سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران:

، هوشنگ عشایری با بیان این‌که فعالیت انبوه‌سازان در مناطقی که ساختار سکونتگاهی به خود گرفته سخت‌تر از ساخت‌وساز در بیابان‌هاست، اظهار کرد:‌ مدل ورود به بافت‌های فرسوده یکی از دلایل مشکلات انبوه‌سازان در این بافت‌هاست.  اگر سازنده‌ها در بیرون از شهر بخواهند اقدام به ساخت‌وساز کنند مشکلات و محدودیت‌های شهرسازی در آنجا مطرح نیست، به‌طوری که در خارج از بافت‌های فرسوده  یا در بیابان‌ها به راحتی ساختمان‌های 10 طبقه و بیشتر احداث می‌شود اما در داخل بافت‌های فرسوده محدودیت‌های نظام شهری وجود دارد.

وی با بیان این‌که در داخل بافت‌های فرسوده به دلیل وجود انشعابات و شرایط سخت در کوچه‌ها و معابر سازنده ترجیح می‌دهد خارج از بافت‌های فرسوده اقدام به ساخت‌وساز کند، تصریح کرد:‌ نگاه سوداگرانه سازندگان باید در بخش محدودیت‌های نظام شهری کاهش یابد و آنها نباید انتظار داشته باشند می‌توانند چند طبقه بیشتر از طرح تفصیلی در بافت‌های فرسوده اقدام بسازند.

وی توافق با مالکان بافت های فرسوده برای ساخت مسکن را سخت و دشوار ارزیابی کرد . عشایری در این‌باره گفت:‌ شاید سخت‌ترین قسمت ساخت مسکن در بافت‌های فرسوده نظام پیاده‌سازی بافت قدیم باشد که بسیار مهم است؛ چراکه در این بخش خانواده‌ها از محله‌ها باید رانده شوند، باید در نظر داشت این خانواده‌ها کجا باید ساکن شوند و اگر از آن محله مورد نظر خارج شدند آیا دوباره به آن محله بازخواهند گشت.