی قرار گرفته است. در اتاق آن طاقچه و قاب‌های کور به چشم می‌خورد و دورتادور اتاق نیز چهار راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت می‌کردند.

داخل راهروها حجره‌های کوچکی است که برای طلبه‌های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده است و داخل برخی از اتاق‌ها نقاشی‌های مذهبی دیده می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها خدای فلوت زن به نام کریشنا است.

درباره معبد هندوها بندرعباس

بیشتر معابد برهمنیِ هند از سنگ ساخته شده‌اند، اما هندوهای مقیم بندرعباس در ساخت معبد هندوها از مصالح دیگری استفاده کرده‌اند.

در کل، این معبد دارای مصالح مختلفی از قبیل لاشهسنگ، ملات گِل و ساروج، سنگ‌های مرجانی، خاک، گچ‌های ضخیم و گچ لویی است.

بنای مزبور با نمای ظاهری مخروطی‌شکل، سفید رنگ و کنگره‌های طولی، جلوه‌ی بسیار زیبایی دارد.

علاوه بر آن، این بنا دارای یک اتاق چهارگوش به نام «گنبدخانه» است که گنبد پیازی‌شکلِ دوپوشی با تزیینات مقرنس‌کاری شده بر روی آن قرار دارد. در گذشته، در زیرزمینِ این گنبدخانه، بُت اعظم به نام «بت گُورُن» نگهداری می‌شد.

این گنبدخانه دارای سه ورودی است که در پیشانی آنها، گل‌های نیلوفر به‌صورت برجسته، گچبری شده‌اند.

در قسمت شمال غربیِ گنبدخانه‌ی مزبور، تاقچه‌ای وجود دارد که آن هم دارای تزیینات گچبری به شکل گل نیلوفر است. این تاقچه در گذشته برای قرار دادن مجسمه‌های مقدس هندوها مورد استفاده قرار می‌گرفت.

در قسمت داخلی گنبدخانه‌ی مورد نظر و در چهار ضلع آن، چهار نورگیر یا پنجره مشاهده می‌شوند که روشنایی فضا را تأمین می‌کنند.

همچنین، در بخش شمالیِ آن، محرابی وجود دارد که پنجره‌ی موجود در بالای این محراب مسدود شده است. در داخل این محراب، دو حفره‌ی دایره‌مانند مشاهده می‌شوند که گمان می‌رود در گذشته این حفره‌ها محل قرارگیری مجسمه‌های کوچکتر بوده است‌.

علاوه بر آن، در اضلاع خارجی این گنبدخانه، ۷۲ برجک یا مناره مشاهده می‌شوند که جلوه‌ی بسیار زیبایی دارند.

هر کدام از این ۷۲ برجک با گل‌های نیلوفر آبی یا لوتوس، تزیین شده‌اند. در مرکز این ۷۲ برجک، میله‌ی بلندی مشاهده می‌شود که به عقیده‌ی هندوها، نشانه‌ای از حقیقتِ محور زمین و آسمان تلقی می‌شود.

در واقع، ساختمان گنبدخانه معبد هندوهای بندرعباس در مرکز چهار راهرو قرار دارد که در گذشته زائران می‌توانستند به گرد اتاق بچرخند و زیارت کنند.

در هر کدام از راهروهای اطراف گنبدخانه، حجره‌های کوچکی به‌عنوان محل استراحت طلبه‌های برهمنی وجود داشته است. بر روی دیوارهای برخی از این حجره‌ها، نقاشی‌های زیبایی مشاهده می‌شوند که از جمله این نقاشی‌ها می‌توان به «خدای فلوتزن» یا «کریشنا» اشاره کرد.

راهروی غربی این بنا دارای راه‌پله‌های مارپیچی موسوم به «ساق گنبد» با چندین جرز پس‌رونده است که به پشت‌بام راه دارد. با بالا رفتن از این راه‌پله می‌توانید بر بالای پشت بام، گنبد بزرگی را مشاهده کنید که دارای لایه‌های ذوزنقه‌ای و تزئینات مربوط به آیین هندوها است.

علاوه بر آن، در ضلع شرقی گنبد مزبور تالار بزرگی موسوم به «تالار اجتماعات» وجود دارد. در این تالار، نقاشی‌های متنوعی به چشم می‌خورند که نمایانگر اعتقادات مختلف هندوها هستند.

در گذشته، بنای مزبور دارای حیاط وسیعی نیز بود که در فضای اطراف آن درختان بومی هند کاشته شده بودند. امروزه، بخشی از این حیاط به دلیل خیابان‌کشی‌های اخیرِ بندرعباس، از میان رفته است.

معبد هندوها بندرعباس کجاست

معبد هندوها، پرستشگاه هندوها یا پرستشگاه بت گوران، نام بنایی دیدنی در مرکز شهر بندرعباس است که چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کند.

این بنا از دوران قاجار در این شهر جا خوش کرده و زمانی محل عبادت هندوها در ایران بوده است.

هندوئیسم، هندوگرایی یا آئین هندو یک دین هندی با بیش از شش هزار سال قدمت و میلیون ها پیرو است و پس از مسیحیت و اسلام سومین دین بزرگ جهان به شمار می آید.

آدرس: بندرعباس، بلوار امام خمینی

بلوار امام خمینی، چهارراه برق، روبه‌روی بازار روز بندر عباس قرار دارد. برای دسترسی می‌توانید از خودروی شخصی یا اتوبوس و تاکسی استفاده کنید.

ساعات بازدید: همه روزه به جز جمعه ها از ۰۸:۰۰ تا ۱۸:۰۰

برای آنکه به تاریخچه معبد هندوها بپردازیم لازم است کمی به عقب تر برگردیم و به زمانی برویم که روابط تنگاتنگ سیاسی و فرهنگی هند با ایران، موجب ساکن شدن هندی ها در کشورمان شد.

در زمان شاه اسماعیل یکم (پایه‌گذار و نخستین شاه دولت صفوی) و پس از جنگ های متعدد با ازبک ها و عثمانی ها و متحمل شدن شکست، پرتغالی ها از وضعیت نابسامان کشور استفاده کردند و از طریق هند خود را به ایران رساندند.

آنها در جنگی خونین، موفق به تسخیر هرمز شدند. در آن زمان پرتغالی ها در هند مستقر بودند و همین امر باعث شد تا پای هندی ها بیش از گذشته به ایران و جنوب آن باز شود.

حضور هندی ها در ایران حتی پس از آزاد شدن هرمز ادامه یافت.

در زمان قاجار ﻫﻨﺪﻭﻫﺎی ﺗﺎﺟﺮ در ﮔﺮﻭﻩ‌ﻫﺎی ۷۰ ﺗﺎ ۸۰ ﻧﻔﺮی، ساکن ﺑﻨﺪﺭعباس ﺑﻮﺩﻧﺪ. آنها برای برگزاری مراسم مذهبی شان به کاروانسراها می رفتند و هر بار به زحمت مکانی را برای خود آماده می ساختند.

در این اوضاع، ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‌ﻫﺎی ﺷﻮﻝ ﺭﺍﻡ ﻭ ﺩﺩﻩ ﺭﺍﻡ بانی خرید زمینی شدند و کلنگ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻌﺒﺪی را ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻨﺪﺭﻋﺒﺎﺱ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ بر زمین زدند. بر روی کتیبه‌ای ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ و با ﺧﻂ ﻫﻨﺪی، نام این دو بانی و ﺳﺎﻝ ﺍﺣﺪﺍﺙ بنا ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺳﺎﻣﺒﺎﺕ ﻫﻨﺪی آمده است.