درمانی جالب برای سرطان

نتایج اساس یک مطالعه جدید نشان می دهد؛ نوعی کامپوزیت، متشکل از نانوذرات سیلیکونی بسیار ریز و یک عنصر آلی شبیه به آنچه در تلویزیون‌های OLED یافت می ‌شود، قادر است تبادل انرژی بین مولکول ‌ها را افزایش داده و تبدیل نور کم انرژی به نور پرانرژی را امکان ‌پذیر کند.

دکتر لورنزو منگولینی، استاد مهندسی مکانیک و علم مواد در UC Riverside، یکی از معدود آزمایشگاه‌ هایی را مدیریت می‌ کند که قادر به تولید نانوذرات سیلیکونی تخصصی است.

این ماده جدید نسبت به نمونه های قبلی برای تبادل موثر انرژی بین اجزای غیرمشابه موثر تر بوده و  توانایی فوق العاده ای برای کاربردهای دارد. در این میان یکی از مهم ترین ویژگی های ماده جدید، درمان سرطان است.

گفتنی است این کامپوزیت امکان گسیل نور با انرژی بالاتر از نور فرودی را از طریق تبدیل فوتون ها می دهد. به باور محققان، این پیشرفت نویدبخش درمان سرطان است، زیرا نور پر انرژی، مانند نور لیزر فرابنفش، می تواند رادیکال های آزاد تولید کند که قادر به حمله به بافت سرطانی هستند.

اهمیت استفاده از فناوری فوق در این است که به طور عادی نور ماورا بنفش نمی تواند به عمق بافت نفوذ کند. از سوی دیگر، نور مادون قرمز نیز اگرچه دارای نفوذ بافتی عالی است اما فاقد انرژی برای تولید رادیکال های مورد نظر است.به گزارش سیناپرس، این ماده جدید اما با تبدیل نور کم انرژی به شکلی با انرژی بالاتر، این شکاف را پر کرده و راه حلی بالقوه برای درمان هدفمند سرطان ارائه می دهد.

بررسی های انجام شده نشان داد: نقاط سیلیکونی کوچک و مولکول های آلی می توانند فوتون های کم انرژی را به فوتون هایی با انرژی بالاتر تبدیل کنند. علاوه بر این، کاربرد این کامپوزیت در زمینه انرژی خورشیدی نیز قابل توجه بوده و این ماده با مهار نور مادون قرمز نزدیک که معمولاً از صفحات خورشیدی عبور می کند، کارایی سلول های خورشیدی را  به طور قابل توجهی افزایش می دهد.

دکتر مانگولینی از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با این ماده و ویژگی های خاص آن می گوید: ما می ‌توانیم آرایه‌ ها را با استفاده از فوتون ‌های کم انرژی که معمولاً توسط این سلول ‌ها استفاده نمی ‌شوند، کارآمد تر کنیم. این امر می تواند اندازه صفحات خورشیدی را در صورت بهینه سازی تا ۳۰ درصد کاهش دهد.

به گزارش سیناپرس، پیامد های این ماده جدید فراتر از درمان سرطان و پانل های خورشیدی بوده و از آن در تصویربرداری زیستی، پرینت سه بعدی مبتنی بر نور، و تقویت حسگرهای نور برای خودروهای خودران در شرایط مه، نیز می توان استفاده کرد .

پروفسور شان رابرتز از دیگر محققان این تیم مطالعاتی و استاد دانشگاه تگزاس در آستین، در مورد این موفقیت می گوید:  این دستاورد،  اولین در نوع خود است. توسعه موفقیت ‌آمیز این کامپوزیت، مرزهای جدیدی را در قلمرو علم مواد باز کرده و نوید پیشرفت‌ های چشمگیر در استفاده از انرژی خورشیدی و درمان سرطان را داده و امید به آینده‌ ای روشن ‌تر و سالم ‌تر را ارائه می ‌دهد.

 شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Chemistry منتشر شده است.