بولیمیا، بیماری مانکن ها و دختران جوان

بیماری بولیمیا، یک اختلال خوردن جدی و تهدید کننده زندگی است. مبتلایان به بیماری بولیمیا ممکن است مخفیانه غذا بخورند، خوردن مقادیر زیادی غذا با از بین رفتن کنترل غذا خوردن و سپس پاکسازی ، سعی در خلاص شدن از کالری اضافی به روشی ناسالم دارند.

برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روش های مختلفی استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است استفراغ عمدی بعد از غذا یا  استفاده بیش از حد از ملین ها ، مکمل های کاهش وزن، ادرارآورها کنید. یا ممکن است از روش های دیگری برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن مانند روزه گرفتن ، رژیم های غذایی سخت یا ورزش بیش از حد استفاده کنید.

 اگر مبتلا به بولیمیا هستید، احتمالاً با وزن و شکل بدن به خود مشکل دارید. شما ممکن است خودتان را به شدت قضاوت کنید. از آنجا که این مربوط به مجسم کردن خود است - و نه فقط در مورد غذا - غلبه بر بولیمیا سخت است. اما درمان مؤثر می تواند به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید.

علائم بیماری بولیمیا :

علائم و نشانه های بولیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• با شکل و وزن بدن خود مشکل داشتن

• زندگی در ترس از افزایش وزن

• خوردن مقدار زیادی از غذا به طور غیر طبیعی در یک وعده

• احساس از دست دادن کنترل در هنگام غذا خوردن، مثل اینکه نمی توانید غذا را متوقف کنید یا نمی توانید چیزی را که می خورید کنترل کنید.

• استفراغ عمدی بعد از غذا یا ورزش بیش از حد کنید تا از افزایش وزن بعد از خوردن جلوگیری کنید.

• استفاده از ملین ها ، ادرارآورها یا تنقیه بعد از خوردن غذا در صورت عدم نیاز (تنقیه به فروکردن آب یا هر مایع دیگر به داخل روده بزرگ جهت پاک کردن روده از پلیدی و غایط دیرمانده و فسادانگیز گفته می‌شود.)

• روزه گرفتن ، محدود کردن کالری  

• استفاده از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی بیش از حد برای کاهش وزن

 شدت بولیمیا با تعداد بار در هفته که پاکسازی می کنید تعیین می شود ، معمولاً حداقل یک بار در هفته حداقل برای سه ماه.

 علل بیماری بولیمیا :

علت دقیق بیماری بولیمیا مشخص نیست. عوامل بسیاری می توانند در بروز اختلالات خوردن از جمله ژنتیک ، زیست شناسی ، سلامت عاطفی ، انتظارات جامعه و سایر موارد نقش داشته باشند.

عوامل خطر بیماری بولیمیا :

خانمها بیشتر از آقایان به بولیمیا مبتلا هستند. Bulimia اغلب در اواخر نوجوانی یا جوانی شروع می شود.

 عواملی که خطر ابتلا به ابتلا بیماری بولیمیا را افزایش می دهد شامل موارد زیر است:

• زیست شناسی: افراد دارای بستگان درجه یک (خواهر و برادر ، والدین یا فرزندان) که دارای اختلال در خوردن هستند ، احتمالاً ابتلا به اختلال خوردن را نشان می دهند ، و این نشان می دهد که یک ارتباط ژنتیکی ممکن است. اضافه وزن در یک کودک یا نوجوان ممکن است خطر را افزایش دهد.

 • مسائل روانشناختی و عاطفی: مشکلات روانشناختی و عاطفی مانند افسردگی ، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد از نزدیک با اختلالات خوردن مرتبط است. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد ، وقایع آسیب زا و استرس محیطی ممکن است عوامل مؤثر باشد.

 • رژیم غذایی : افرادی که رژیم می گیرند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خوردن هستند. بسیاری از مبتلایان به بولیمیا کالری را بین قسمت های پرخطر محدود می کنند ، که ممکن است باعث شود مجدداً غذا بخورند و سپس پاکسازی کنید. از دیگر محرکهای ایجاد مزاج می توان به استرس ، تصویر بد بدن ، غذا و کسالت اشاره کرد.

