یک سوال مهم| با کودکی که محتوای جنسی دیده است چگونه رفتار کنیم ؟

عصر کنونی عصر ارتباطات محسوب می شود و ابزارهای ارتباطی مانند شبکه های مجازی در دسترس همگان به ویژه کودکان و نوجوانان قرار گرفته است. این موضوع در کنار نقاط قوت و فوایدی مانند افزایش اطلاعات و گسترش دانش و مهارت می تواند آسیب هایی مانند قرار گرفتن در معرض پیام های جنسی نامناسب با سن و شرایط فرهنگی و اجتماعی کودکان را به همراه داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: تغییر در الگوی زندگی مانند آپارتمان نشینی باعث می شود فرزندان بیشتر در معرض حوادث ناخواسته مانند مشاهده روابط جنسی والدین خود در فضای کوچک قرار بگیرند.

این روانشناس کودک و نوجوان درباره آسیب های ناشی از مشاهده ناخواسته پیام های جنسی در کودکان توضیح داد: بخشی از آسیب ها ناشی از احساس ناامنی و اضطراب است، زیرا به طور کلی کودکان با دیدن صحنه های جنسی احساس ترس و نگرانی می کنند و فکر می کنند که مردم کارهای اشتباه انجام می دهند می دهند و نمی توانند به آنها اعتماد کنند.

وی ادامه داد: در این شرایط کودکان به دلیل اینکه نمی توانند پیام و اتفاقات را درک کنند، احساس سردرگمی می کنند و ممکن است از تنهایی بترسند یا دچار یک سری مشکلات خواب مانند کابوس می شوند. آنها همچنین ممکن است دائماً نگران روابط بزرگسالان باشند و به والدین خود بچسبند. برای آنها ایجاد شود، علاوه بر آن در رفتار اجتماعی، ممکن است بخواهند این رفتارها را بازآفرینی و الگوبرداری کنند، یعنی این رفتارها را با همسالان خود انجام دهند و بیداری جنسی و نه لزوماً بلوغ جنسی را تجربه کنند.

ترکمان در خصوص بیداری جنسی تصریح کرد: کودک در بیداری جنسی رفتارها و حرکاتی را انجام می دهد که مناسب سن او نیست. مثل بچه ای که دوباره سعی می کند فیلم ببیند و این رفتار را انجام می دهد. این اعمال باعث می شود که سایر افرادی که این اعمال را در کودک می بینند، آن را تنبیه، سرزنش یا طرد کرده و باعث تداوم مشکلات شود.

وی با بیان اینکه کودکان با دیدن چنین صحنه هایی به دلیل بار عاطفی زیاد مدام آن را در ذهن خود مرور می کنند، گفت: در برخی موارد پس از مشاهده روابط جنسی علائمی از جمله کودکی که در معرض آسیب های شدیدی مانند تصادف یا زلزله یعنی دقیقاً کابوس و خاطره، ترس و چسبیدن وجود دارد، پس طبیعی به نظر می‌رسد که کودکی که چنین صحنه‌هایی را می‌بیند، رنج می‌برد و حالتش مثل قبل نمی‌شود، حداقل به‌طور موقت.

این روانشناس کودک و نوجوان در رابطه با نوع واکنش والدین به این حادثه اظهار داشت: نوع واکنش ما در چنین مواقعی نقش تعیین کننده ای در کاهش آسیب دارد، تاکید می کنم با کاهش آسیب سر و کار داریم نه رفع آسیب. خسارت به دلیل اینکه خسارت رخ داده است. اما متأسفانه والدین در این مواقع سردرگم می شوند و کنترل خود را از دست می دهند و حتی ممکن است کودک را تنبیه کنند یا با فردی که باعث دریافت پیام های جنسی کودک شده درگیر شوند.

ترکمن تاکید کرد: این سردرگمی بر شدت آسیب می افزاید چرا که بعد از این حادثه بچه ها بیشتر احساس گناه می کنند که خانواده دچار آشفتگی و بحران شده است. مشاهده این اتفاق برای والدین به شدت اضطراب آور است، اما والدین باید واکنش مناسبی نسبت به شرایط داشته باشند و خود را کنترل کنند.

وی با بیان اینکه والدین باید در این مواقع چهار گام بردارند، تصریح کرد: ابتدا باید در بحران مداخله کنند و صحنه را مدیریت کنند تا وضعیت بهتر شود. در مرحله بعد باید در اولین فرصت با کودک صحبت کنید. البته سیاست برخی از والدین این است که صحبت نکنند تا کودک فراموش کند، در حالی که دیدن این صحنه ها برای کودک فراموش نشدنی است و بارها آن را مرور می کنند و فقط جرات بیان آن را ندارند، پس باید انجام شود. با کودک صحبت کنید و موضوع را روشن کنید. به همین دلیل وقتی آرام هستیم و احساس می کنیم موقعیت مکالمه مهیا است باید در کنار کودک بایستیم و به او اطمینان دهیم و اعتمادسازی کنیم و از کودک بپرسیم که چه دیده است.

این روانشناس کودک و نوجوان ادامه داد: در مرحله بعد باید توضیحی مختصر و متناسب با سن کودک به کودک بدهیم، یعنی توضیح دهیم و در گام چهارم وضعیت خانه را به حالت عادی برگردانیم. هر چه زودتر و عکس العمل ما طبیعی است، اما اگر کودک هنوز کابوس می بیند باید در اسرع وقت به روانشناس مراجعه کنیم.

وی با اشاره به اینکه والدین باید در مورد مسائل با کودکان صریح صحبت کنند و تربیت جنسی را جدی بگیرند، خاطرنشان کرد: تا زمانی که کودکان سوال می پرسند رفتار آنها طبیعی است اما زمانی که کودکان علائم و رفتارهای روانی مانند کابوس دیدن، مکیدن انگشت، ناخن جویدن دارند. ، نگرانی، مشغله، اضطراب یا عصبانیت، باید به روانشناس مراجعه کنند.

ترکمن تاکید کرد: والدین باید پیشگیری کنند، حریم کودک را رعایت کنند و در اتاق در بسته رابطه جنسی داشته باشند و در صورت استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری، آن را در اختیار کودکان قرار ندهند، همچنین در مقابل استفاده از ابزار تکنولوژی. کودک را زیر نظر بگیرید و همراه باشید و هر چند وقت یکبار ببینید کودک به دنبال چه چیزی است.