بهبود اوتیسم با کمک درمان هورمونی

به نقل از نیوساینتیست، شاید درمان‌های هورمونی بتوانند به بهبود مهارت‌های ارتباطی و تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند.

"سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) طی یک آزمایش، از کودکان مبتلا به اوتیسم و پرستاران آنها در مورد کارآمدترین دارو سوال کرد تا بتواند مؤثرترین دارو را برای کمک به رفتار ارتباطی پیچیده شناسایی کند.

بیماران مبتلا به اوتیسم، معمولاً برای تمرکز، داروهای مرتبط با "اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی"(ADHD) و برای کنترل خشم، داروهای ضد روان‌پریشی مصرف می‌کنند اما هیچ دارویی برای کمک به مشکلات اجتماعی وجود ندارد.

پژوهشگران در دو بررسی متفاوت، روش‌هایی که سیستم بدن را برای تنظیم هورمون مؤثر بر تعامل اجتماعی موسوم به "وازوپرسین"(vasopressin) هدف قرار می‌دهند، آزمایش کردند.

در نخستین بررسی، نوعی اسپری بینی به مدت چهار هفته، روزانه برای ۳۰ کودک مبتلا به اوتیسم بین شش تا ۱۲ سال آزمایش شد. نیمی از کودکان این آزمایش، از اسپری و نیمی دیگر از وازوپرسین استفاده کردند.

در آغاز و پایان بررسی، توانایی‌های اجتماعی کودکان مورد بررسی قرار گرفت و از والدین یا پرستاران آنها خواسته شد تا به یک پرسشنامه استاندارد پاسخ دهند. پزشکان، مهارت‌های اجتماعی کودکان را با استفاده از یک معیار ارزیابی استاندارد مورد بررسی قرار دادند و کودکان، آزمایش‌هایی را پشت سر گذاشتند که توانایی تحلیل احساسات را براساس حالات چهره بررسی می‌کردند. این مهارت، معمولاً در افراد مبتلا به اوتیسم نادیده گرفته می‌شود.

پس از چهار هفته، کودکانی که وازوپرسین دریافت کرده بودند، بهبود بیشتری نسبت به کودکانی که با اسپری درمان شده بودند، نشان دادند. تشخیص حالات چهره نیز در این کودکان بیشتر شده بود.

پژوهشگران دریافتند کودکانی که پیش از آزمایش، به طور طبیعی ذخیره وازوپرسین بالاتری در خون خود داشتند، بهبودی بیشتری نسبت به بقیه نشان دادند. به نظر می‌رسید اسپری هم نشانه‌های اضطراب را تا حدودی در کودکان کاهش داده است اما بهبودی آنها به اندازه گروه دیگر نبود.

"کارن پارکر"(Karen Parker)، سرپرست این پژوهش گفت: دلیل این موضوع هنوز به طور کامل مشخص نیست اما شاید بتوان گفت افرادی که سطح پایین‌تری از وازوپرسین را به طور طبیعی در خون خود دارند، به خاطر نیاز به میزان بالاتری از این هورمون، بهبودی قابل توجهی نشان نمی‌دهند. ما در این آزمایش تلاش کردیم با متوقف کردن سیگنال‌دهی وازوپرسین، ذخیره کافی آن را فراهم کنیم.

شرکت‌کنندگان پس از دریافت هورمون به قدر کافی، دوباره مورد بررسی قرار گرفتند و نشانه‌های بیشتری از بهبودی ارتباط و توانایی‌های اجتماعی نشان دادند.