 عوارض بیماری بولیمیا :

بیماری بولیمیا ممکن است عوارض جدی و حتی تهدید کننده ای برای زندگی ایجاد کند. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

• عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی

• کم آبی، که می تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود

• مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی

• پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه

• قاعدگی نامنظم در زنان

• مشکلات گوارشی

• اضطراب ، افسردگی ، اختلالات شخصیتی یا اختلال دو قطبی

• مصرف از الکل یا مواد مخدر

• خودآزاری، افکار خودکشی یا خودکشی

 عوارض استفراغ عمدی :

چرخه خوردن و پاکسازی سرانجام بر دستگاه گوارش شما آسیب می زند. استفراغ عمدی بعد از غذا می تواند علائم مختلفی را در دستگاه گوارش ایجاد کند ، که از دهان شروع می شود. با گذشت زمان ، میزان اسید زیاد استفراغ می تواند به دندان ها آسیب برساند و باعث فرسایش مینای دندان ، حساسیت دندان ها و بیماری لثه شود.

اسید همچنین می تواند:

مری را تحریک یا پاره کنید

پارگی مری می تواند باعث استفراغ خون شود

معده تحریک می شود

باعث سوزش  معده ،سر دل و رفلاکس اسید می شود

به روده آسیب وارد کرده و نفخ ، اسهال یا یبوست ایجاد می کند

قرار دادن انگشت در گلو خود یکی از رایج ترین روش هایی است که افراد مبتلا به بولیمی باعث استفراغ می شوند. انجام این کار بیش از حد می تواند باعث ایجاد کالوس در قسمت پشت دست شود. این پدیده به عنوان علامت راسل شناخته شده است. اسیدیته پوست انگشتان دست شما را زخم می کند.

 جلوگیری از بیماری بولیمیا :

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به بولیمیا وجود ندارد ، می توانید قبل از وخیم تر شدن وضعیت ، کسی را به سمت رفتارهای سالم تر یا درمان حرفه ای سوق دهید. در اینجا نحوه کمک به شما آورده شده است:

• بدون توجه به اندازه و شکل آنها ، یک تصویر سالم از بدن را در فرزندان خود پرورش و تقویت کنید. به آنها کمک کنید تا به ظاهر خود اعتماد به نفس داشته باشند.

 • وعده های غذایی منظم و لذت بخش خانوادگی داشته باشید.

 • از صحبت کردن در مورد وزن در خانه خودداری کنید. در عوض بر داشتن یک سبک زندگی سالم متمرکز شوید.

 • از رژیم های غذایی خودداری کنید ، به ویژه هنگامی که درگیر رفتارهای ناسالم برای کنترل وزن مانند غذانخوردن ، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا مسهل ها یا استفراغ عمدی  ناشی از آن هستید.

 • با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است او شاخص های اولیه یک اختلال در خوردن را شناسایی کند و از پیشرفت آن جلوگیری کند.

 • اگر متوجه خویشاوند یا دوست خود شده اید که به نظر می رسد دارای مشکلات غذایی است که می تواند منجر به اختلال در خوردن شود یا نشان دهنده اختلال در خوردن باشد ، در مورد این مسائل با پزشک صحبت کنید و بپرسید که چگونه می توانید کمک کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید :

اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بولیمیا می تواند به شدت بر سلامتی شما تأثیر بگذارد.

در مورد علائم و احساسات بولیمیای خود با پزشک یا یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید.

 کمک به یک دوست عزیز با علائم بولیمیا :

اگر فکر می کنید یک دوست عزیز ممکن است علائم بولیمیا داشته باشد، در مورد نگرانی های خود یک بحث صریح و صادقانه انجام دهید. شما نمی توانید کسی را وادار به مراقبت از خودش کنید ، اما می توانید تشویق و پشتیبانی ارائه دهید. شما همچنین می توانید در یافتن یک پزشک متخصص ، ایجاد قرار ملاقات و حتی پیشنهاد ادامه مسیر کمک کنید.

 از آنجا که اکثر مبتلایان به بولیمیا معمولاً دارای وزن طبیعی یا کمی اضافه وزن هستند ، ممکن است برای دیگران آشکار نباشد که چیزی نادرست است. پرچم های قرمز که خانواده و دوستان ممکن است متوجه شوند شامل این موارد است:

• دائماً از چاق بودن نگران باشند یا شکایت کنند

• داشتن یک تصویر بدن تحریف شده و بیش از حد منفی

• به طور مکرر خوردن مقادیر زیاد مواد غذایی غیرمعمول در یک جلسه ، به خصوص غذاهایی که شخص معمولاً از خوردن آن خودداری می کند

• رژیم غذایی سخت یا نخوردن بعد از پرخوری

• مایل به غذا خوردن در ملاء عام یا در مقابل دیگران نیست

• رفتن به حمام درست بعد از غذا ، هنگام غذا یا مدت طولانی

• ورزش بیش از حد

• داشتن زخم ، جای زخم یا کالوس در ناحیه مچ دست یا دست

• داشتن دندان و لثه آسیب دیده

• تغییر وزن

• تورم در دست و پا

 تشخیص بیماری بولیمیا :

