مصرف این داروها را به یکباره قطع نکنید

افراد بسیاری گاهی اوقات بدون این‌که مشورتی با پزشک خود داشته باشند، مصرف داروهای تجویزی را متوقف می‌کنند. مواردی مانند عوارض جانبی، احساس عدم نیاز، احساس بهبودی، عدم کسب نتیجه دلخواه، و هزینه در این زمینه نقش دارند.

زمانی که به طور ناگهانی و بدون مشورت با پزشک خود مصرف داروی تجویزی را متوقف می‌کنید، در واقع می‌توانید خطر بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ زودرس را افزایش دهید.

ممکن است به نظر برسد که دارو کارایی لازم را ندارد (شاید دوز مصرفی نیاز به تغییر دارد) یا احساس بهتری داشته باشید یا این‌گونه احساس کنید که دیگر نیازی به مصرف دارو ندارید. اما توقف مصرف برخی داروها می‌تواند موجب بروز علائم ترک شود که احساس بدتری نسبت به زمان آغاز مصرف دارو را در شما ایجاد می‌کند. پیش از قطع مصرف داروهای تجویزی همواره با پزشک خود مشورت کنید، به ویژه اگر داروهایی که در ادامه معرفی شده‌اند را مصرف می‌کنید.

داروهای فشارخون

داروهای فشارخون مانند مسدودکننده‌های بتا به حفظ ضربان آرام و درست قلب کمک می‌کنند. اگر به ناگاه مصرف این داروها را متوقف کنید، ممکن است با شرایطی مانند ضربان قلب سریع مواجه شوید. در حقیقت، این شرایط می‌تواند به ایسکمی قلب و افزایش چشمگیر فشارخون و ضربان قلب منجر شود. تمامی این موارد پایه‌هایی برای یک حمله قلبی در آینده محسوب می‌شوند.

داروهای رقیق کننده خون

داروهای رقیق کننده خون از تشکیل لخته‌های خون پیشگیری می‌کنند. لخته‌های خون که در سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها و قلب تشکیل می‌شوند می‌توانند موجب حملات قلبی، سکته‌های مغزی و بروز انسداد شوند. داروهای ضد لخته شدن خون، مانند کومادین (وارفارین) باید همواره زیر نظر پزشک مصرف شوند و بدون مشورت با وی نباید مصرف آن‌ها را متوقف کنید.

افراد مبتلا به پرکاری تیروئید که مصرف دارو را متوقف می‌کنند ممکن است آغاز یک «توفان تیروئیدی» را تحریک کنند که شرایطی تهدیدکننده زندگی است و با ضربان قلب سریع، تب، غش، و در صورت عدم درمان، کما همراهی می‌شود

داروهای ضد اضطراب

بنزودیازپین ها رایج‌ترین کلاس داروهای ضد اضطراب هستند. اگرچه این داروها در تسکین فوری علائم اضطراب به خوبی عمل می‌کنند، اما نباید به دلیل بهبود اضطراب مصرف آن‌ها را به ناگاه متوقف کنید. مصرف بلندمدت و مکرر این داروها می‌تواند به شکل‌گیری یک وابستگی فیزیولوژیکی منجر شود. از این رو، توقف ناگهانی مصرف این داروها می‌تواند پیامدهایی مانند علائم ترک مشابه با ترک الکل و حتی تشنج را به همراه داشته باشد.

خطر تشنج طی 24 تا 72 ساعت پس از توقف مصرف دارو در بیشترین حد خود قرار دارد. برای پیشگیری از مواجهه با علائم ترک و خطر تشنج، پزشک به آرامی دوز مصرفی دارو را کاهش خواهد داد تا زمانی که بدن آمادگی کامل برای قطع مصرف را داشته باشد.

داروهای ضدافسردگی

علائم ترک ناشی از داروهای ضدافسردگی به اندازه داروهای ضد اضطراب خطرناک نیستند، اما همچنان ناخوشایند محسوب می‌شوند. این احتمال وجود دارد که سردرد، سبکی سر، حالت تهوع، و تعریق را تجربه کنید. همچنین، خطر عود بیماری یک نگرانی بزرگ محسوب می‌شود. قاعده کلی برای داروهای ضدافسردگی این است که اگر علائم یک بیماری پس از مصرف دارو برای شش ماه تا یک سال بهبود یافت، سپس پزشک می‌تواند کاهش و توقف مصرف دارو را مدنظر قرار دهد. کاهش تدریجی اهمیت دارد. هرچه قطع مصرف دارو سریع‌تر صورت بگیرد، خطر عود بیماری و آغاز دوباره افسردگی نیز بیشتر است. هرچه عود بیماری بیشتر رخ دهد، ارائه واکنش سریع به آن سخت‌تر شده و بهبودی نیز دشوارتر حاصل می‌شود.

