ویتنام میدان تقابل آمریکا با۱۱عضو سازمان همکاریهای آسیا - اقیانوس آرام

 توافق تجاری دو سوی اقیانوس با حضور 12 کشور که پس از مذاکرات بیش از 10 ساله کشورهای عضو به سرانجام رسید با روی کار آمدن 'ترامپ' فرصت عملیاتی شدن پیدا نکرد.

'ترامپ' با روی کار آمدن خود توافق تجاری دو سوی آقیانوس آرام را به عنوان یک توافق چندجانبه با حضور 12 کشور مورد تایید قرار نداد و آمریکا را از آن خارج کرد.

خروج آمریکا از این توافق باعث شد که کشورهای عضو که پیشتر تصور می کردند می توانند از منافع اقتصادی این توافق در جهت توسعه خود منتفع شوند، برای بار دیگر تلاش کنند که این بار بدون حضور آمریکا در جهت عملیاتی شدن این توافق گام بردارند.

مالزی، پرو، برونئی، کانادا، ژاپن، مکزیک، شیلی، نیوزیلند، سنگاپور، ویتنام، استرالیا کشورهایی هستند که اکنون بدون آمریکا و به رهبری ژاپن قصد دارند توافق تجاری دو سوی اقیانوس آرام (تی.پی.پی) را نجات دهند.

با توجه به تلاش کشورهای عضو این توافق که با حضور آمریکا حدود 40 درصد از اقتصاد جهان را در اختیار خود داشت، به نظر می رسد که این کشورها در حرکتی برخلاف سیاست های اقتصادی 'دونالد ترامپ' که بر توافق های دوجانبه منصف - در واقع به نفع آمریکا – تاکید دارد، خواستار عملیاتی شدن توافق تجاری دو سوی اقیانوس آرام هستند.

سکوت 11 کشور عضو این توافق در قبال خروج تعجب برانگیز آمریکا از این توافق که حتی برخی از کشورها نیز اعلام کرده اند به این تصمیم احترام می گذارند، تا حدودی وابستگی اقتصادی کشورهای عضو را به آمریکا نشان می دهد، اگرچه این وابستگی بر اساس تعادل تجارت دوجانبه می تواند به ضرر آمریکا نیز باشد.

به عنوان مثال، ژاپن، مکزیک و کانادا به عنوان سه عضو 'تی.پی.پی' به ترتیب دارای مازاد تجاری 69 ، 64 و 11 میلیارد دلاری با آمریکا هستند که این امر می تواند وابستگی این کشور به بازار آمریکا که مقصد صادارات کالاها و خدمات این کشورها است را نشان دهد.

از چهار کشور حوزه جنوب شرق آسیا که در توافق تجاری دو سوی اقیانوس آرام حضور داشتند، ویتنام و مالزی به ترتیب دارای مازاد تجاری 31 و 24 میلیاردی با آمریکا هستند و کسری تجاری سنگاپور و برونئی نیز به ترتیب 10 میلیارد دلار و 600 میلیون دلار گزارش شده است.

برونئی به عنوان دومین کشور کوچک منطقه جنوب شرق آسیا (پس از سنگاپور) با مساحت پنج هزار و 265 کیلومتر مربع (568 کیلومتر مربع کوچکتر از استان البرز به عنوان کوچکترین استان ایران) از سال 1998 به مدت 10 سال در تعاملات تجاری با آمریکا برنده بود.

بالاترین مازاد تجاری برونئی مربوط به سال 2005 به میزان 513 میلیون دلار گزارش شده است. از سال 2008 تاکنون آمریکا توانسته کسری تجارت خود با این کشور را جبران کرده و در سال گذشته مازاد تجاری خود را با برونئی به 600 میلیون دلار برساند.

کسری تجاری آمریکا که اکنون به دغدغه اصلی 'ترامپ' تبدیل شده و وی به منظور اجرای سیاست 'نخست آمریکا' قصد دارد به این کسری ها پایان دهد نشان می دهد که کشورهای عضو 'تی.پی.پی' این نوع سیاست را تهدیدی برای آینده اقتصادی خود قلمداد کنند.

به منظور رفع این قبیل تهدیدات احتمالی، وزارت تجارت کشورهای عضو توافق تجاری دو سوی اقیانوس آرام هفته گذشته در ویتنام به موفقیتی دست یافتند که امیدها برای عملیاتی شدن 'تی.پی.پی' را زنده کرد.

آن گونه که در برخی گزارش ها آمده است، وزرای تجارت 11 کشور عضو این توافق تجاری در خصوص 'عناصر اصلی' توافق تجاری دو سوی اقیانوس آرام با یکدیگر به توافق رسیده اند.

به رغم خبر اعلام دستیابی به 'عناصر اصلی' که ژاپن آن را مورد تایید قرار داده، اما کانادا دستیابی به چنین امری را به چالش کشانده، رهبران 11 کشور عضو که قرار بود بعدازظهر روز گذشته در حاشیه نشست سازمان همکاری های اقتصادی آسیا – اقیانوس آرام با یکدیگر دیدار کنند، موفق به انجام این دیدار نشدند.

دیدار این رهبران در حالی انجام نشد که صبح روز گذشته 'دونالد ترامپ' رئیس جمهوری آمریکا در پیامی آشکار با خط و نشان و به رخ کشیدن سیاست های تجاری خود بر 'احترام و منافع متقابل' و همچنین 'پیروی از قوانین' تاکید کرد.

با تاکید 'ترامپ' بر حفظ تامین منافع آمریکا و پایان بخشیدن به تعاملاتی که اقتصاد این کشور را به خطر می اندازد، در واقع می توان گفت که هر گونه تلاش 11 عضو باقیمانده 'تی.پی.پی' به منظور عملیاتی کردن آن رنجش خاطر آمریکا محسوب شود و شاید همین امر مانع از گردهم آمدن رهبران این کشورها در ویتنام شد.

در صورت تداوم چنین شرایطی، رهبران کشورهای باقیمانده در این توافق باید از بین 'رنجش خاطر آمریکا' و 'آینده اقتصادی' خود یکی را برگزینند، اقدامی که می تواند رویایی روی بیشتر کشورهای عضو این توافق را با آمریکا نشان دهد.