رفتار والدین چگونه باشد تا فرزندان از آنها حساب ببرند؟ |مشاوره

در حال حاضر و به دلیل سبک زندگی امروزی که در آن، تبلیغات گسترده ای مبنی بر رفاقت و دوستی بین والدین و فرزندان، زیاد شده تقریبا موضوع حساب بردن از والدین، کمرنگ شده است. به همین دلیل دیگر فرزندان از پدر و مادر، آنچنان حسابی نمی برند. لذا خانواده ها با این سوال مواجه هستند که چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد ؟

مقدمه ای درباره حساب بردن فرزند از والدین

 در واقع وقتی والدین کاری یا چیزی از فرزند خود می خواهند فرزند، به چند دلیل این کار را انجام می دهد. امکان دارد خوب توجیه شده باشد و با رضایت و کمال میل این کار را انجام دهد، یا برای انجام این کار، پاداشی تعیین شده که اگر هم، این کار بر خلاف میل فرزند باشد اما به خاطر این پاداش، کار را انجام می دهد، دلیل سوم حرف گوش کردن فرزند، تنبیه است و او می داند که اگر حرف والدین را گوش نکند تنبیه می شود و آخرین دلیل این است که چون فرزند از والدین خود حساب می برد این کار را انجام می دهد.

حساب بردن از والدین، یک اصطلاح عامیانه است که در بین پدر و مادرها بسیار رایج می باشد. عموما بچه ها از هر دو والد یا حداقل یکی از آن ها حساب می برند. عموما به خاطر اینکه جذبه ی پدرها بیشتر است اکثر فرزندان از پدرها حساب می برند.

در حال حاضر و به دلیل سبک زندگی امروزی که در آن، تبلیغات گسترده ای مبنی بر رفاقت و دوستی بین والدین و فرزندان، زیاد شده تقریبا موضوع حساب بردن از والدین، کمرنگ شده است. به همین دلیل دیگر فرزندان از پدر و مادر، آنچنان حسابی نمی برند. لذا خانواده ها با این سوال مواجه هستند که چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟

از آنجایی که حساب بردن از پدر و مادر، یک اصطلاح عامیانه است قصد داریم در ادامه ی مطلب، کمی این اصطلاح را علمی کنیم و به طور دقیق و صحیح، به تعریف آن بپردازیم. تا دقیقا پی ببریم که این مساله، خوب است یا خیر. حال اگر می خواهید بدانید چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد می توانید با ما در ادامه ی مطلب همراه باشید.

حساب بردن یعنی چه و چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟

به طور علمی و دقیق، حساب بردن یعنی اینکه، فرزندان تا هر سنی و تا آخرین لحظه ی زندگی پدر و مادر، به خاطر وجود والدینشان، دست به کاری که ﺁن ها نمی پسندند، نزند. نکته ی حائز اهمیت این است که حساب بردن از والدین با ترس از والدین کاملا متفاوت است و این دو، دو موضوع کاملا متفاوت با یکدیگر هستند. در واقع ترس از والدین یعنی اینکه فرزند از تنبیه والدینش می ترسد و کارهایی که والدینش دوست ندارند و فقط در زمانی که در برابر آن ها است انجام نمی دهد و مخفیانه آن کار را انجام می دهد. 

اما حساب بردن از والدین، یعنی اینکه حتی اگر والدین هم نباشند فرزند، به خاطر پدر و مادر خود، دست به کاری که آن ها دوست ندارند نمی زند. در واقع حساب بردن از والدین، نوعی احترام و ارزش نهادن به والدین است. یا عبارت دیگر، حساب بردن از والدین، شرمی آمیخته با احترام و یا نوعی رودربایستی است. در واقع فرزند نمی خواهد کاری خلاف نظر پدر و مادرش انجام دهد تا جایگاهش، نزد آن ها خراب شود. 

به عبارت دیگر می توان گفت که حساب بردن به نوعی حفظ حریم است حریمی که باید بین والدین و فرزندان باشد تا والدین بتوانند به خوبی و اصولی فرزندان خود را تربیت کنند.

آیا با حساب بردن فرزندان از والدین، رفاقت میان آن ها از بین می رود؟

وقتی والدین این سوال که مطرح می کنند که چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد دغدغه ای ذهن او را مشغول می سازد. اینکه، آیا این حساب بردن، مانع رفاقت بین ما و فرزندانمان می شود؟ برای دریافت پاسخ این سوال، در ابتدا، والدین باید معنای واقعی رفاقت را بدانند.

معنی واقعی رفاقت بین والدین و فرزندان این است که فرزند به راحتی بتوان با والدینش صحبت و گفتگو کند، مسائل و مشکلاتش را با آن ها در میان بگذارد و بتواند اوقات خوش و بدون استرسی را با آن ها بگذراند. در مقابل، والدین هم باید به حرف هایش گوش دهند و مشکلات و مسائل او را برطرف کنند. 

اما بسیاری از والدین بر این باورند که رفاقت با فرزند، یعنی راحت بودن با او و بگذارند هر کاری که فرزند دوست دارد انجام دهد. والدین هم فقط بخندند، کاری به کار او داشته باشند و او را کنترل نکنند. اما مهم ترین اصل و وظیفه ی والدین، که بسیاری، آن را فراموش می کنند هدایت و تربیت فرزندان و قرار دادن آن ها در درست ترین مسیر زندگی است. لازمه ی هدایت فرزندان در این مسیر، کنترل آن ها است.

