با این روش ها جای زخم و بخیه را از بین ببرید

زخم شدن بدن و پوست از حوادثی است که همه انسان‌ها در زندگی خود حداقل یکبار آن را تجربه کرده‌اند. این جراحات ممکن است به صورت جزیی و یا در ابعادی بزرگتر رخ دهند. تصادفات سنگین یا حادثه‌هایی این چنینی باعث ایجاد زخم‌هایی شدید شده که معمولا اعمال جراحی همراه با تعداد بخیه زیاد را در پی دارند. یادگاری‌هایی بر پوست که گاها هیچگاه از بین نمی‌روند. دانش پزشکی امروزه راه حل‌هایی را برای از بین بردن جای زخم و بخیه پیشنهاد داده که در ادامه به بخشی از آن‌ها خواهیم پرداخت.

همواره این را در نظر داشته باشید که ترمیم شدن پوست به معنای برگشتن به حالت قبلی نیست. شاید موضع و محل زخم و بخیه بسیار نسبت به حالت قبل از ترمیم بهبود یابند ولی هیچگاه مانند پوست اولیه نخواهند شد. پس نبایستی توقعی بیجا نسبت به درمان داشته باشیم.

قبل از درمان بایستی به این نکته توجه کنیم که نوع  زخم ایجاد شده چیست؟ آیا زخم‌ها از نوع سطحی هستند یا عمقی؟ محل جوشگاه بخیه به چه شکلی است؟ و... این‌ها سوالاتی هستند که می توانند روش درمانی مخصوص به خود را داشته باشند.

اگر زخمی عمیق باشد، به طوری که درم و حتی چربی ها و عضلات را درگیر کند، قطعا با جوشگاه همراه است اما براساس وسعت زخم و نحوه ایجاد آن، جوشگاه متفاوت خواهدبود. اگر زخم و پارگی منظم باشد و بخیه بخورد جای کمی باقی خواهد ماند اما اگر بخیه نزنیم ممکن است به دلیل فاصله ای که بین لبه های زخم می افتد، اصطلاحا گوشت اضافه یا جوشگاه های ضخیم ظاهر شود.

برداشتن جوشگاه به وسیله جراحی

یکی از راه حل‌هایی که متخصصین برای رفع جوشگاه‌های بزرگ پیشنهاد می‌دهند برداشتن آن به وسیله عمل جراحی است. بدین صورت که با جراحی جوشگاه برداشته و مجددا روی آن بخیه می‌گردد. در بار دوم بخیه بسیار باریکتر و در نتیجه خط جوشگاه نیز باریک می‌شود. اگر طول جوشگاه و جای بخیه طولانی باشد پزشک بخیه دوم را به طور نا منظم انجام داده تا خط کوتاه تر به نظر برسد. انتقال جوشگاه به مناطقی که خود دارای خط طبیعی در بدن هستند نیز از دیگر تکنیک‌های رفع کردن جای زخم و بخیه به وسیله جراحی است.

استفاده از لیزر فراکشنال CO۲

مکانیسم این لیزر بدین صورت است که ( به جای تابیدن نور لیزر با شعاع بزرک در لیزرهای قدیمی ) ستون های از نور لیزر با شعاع هایی بسیار باریک در حد میکرون بر روی سطح پوست تابیده میشود لذا مناطقی از سطح پوست ( اپیدرم )عملا سالم می ماند و از همین مناطق اشعه نخورده یا سالم هست که ترمیم پوست بسرعت انجام میشود. تابیدن نور این لیزر در این ناحیه باعث تشکیل کلاژن های جدید شده و بتدرج طی ۲تا ۴ ماه عمق چاله ها و اسکارهای بعد از اکنه یا جوش و یا بعد از عمل ( جای بخیه ) بهبودی قابل ملاحظه ای پیدا خواهند کرد.

میکرودرم ابریژن (لایه برداری شیمیایی)

میکرودرم ابریژن و لایه برداری شیمایی روش های لایه برداری هستند که به آرامی سطح پوست را بازسازی می کنند. این روش درمانی برای برطرف سازی جای زخم های اضافی فوق العاده است. این لایه برداری با کریستال های معدنی، نوک الماس یا با استفاده از اسیدهای مختلف صورت می گیرد. در این روش سلول های اسیب دیده و مرده در سطح پوست از بین می روند. با حذف این سلول های سطحی، پوست نرم و انعطاف پذیر می شود و در عین حال بازسازی سلول های جدید پوست تحریک می شود. این روش درمانی برای بافت پوست ناصاف یا جای زخم خفیف مناسب است. افرادی که ترکیبی از آکنه و جای زخمه آکنه دارند از این روش درمانی بهره می برند.

پس از انجام روش میکرودرم ابریژن، پوست سفت می شود. بعضی از افراد دچار ورقه ورقه شدن پوست می شوند و از این رو بهتر است از کرم مرطوب کننده ای که متخصص پوست تجویز می کند را استعمال کنید.

استفاده از مواد پرکننده (فیلرها) برای درمان جای زخم و بخیه

 تزریق فیلرهایی مانند کلاژن یا چربی، فورا اسکارهای فرورفته را از بین می برد. ولی اثر این روش دائمی نیست و باید بعد از مدتی دوباره تزریق شود.

 ورق های ژل سیلیکون

 گذاشتن یک ورق ژل سیلیکون روی جای زخم در هر روز، ممکن است آن را کمرنگ و محو کند و یا از بدتر شدن آن جلوگیری کند. ورق ژل سیلیکون را می توانید از داروخانه و یا مطب پزشکان متخصص پوست تهیه کنید. از ورق ژل سیلیکون حداقل باید سه ماه استفاده کرد تا بهترین نتیجه را بگیریم.

تزریق استروئیدها (کورتون ها)

 این روش اسکارهای برآمده را صاف و مسطح می کند، ولی نیاز به یک دوره درمانی طولانی مدت دارد.

روش‌های گفته شده معمولا برای برطرف کردن و رفع جای زخم های بزرگ و بخیه‌هایی است که به راحتی و با کرم‌های پوستی قابل محو شدن نیستند. با انجام هر یک از این‌ راه‌ حل‌ها می‌توان تا حدی از ظاهر بد بخیه و جوشگاه‌ها جلوگیری کرد و باعث افزایش اعتماد به نفس فرد گردد.