کاهش توده عضلانی با افزایش خطر بیماری‌های قلبی مرتبط است

به مرور زمان و با افزایش سن، حجم و قدرت عضلات کاهش می‌یابد. استحکام عضلات یکی از مهمترین نشانه‌های بدن سالم است. با تضعیف عضلات، اندام‌های داخلی بدن و به ویژه استخوان‌ها آسیب پذیر می‌شوند. کاهش توده عضلانی مرتبط با سن در مردان بیشتر دیده می‌شود.

معمولا توده عضلانی پس از ۵۰ سالگی، حدود ۱.۵ درصد در سال کاهش می یابد، این میزان پس از ۶۰ سالگی به ۳ درصد در سال می رسد. بر اساس مطالعات جدید توده عضلانی در مردان پس از ۳۰ سالگی در هر دهه ۳ تا ۵ درصد کاهش می‌یابد.

مطالعات قبلی نشان داد افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی که کاهش توده عضلانی بیشتری دارند، در معرض مرگ زودرس قرار دارند. با این حال تا امروز هیچ مطالعه‌ای در مورد ارتباط بین توده عضلانی و خطر بیماری‌های قلبی عروقی صورت نگرفته است. گروهی از محققان استرالیایی، اسپانیایی و یونانی به این منظور تحقیقات گسترده‌ای را آغاز کردند.

این مطالعه وسیع با بررسی بیش از دو هزار شرکت‌کننده در یک دوره ۱۰ ساله نشان می‌دهد مردان چهار برابر زنان در معرض بیماری‌های قلبی قرار دارند و ارتبط بین کاهش توده عضلانی و افزایش احتمال بروز بیماری‌های قلبی در مردان قوی‌تر است. ادامه این مطالعات نشان می‌دهد مردانی که حجم عضلات بیشتری دارند، کمتر در معرض عوامل خطر بیماری‌های قلبی از جمله دیابت، چاقی و فشار خون بالا قرار دارند. محققان احتمال می‌دهند عوامل هورمونی در این امر دخیل باشد.

استحکام عضلات یکی از مهمترین عوامل طول عمر محسوب می‌شود. استفاده از دارو برای افزایش حجم عضلات روش نادرستی است و اثرات سوء دارد؛ در مقابل ورزش‌های کششی و استقامتی و استفاده از موادغذایی طبیعی برای استحکام عضلات توصیه شده است.

 لوبیا، ماست، روغن زیتون، پنیر، سیب، گوشت گاو گوساله، عدس، اسفناج، صدف، بادام، سیب‌زمینی، مرغ، ماهی، تخم مرغ، موز، بلغور جوی دوسر، گوشت بوقلمون، شیر، انواع توت، دانه کتان، آجیل، کلم بروکلی، گوجه فرنگی، پرتقال، هویج، ‌ گردو و چای سبز از جمله این مواد غذایی هستند.