نوزادان چگونه چهره‌ها را می توانند ببینند؟

درگذشته گزارش‌شده بود سیستم بینایی انسان دارای عدم تقارن در میدان بینایی است. برای مثال انسان‌ها در تشخیص چهره‌ها در میدان بینایی فوقانی بهتر از میدان بینایی تحتانی هستند(که به آن سوگیری میدان دید فوقانی برای چهره‌ها می‌گویند).

مکانیسم‌های زمینه‌ای این سوگیری میدان بینایی موضوع بحث‌های زیادی است اما نتایج تحقیق جدید در نوزادان نشان می‌دهد تجربه بصری در زندگی روزمره به ظهور سوگیری میدان بینایی فوقانی برای چهره‌ها کمک می‌کند.

در این تحقیق از دانشگاه چوئو، دانشگاه زنان ژاپن و دانشگاه هوکایدو، به نوزادان پنج‌تا هشت‌ماهه ۲ تصویر از چهره به‌صورت عمودی یا افقی ارائه شد.

محققان بررسی کردند نوزادان ابتدا به کدام چهره نگاه کردند و دریافتند که نوزادان بالای هفت ماه ابتدا بیشتر به چهره بالایی نگاه می‌کنند؛ درحالی‌که نوزادان زیر ۶ ماه به‌طور مساوی به هر ۲ چهره نگاه می‌کنند و هیچ تفاوتی در مشاهده تصویر افقی صرف‌نظر از سن وجود نداشت.

این نتیجه نشان می‌دهد سوگیری میدان بینایی فوقانی برای چهره‌ها حدود هفت‌ماهگی ظاهر می‌شود. این سوگیری مختص چهره‌هاست زیرابه نوزادان نیز تصاویری از خانه‌ها ارائه شد اما هیچ سوگیری مشاهده نشد. این امر نشان می‌دهد چهره عامل مهمی در ایجاد سوگیری میدان بینایی است.

علاوه بر این نوزادان بالای هفت ماه بیشتر چهره فوقانی را به‌ خاطر می‌سپردند؛ حتی وقتی‌که زمان برابری را صرف تماشای ۲ تصویر می‌کردند.

این نتایج نشان می‌دهد یک تغییر تکاملی در سوگیری میدان بینایی فوقانی برای چهره‌های بین سنین ۶ تا هفت‌ماهگی وجود دارد؛ به این معنا که تجربه چهره‌ها در زندگی روزمره با ظهور سوگیری میدان بینایی فوقانی برای چهره‌ها مرتبط است.

شوما تسورومی از دانشگاه چوئو می‌گوید: آنچه نوزادان در زندگی روزمره می‌بینند، تغییر می‌کند. تجربه رابطه فضایی بین صورت و بدن(که صورت به بدن متصل است) در طول رشد اندوخته می‌شود. ما فرض می‌کنیم که نسبت مشاهده صورت و رابطه بدن منجر به سوگیری میدان دید فوقانی برای چهره‌ها می‌شود. جالب اینجاست که متوجه شدیم نوزادان برای به خاطر سپردن چهره فوقانی اولویت قائل هستند.

این سوگیری می‌تواند مبنایی برای انگیزه حیاتی ما دریافتن افرادی برای برقراری ارتباط و تعامل با آنان باشد.