استروئیدها

غدد آدرنال یک هورمون استروئیدی به نام کورتیزول ترشح می‌کنند که ضدالتهابی قوی محسوب می‌شود. اما گاهی اوقات ما به مقدار بیشتری از استروئیدها در بدن خود برای مبارزه با یک بیماری حاد یا التهاب نیاز داریم. این زمانی که است که داروهای استروئیدی، مانند پردنیزون (Prednisone)، تجویز می‌شوند. پردنیزون می‌تواند همانند یک شمشیر دو لبه عمل کند زیرا هنگامی که مصرف دارو را آغاز می‌کنید، غدد آدرنال فعالیت خود را متوقف می‌کنند. اگر به ناگاه مصرف آستروئید را متوقف کنید، غدد آدرنال یک یا دو هفته زمان نیاز دارند تا دوباره فعال شده و تولید کورتیزول را آغاز کنند. به واسطه سطوح پایین کورتیزول در بدن ممکن است با علائمی مانند ضعف، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، و شکم درد مواجه شوید. پزشک به تدریج دوز مصرف استروئیدها را کاهش می‌دهد تا بدن زمان کافی برای آغاز تولید کورتیزول را بدون مواجهه با آثار ناخوشایند ترک داشته باشد.

داروهای ضد درد مخدر

کدئین، مورفین و هیدروکودون، داروهای مخدری هستند که پزشک برای تسکین درد تجویز می‌کنند. اگر فردی برای چند ماه این داروها را مصرف کرده باشد، زمانی که مصرف را متوقف می‌کند با علائم ترک مواجه می‌شود که مشابه با علائم ترک هروئین هستند. بی‌قراری، اضطراب، اسهال، و درد عمومی تنها چند نمونه از این علائم محسوب می‌شوند. بار دیگر، پزشک به تدریج دوز مصرف دارو را تا زمانی که دیگر به آن نیازی نباشد، کاهش می‌دهد تا به پیشگیری از علائم ناخوشایند ترک نیز کمک شود. اگر برای نخستین بار داروهای مخدر برای شما تجویز شده‌اند، درباره امکان استفاده از گزینه‌های جایگزین با پزشک خود صحبت کنید.

قطره‌های چشم برای آب سیاه

بیماری آب سیاه یا گلوکوم به واسطه تجمع مایع در قسمت جلوی چشم شکل می‌گیرد که می‌تواند به عصب بینایی آسیب وارد کند. قطره‌های چشم تجویزی برای درمان این بیماری به کاهش فشار در چشم کمک می‌کنند. توقف استفاده از آن‌ها می‌تواند افزایش فشار در چشم را به همراه داشته باشد. تداوم فشار ناشی از انباشت مایع می‌تواند آسیب بیشتری به عصب بینایی چشم وارد کرده و به طور بالقوه به نابینایی در آینده منجر شود.

داروهای ضد تشنج

افرادی که داروهای ضد تشنج مصرف می‌کنند هرگز نباید مصرف آن‌ها را سرخود متوقف کنند زیرا می‌تواند شدت و تکرر تشنج را افزایش دهد. برخی افراد نیز ممکن است علائم ترک را طی 24 تا 48 ساعت پس از توقف مصرف دارو تجربه کنند. آشفتگی، سردرگمی، و عدم هماهنگی برخی از شایع‌ترین علائم ترک در این زمینه هستند.

داروهای تیروئید

افرادی که به بیماری‌های پرکاری و کم کاری تیروئید مبتلا هستند برای تنظیم تولید هورمون تیروئید که به کنترل سوخت و ساز کمک می‌کند، نیازمند مصرف دارو هستند. افراد مبتلا به پرکاری تیروئید که مصرف دارو را متوقف می‌کنند ممکن است آغاز یک «توفان تیروئیدی» را تحریک کنند که شرایطی تهدیدکننده زندگی است و با ضربان قلب سریع، تب، غش، و در صورت عدم درمان، کما همراهی می‌شود.