اگر پزشک شما مشکوک به بیماری بولیمیا باشد ، او به طور معمول:

• در مورد عادت های غذایی ، روش های کاهش وزن و علائم جسمی با شما صحبت کنید

• یک معاینه بدنی انجام می دهد

• آزمایش خون و ادرار

• یک تست انجام می دهد که می تواند مشکلات قلب شما را شناسایی کند (الکتروکاردیوگرام)

• ارزیابی روانشناختی را انجام میدهد ، از جمله بحث در مورد نگرش شما به بدن و وزن

 پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش های اضافی را برای کمک به تشخیص بیماری انجام دهد ، دلایل پزشکی برای تغییر وزن را رد کند و هرگونه عارضه مربوط را بررسی کند.

درمان بیماری بولیمیا :

هنگامی که مبتلا به بولیمیا هستید ، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشید ، اگرچه ترکیب روان درمانی با داروهای ضد افسردگی ممکن است برای غلبه بر این اختلال مؤثر باشد.

 درمان به طور کلی شامل یک رویکرد تیمی است که شامل شما ، خانواده ، ارائه دهنده مراقبتهای اولیه شما ، یک متخصص بهداشت روان و یک متخصص تغذیه است که در معالجه اختلالات خوردن تجربه دارد. ممکن است یک مدیر پرونده برای هماهنگی مراقبت های خود داشته باشید.

 در اینجا نگاهی به گزینه ها و ملاحظات مربوط به درمان بولیمیا می اندازیم:

روان درمانی :

روان درمانی ، همچنین به عنوان گفتگوی درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود ، شامل بحث و گفتگو در مورد بولیمیا و مسائل مربوط به آن با یک متخصص بهداشت روان است. شواهد نشان می دهد که این نوع روان درمانی به بهبود علائم بولیمیا کمک می کند:

 • درمان شناختی رفتاری به شما کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را عادی سازی کنید و باورها و رفتارهای ناسالم ، منفی را تشخیص داده و آنها را جایگزین موارد سالم و مثبت کنید.

 • درمان خانواده محور برای کمک به والدین در مداخله برای متوقف کردن رفتارهای ناسالم خوردن نوجوان خود ، کمک به نوجوان برای بازیابی مجدد کنترل غذای خود و کمک به خانواده در مقابله با مشکلاتی که بولیمیا می تواند در رشد نوجوان و خانواده داشته باشد.

 • روان درمانی بین فردی ، که مشکلات در روابط نزدیک شما را برطرف می کند ، به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله کمک می کند.

 داروها :

داروهای ضد افسردگی ممکن است در هنگام استفاده از روان درمانی باعث کاهش علائم بولیمیا شوند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان بولیمیا مورد تأیید قرار گرفته است ، فلوکستین (پروزا) ، نوعی از مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که حتی در صورت افسردگی نیز ممکن است به شما کمک کند.

 آموزش تغذیه :

متخصصان رژیم غذایی می توانند برنامه غذایی را برای کمک به شما در رسیدن به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از گرسنگی و هوس و تغذیه مناسب فراهم کنند. خوردن مرتب و محدود کردن مصرف مواد غذایی در غلبه بر بولیمیا از اهمیت زیادی برخوردار است.

 بستری شدن :

بولیمیا معمولاً در خارج از بیمارستان قابل معالجه است. اما اگر علائم شدید باشد ، با عوارض جدی سلامتی ، ممکن است شما نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید. برخی از برنامه های اختلال خوردن ممکن است به جای بستری در بیمارستان بستری روزانه باشد.

چالش های درمانی در بولیمیا :

اگرچه اکثر مبتلایان به بیماری بولیمیا بهبود می یابند ، اما برخی متوجه می شوند که این علائم کاملاً از بین نمی رود. بسته به شرایط زندگی شما ، مانند دوره های عود در زمان استرس زیاد ، ممکن است دوره های پاکسازی ممکن باشد سالها پیش بیاید.

 اگر خود را در چرخه پاکسازی مجدد قرار دهید ، جلسات پیگیری با ارائه دهنده مراقبت های اولیه ، متخصص تغذیه و یا متخصص بهداشت روان ممکن است به شما کمک کند قبل از کنترل مجدد مارپیچهای اختلال در خوردن غذا ، بحران را پیش بینی کنید. یادگیری راه های مثبت برای مقابله ، ایجاد روابط سالم و مدیریت استرس می تواند به جلوگیری از عود کمک کند.

اگر در گذشته دچار اختلال خوردن شده اید و متوجه بازگشت علائم خود شده اید ، سریعاً از تیم پزشکی خود کمک بگیرید.