تصورات غلط درباره سرطان

با وجود این‌که سرطان به یکی از مشکلات اساسی در جهان تبدیل شده است و برای مثال یک نفر در هر ۲ دقیقه‌ در بریتانیا به سرطان مبتلا می‌شود، اما همچنان تصورات نادرست زیادی درباره این بیماری رواج دارند. برای مقابله با این تصورات نادرست از مسئولان بنیاد حمایتی Macmillan Cancer Support خواسته‌ایم که ما را راهنمایی کنند.

تصور نادرست: سرطان یعنی مرگ قطعی

نگرش‌های افراد نسبت به سرطان در دهه‌های اخیر به‌طور چشمگیری درحال تغییر بوده است. در دهه ۶۰ میلادی، سرطان به‌عنوان دومین علت اصلی مرگ، پس از بیماری‌های قلبی، قرار می‌گرفت و نزد مردم به‌عنوان عامل مرگ شناخته می‌شد. سالی جوردن (سرپرستار قدیمی بنیاد Macmillan Cancer Support) که ۵۴ سابقه فعالیت دارد، می‌گوید: «آن روزها هیچ کس در مورد سرطان صحبت نمی‌کرد. اگر مبتلا بودن فردی به سرطان مشخص می‌شد، بستگانش به ما التماس می‌کردند که هیچ چیز درباره این موضوع به خود بیمار نگوییم. البته ما درنهایت مجبور می‌شدیم که حقیقت را به بیمار بگوییم، اما درک می‌کردیم که نزدیکان و بستگان فرد بیمار سعی می‌کنند تا از او در مقابل مرگ محافظت کنند». امروزه، مبتلا بودن به سرطان به‌سادگی مساوی با مرگ قطعی نیست. تعداد افرادی که با گذشت ۵ سال یا بیشتر پس از تشخیص قطعی سرطان هنوز زنده مانده‌اند، تا سال ۲۰۱۵ حدود ۲۱ درصد نسبت به سال‌های قبل بیشتر شده است. از طرف دیگر، انواع مختلف سرطان‌ها دارای نرخ متفاوت مرگ‌ومیر هستند که این مساله هم عمدتا به عواملی مانند میزان تهاجمی بودن سرطان و نوع درمان‌پذیری آن مرتبط است. برای مثال، نرخ بقا پس از ابتلا به سرطان بیضه در بریتانیا حدود ۹۸ درصد است، ‌درحالی که این نرخ در موارد ابتلا به سرطان پانکراتیک می‌تواند تا حدود یک درصد کاهش پیدا کند.

تصور نادرست: اگر به سرطان مبتلا شوید، باید استراحت مطلق کنید

بدن شما پس از ابتلا به سرطان با مشکلات زیادی مواجه می‌شود. مساله فقط اثرات ناشی از خود سرطان و درمان‌های تهاجمی نیست، بلکه فشار عاطفی هم تاثیر خودش را دارد. با این‌حال، این ایده که افراد مبتلا به سرطان باید از هر گونه فعالیت بدنی خودداری کنند، می‌تواند مضرات بیشتری نسبت به فوایدش برای آنان داشته باشد. دکتر جو فاستر (مسئول بخش فعالیت‌های بدنی در بنیاد مک‌میلان) می‌گوید: «این‌که فرد مبتلا به سرطان باید مطلقا استراحت کند، یکی از تصورات نادرست و شایع درباره سرطان است. امروزه می‌دانیم که اگر می‌شد فعالیت بدنی را به یک داروی تزریقی تبدیل کرد، چه داروی شگفت‌انگیزی اختراع می‌شد! فعالیت بدنی بیشتر، هم در دوره درمان سرطان و هم پس از پایان دوره درمان، می‌تواند عارضه‌های جانبی ناشی از روش‌های درمانی مانند خستگی و تضعیف استخوان‌ها را جبران کند. همچنین، این فعالیت‌های بدنی در درازمدت می‌توانند مانع از ابتلا به بیماری‌های دیگر مانند بیماری‌های قلبی شوند. یافته‌های علمی دیگری هم نشان می‌دهند که فعالیت بدنی برای بعضی از افراد مبتلا به سرطان، سرعت گسترش و پیش‌روی سرطان را می‌گیرد و حتی شانس عود کردن سرطان را کاهش می‌دهد». بنابراین، افراد مبتلا به سرطان باید فعالیت بدنی را جدی بگیرند و رفته‌رفته میزان این فعالیت‌ها را بیشتر کنند. حضور دوستان و اعضای خانواده در کنار این بیماران واقعا تاثیر فعالیت بدنی را افزایش می‌دهد.