عصاره هسته آلبالو در درمان سنگ کلیه مفید است

قراصیا، در کتب طبی قدیم به هر دو میوه آلبالو و گیلاس اطلاق می‌شود. شکل ظاهری هر دو درخت شبیه به هم است ولی میوه درخت گیلاس بزرگ‌تر از آلبالو است و بعد از رسیدن شیرین می‌شود. در حالی که میوه رسیده درخت آلبالو، بعد از رسیدن ترش و میخوش است. طبیعت میوه آلبالو چه  نارس و چه رسیده، سرد و خشک بوده و طبیعت میوه رسیده و شیرین درخت گیلاس گرم و تر است.

میوه درخت گیلاس برای گرفتگی صدا و حنجره مفید و سودمند است. به سبب شیرینی که در طبیعت آن وجود دارد اندکی باعث ضعف معده می‌شود به همین دلیل است که توصیه می‌شود به هیچ وجه همراه با غذا یا بلافاصله بعد از غذا مصرف نشود چون باعث تخمیر مواد غذایی در داخل معده و ایجاد عارضه‌های گوارشی می‌شود. بهتر است  گیلاس همراه با ادویه‌های مصلح آن مصرف شود. میوه گیلاس مسهل و ملین طبع است. از خواص مهم میوه آلبالو نیز این است که مصرف آن موجب نیکویی رنگ رخسار می‌شود.

میوه درخت آلبالو از بین برنده تشنگی، عطش و فرونشاننده صفرا و مقوی معده و کبدهای با مزاج گرم و حار است. میوه خشک شده آلبالو، قوت قبض آن زیادتر از میوه رسیده‌اش است و در جهت تقویت معده موثر. درضمن رب آلبالو نیز می‌تواند مانع از ریفلاکس (برگشت محتویات معده به مری) شود. البته باید حداقل دو ماه، یک قاشق مرباخوری از رب آلبالو بعد از هر وعده غذایی میل شود تا بتوان از فواید قبض آن در جلوگیری از ریفلاکس محتویات معده به مری سود برد.

بد نیست بدانید در هسته‌های هر دو میوه نیز خواص بسیاری نهفته است. از جمله نوشیدن عصاره هسته آلبالو همراه با رازیانه، برای شکستن سنگ کلیه و مثانه و زخم‌های مجاری ادراری بسیار مفید است. در صمغ درخت‌های آلبالو و گیلاس نیز منافع بسیاری وجود  دارد. صمغ این دو درخت طبیعت گرم و خشک دارد و پاک‌کننده و از بین برنده مواد غلیظ و رسوبات زائد در بدن بوده و برای گرفتگی صدا و زیبایی رنگ چهره و افزایش اشتها مفید است. همچنین برای از بین بردن سرفه‌های مزمن بهتر است این صمغ را همراه با آب سرد آشامید.