رابطه بین چربی با روند رشد سلول های سرطانی !

این مطالعه توسط دکتر دنیس ویت کپ، دانشیار زیست شناسی سیستمی در کالج پزشکان واگلوس دانشگاه کلمبیا، و دکتر متیو جی واندر هیدن، مدیر مرکز کخ در موسسه فناوری ماساچوست انجام شد.

مواد مغذی رایجی که می خوریم، مانند چربی و اکسیژنی که تنفس می کنیم، ممکن است نقش کلیدی در رشد سلول های سرطانی داشته باشند.

اکسیژن بیشتر به دلیل نقشش در تولید انرژی در بدن شناخته شده است. به همین دلیل است که هنگام ورزش سخت‌تر نفس می‌کشیم. از آنجایی که بسیاری از سلول‌های سرطانی در محیط‌های فاقد اکسیژن زندگی می‌کنند، اغلب تصور می‌شود که رشد آن‌ها توسط انرژی محدود می‌شود، اما اکسیژن همچنین نقش کمتر شناخته شده‌ای را در ارائه قدرت اکسیدکننده برای واکنش‌های شیمیایی ایفا می‌کند که مولکول‌های زیستی ضروری برای ساخت سلول‌های جدید را سنتز می‌کنند. بسیاری از واکنش های بیوسنتزی به یک عامل کمکی به نام NAD مثبت نیاز دارند و در غیاب اکسیژن، سلول ها قادر به بازسازی محرک های رشد NAD مثبت نیستند و واکنش های سازنده کلیدی آنها متوقف می شود.

با کمال تعجب، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سلول‌های سرطانی هیپوکسیک معمولاً انرژی بیشتری نسبت به نیاز برای رشد دارند. هنگامی که محققان به سلول های سرطانی مواد مغذی اضافی برای تولید انرژی دادند، سلول ها پاسخ ندادند. در عوض، زمانی که محققان از روش‌های مختلف برای باز کردن مسیرهای بیوسنتزی مهار شده به دلیل کمبود اکسیژن استفاده کردند، سلول‌های سرطانی به طور چشمگیری تکثیر خود را افزایش دادند.

محققان دریافتند در حالی که مسیرهای بیوسنتزی مختلف نسبت به در دسترس بودن اکسیژن حساس هستند، سنتز چربی یکی از تاثیرگذارترین آنهاست. از مولکول های چربی برای ساخت غشاهای سلولی جدید استفاده می شود و سنتز چربی به ویژه برای سلول های سرطانی که برای رشد نیاز به سنتز غشاهای جدید دارند چالش برانگیز است. بدون دسترسی به اکسیژن، سلول ها نمی توانند به اندازه کافی مسیرهای سنتز چربی خود را تامین کنند.

دکتر دکتر می‌گوید: آنچه نتایج ما را بسیار غیرعادی می‌کند این است که سنتز چربی به عنوان فرآیندی در نظر گرفته نمی‌شود که به اکسیژن زیادی نیاز دارد، اما آزمایش‌های ما نشان داد که حداکثر 30 درصد از اکسیژن مورد استفاده سلول‌های سرطانی برای انرژی نیست، بلکه برای سنتز است وایتکاپ چاق است.

در نتیجه تأثیر اکسیژن بر بیوسنتز، رشد سلول‌های سرطانی در محیط‌های دارای محدودیت اکسیژن به شدت به واردات چربی از محیط وابسته است که آسیب‌پذیری حیاتی برای سلول‌های سرطانی ایجاد می‌کند، به طوری که کاهش عرضه چربی‌های وارداتی ممکن است رشد سرطان را کند یا متوقف کند.

این تیم اکنون در حال تلاش برای شناسایی گیرنده هایی است که سلول های سرطانی برای وارد کردن چربی به تومورهای مختلف استفاده می کنند و گیرنده هایی که می توانند توسط داروها مورد هدف قرار گیرند. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که تغییر ترکیب چربی‌ها در رژیم غذایی ممکن است نقشی حیاتی در تأثیرگذاری بر رشد سرطان داشته باشد.

ویتکاپ گفت: بیشتر ما سرطان را به عنوان یک بیماری که اغلب نتیجه جهش های ژنتیکی است تصور می کنیم، اما برای سلول های سرطانی که در شرایط چالش برانگیز مانند کمبود اکسیژن زندگی می کنند، محیط آنها به همان اندازه مهم است.” برای مثال، جهش‌هایی که جذب چربی‌ها را تحریک می‌کنند، تنها در صورتی رشد تومور را تحریک می‌کنند که این چربی‌ها به درستی در محیط خود وجود داشته باشند. این یافته ها در مجله Nature Metabolism منتشر شد.