بنابراین، در وجود کنترل و تربیت فرزند، شکی نیست لذا عاملی که می تواند رفاقت بین والدین و فرزندان را به وجود بیاورد عدم کنترل و تربیت صحیح نیست بلکه تربیت و کنترل فرزند، به صحیح ترین شکل ممکن است. تربیت و کنترل صحیح فرزند است که رفاقت بین او و والدین را به همراه دارد.

از این رو، بعد از درک تعریف صحیح رفاقت و حساب بردن از والدین، می توان نتیجه گرفت که، این دو موضوع تفاوتی با هم ندارند. به این صورت که هم فرزند می تواند به راحتی با والدینش گفتگو کند و مشکلاتش را به آن ها بگوید و هم به آن ها احترام بگذارد. مطمئن باشید بین رفاقت و احترام، عاملی که می تواند احترام بین فرزند و والدین را بر هم بزند آن عامل، رفاقت است نه چیز دیگری.

آیا لازم است فرزندان از والدین خود حساب ببرند؟

به طور کلی والدین، تقریبا به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول والدینی هستند که می خواهند بدانند چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟ و گروه دوم والدینی هستند که این موضوع را مهم نمی دانند و اصلا می پرسند که لازم است فرزندان از ما حساب ببرند؟ برای درک بهتر این موضوع و پاسخ به این سوالات، یک مثال ساده مطرح می کنیم.

تصور کنید به تازگی در جایی استخدام و مشغول به کاری شده اید که رئیس آنجا آدم شوخ طبع و راحتی است. دیر رفتن و زود برگشت از کار برایش فرقی ندارد. کارهای شما پیگیری نمی کند هر مسئولیت با ربط و بی ربطی را به شما می سپارد و در پرداخت حقوق هم سهل انگاری می کند.

اما فرض کنید در جایی مشغول به کار شده اید که رییس آن جدی است و همه چیز در جای خودش قرار دارد. در حد توان به شما مسئولیت داده می شود. کارهایتان پیگیری می شود و حقوقتان هم سر موقع پرداخت می شود. این فرد در محیط کاری کاملا جدی است اما در محیطی خارج از کار، کاملا راحت و صمیمی است و در زمان صحبت با او اصلا فکر نمی کنید رئیستان است اما باز برای او احترام قائلید.

خودتان انتخاب کنید در کدام محیط پیشرفت می کنید؟ برای شما احترام بیشتری قائل هستند؟ یا جذبه ی مدیر در محیط لازم است یا خیر؟

والدین نیز مدیران خانواده هستند و باید بتوانند زندگی و خانواده را به خوبی مدیریت کنند. از طرفی بچه ها هم حتما باید از یک منبع حساب ببرند و چه بهتر که این منبع، پدر و مادر باشد.

چگونه باشیم و چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟

حال که با اهمیت این موضوع آشنا شدید و دریافتید که حساب بردن فرزندان از والدین، نه تنها خوب نیست بلکه برای یک تربیت صحیح، لازم است با این موضوع مواجه می شوید که چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟ برای این کار بهتر است نکات زیر را رعایت کنید:

• خود والدین باید به بزرگتر ها احترام بگذارند تا فرزندانشان بیاموزند. فرزندان از سنین کودکی در حال الگو برداری هستند پس برای اینکه فرزندانتان را خوب تربیت کنید باید از خودتان شروع کنید.

• به همسر خود احترام بگذارید. کاری که دوست دارید فرزندتان انجام دهد ابتدا خود رعایت کنید.

• به اشتباه کودک خود، نخندید و ناراحتی خود را نشان دهید. مثلا از 4 سالگی به بعد، با اخم کردن و در دوران مدرسه، با تذکر دادن و در بزرگسالی با گفتگو به او بفهمانید عملش، اشتباه است.

• همواره با فرزند خود در حال گفتگو باشید چه از خاطرات او بگویید و چه مشکلاتش را حل کنید. اگر فضای گفتگوی شما گرم و صمیمی باشد در صورت دیدن کار اشتباه از فرزند، می توانید با سکوت خود آن را تنبیه کنید. فرزند هم تلاش می کند تا دوباره فضای را گرم و صمیمی کند. اما اگر به ندرت با فرزند خود صحبت می کنید و فقط در زمان ایراد گرفتن از او و یا نصیحت کردن با او، صحبت می کنید او ترجیح می دهد شما سکوت کنید.

• شوخی نا به جا با کودک نکنید و به اصطلاح، روی آن را زیاد نکنید. فرزند همواره باید در برابر والدین، شرم و حیا داشته باشد.

• در صورتی که فرزندتان کار اشتباهی انجام داد از تنبیه بدنی به شدت خودداری کنید. این کار باعث می شود حریم ها شکسته شود و حتی فرزند، رو در روی والدین قرار گیرد.

• اگر خودتان کار اشتباهی انجام دادید از فرزند خود عذرخواهی کنید. این کار سبب افزایش احترام بین شما می شود.

• اگر انتظار احترام از فرزند خود دارید شما هم باید به خواسته هایش احترام بگذارید. این یک رابطه ی دو طرفه است.