بیماری خاموش اما پر دردسر

 دکتر محسن نفر، رئیس مرکز تحقیقات بیماری های مزمن کلیه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این خصوص به سیناپرس گفت: هم اکنون بیماری های مزمن کلیه (CKD)، یکی از پر خرج ترین و پر هزینه ترین بیماری ها هستند زیرا این بیماری ها در نهایت به نارسایی کلیه (renal failure) و دیالیز منجر می شوند.

این فوق تخصص بیماری های کلیه، ابتلا به دیابت و فشار خون و همچنین ابتلا به بیماری هایی که منجر به دفع پروتئین از کلیه می شوند را شایع ترین علت ایجاد بیماری های مزمن کلیه دانست و افزود: در حال حاضر این سه عامل، حدود هفتاد پنج درصد از علل نارسایی مزمن کلیه را تشکیل می دهند.

این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهارداشت: اگر چنانچه بیماری های مزمن کلیه به موقع تشخیص و درمان شود، بیماران به نارسایی مزمن کلیه مبتلا نخواهند شد.

رئیس انجمن نفرولوژی ایران با هشدار نسبت به کنترل به موقع قند خون بیماران دیابتی گفت: مسلما دیابت جزء بیماری های بسیار شایعی است که اگر قند خون افراد مبتلا به این بیماری کنترل نشود، نهایتا درمان آنها به سمت نارسایی کلیه می رود از اینرو کنترل قند خون، وزن و همچنین ارزیابی وضعیت کلیه این افراد در معاینات دوره ای مکرر بسیار اهمیت دارد.

نفر درباره اهمیت کنترل مدام فشار خون نیز تصریح کرد: فشار خون نیز از بیماری های شایع است که نهایتا باعث ایجاد نارسایی کلیه می شود بنابراین اگر فشار خون افراد خوب کنترل شود( فشار خون طبیعی 12 به روی هشت است)، آنها معمولا به سمت نارسایی کلیه نمی روند. متاسفانه هم اکنون عمده ترین مشکل مردم ما، کنترل نکردن فشار خون شان است.

وی بیان کرد: همچنین شناسایی بیماری های کلیوی که باعث دفع پروتیئن می شوند نیز اهمیت زیادی دارند زیرا به علت اینکه این بیماری ها علایم بالینی ندارند، پر خطر هستند.

به گفته وی، بیماری های مزمن کلیوی معمولا همراه با درد نیستند به همین دلیل کسی به دنبال درمان این بیماری ها نمی رود، در حالی که اگر این بیماری ها به موقع شناسایی و درمان نشوند، کلیه ها به سمت نارسایی پیش می روند.

وی با اشاره به ارثی بودن بیماری های مزمن کلیوی گفت: بیماری های کلیوی از جمله شایع ترین بیماری های دنیاست. هم اکنون حدود 10 درصد جامعه ایران نیز به نوعی مبتلا به این بیماری ها هستند.

این فوق تخصص بیماری های کلیه خاطرنشان کرد: مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی باید از رژیم غذایی سالمی استفاده کنند و باید از خوردن برخی از مواد غذایی اجتناب کنند زیرا این امر می ‌تواند بر روند پیشرفت بیماری تاثیر بگذارد.

وی ادامه داد: این بیماری به جنسیت ربطی ندارد اما معمولا در میان مردها شایع تر است. همچنین بیماری های مزمن کلیوی بیشتر در افراد بالای پنجاه سال شیوع دارد، هرچند که ممکن است افراد کمتر از پنجاه سال نیز مبتلا به این بیماری شوند.

رئیس مرکز تحقیقات بیماری های مزمن کلیه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به نحوه درمان این بیماری اشاره کرد و گفت: اغلب بیماران کلیوی به علت مصرف طولانی مدت دارو و کنترل مداوم قند خون و فشار خون از ادامه روند درمانی شان خسته می شوند که این امر می تواند به سلامت جسمی آنها آسیب برساند.

وی تاکید کرد: بیماران کلیوی باید مدام درمان شان را پیگیری کنند. کوتاهی در این امر، بیماری کلیه را تشدید می کند و در نهایت باعث نارسایی کلیوی می شود که متاسفانه در این مرحله درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد؛ اگر بیماری مزمن کلیه در مراحل اولیه پیگیری شود، درمان قطعی برای آن وجود دارد.

نفر در پایان گفت: بیماری های مزمن کلیوی باید به موقع تشخیص و درمان شود، در غیر اینصورت گزینه درمانی این افراد پیوند کلیه است. متاسفانه سالانه حدود دوهزار و پانصد نفر در اولویت پیوند کلیه قرار دارند.

تحریم ها سلامت بیماران دیالیزی را نشانه گرفته است

هرچند هم اکنون بیماران کلیوی کمبودی در تامین داروهای مورد نیازشان ندارند اما هزینه داروهای بیماران دیالیزی و پیوندی صد در صد افزایش یافته است. در این میان اقشار آسیب پذیر جامعه بیشترین بار هزینه های هنگفت دارو درمانی را به دوش می کشند.

جدا از هزینه های داروها، انجام هر وعده عمل دیالیز ۴ تا ۵ میلیون ریال هزینه مستقیم به همراه دارد؛ براساس آمار وزارت بهداشت و درمان هم اکنون حدود ۳۲ هزار بیمار دیالیزی در کشور وجود دارد که باید تحت عمل دیالیز قرار بگیرند.

هزینه تنها بخشی از مشکلات افراد دیالیزی است، در حال حاضر اغلب دستگاه های دیالیز به علت اعمال تحریم ها و وارد نشدن دستگاه های جدید، از کیفیت لازم برخوردار نیستند.

به گفته برات باقری، مسئول امور استان ‌های انجمن بیماران کلیوی کشور، هم اکنون ۹۵ درصد دستگاه‌های دیالیزی کشور وارداتی هستند؛ محصولاتی که عمدتا از کشور آلمان وارد ایران می شوند و اکنون اعمال تحریم ها باعث شده تا خدشه ای در روند واردات این محصولات ایجاد شود. این در حالی است که جامعه جهانی باید راهی برای برون رفت این مساله داشته باشد تا بیماران، خارج از سیاست های جوامع اروپایی و آمریکایی از امکانات درمانی و دارویی لازم برخوردار شوند.