پوست میوه‌ها، گنجینه‌ای پنهان؛ چرا نباید پوست میوه و سبزیجات را دور بریزیم؟

پوست میوه‌ها و سبزیجات، اغلب به دلیل ترس از سموم و آفت‌کش‌ها دور ریخته می‌شوند، اما آیا می‌دانستید که این پوست‌ها، گنجینه‌ای از مواد مغذی هستند؟ پوست میوه‌ها و سبزیجات، سرشار از فیبر، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی، می‌توانند نقش مهمی در حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری‌ها ایفا کنند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود 41 درصد از باقی‌مانده سموم آفت‌کش موجود در میوه‌ها و سبزیجات، طی شست‌وشو با آب از بین می‌رود. همچنین، مقدار این سمومِ مجاز روی مواد غذایی طبیعی به‌شدت کنترل و تنظیم می‌شود و در کمتر از 4 درصدِ موارد از حد مجاز بالاتر می‌رود؛ که حتی در صورت وجود آثار این آفت‌کش‌ها روی میوه و سبزی، تحقیقات نشان می‌دهد که این امر به ندرت منجر به آسیب به انسان می‌شود.

پوست میوه‌ها و سبزیجات، حاوی مقادیر بیشتری از فیبر، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات گیاهی مفید نسبت به نوع پوست‌کنده‌ی آن‌ها هستند. به عنوان مثال، یک سیب خام با پوست، حاوی 332 درصد ویتامین K بیشتر، 142 درصد ویتامین A بیشتر، 115 درصد ویتامین C بیشتر، 20 درصد کلسیم بیشتر و تا 19 درصد پتاسیم بیشتر نسبت به یک سیب پوست‌کنده است. یا یک سیب زمینی آب‌‎پز با پوست، تا 175 درصد ویتامین C بیشتر، 115 درصد پتاسیم بیشتر، 111 درصد فولات بیشتر و 110 درصد منیزیم و فسفر بیشتری نسبت به سیب زمینی پوست‌کنده دارد.

مصرف پوست میوه‌ها و سبزیجات، فواید متعددی برای سلامتی دارد. فیبر موجود در پوست میوه‌ها، باعث احساس سیری طولانی‌مدت می‌شود و به کاهش وزن کمک می‌کند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در پوست میوه‌ها، از بدن در برابر رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سرطان و بیماری‌های عصبی را کاهش می‌دهند.

پوست برخی از میوه‌ها مانند سیب، زردآلو، هویج، گیلاس، خیار، بادمجان، انگور، کیوی، قارچ، ازگیل، نخود، هلو، گلابی، فلفل، آلو، سیب زمینی و کدو سبز، قابل خوردن است. اما پوست برخی دیگر از میوه‌ها مانند آووکادو، خربزه، آناناس، کدو تنبل، پیاز و کرفس، سفت و غیرقابل خوردن است.