یک فایده جدید شکر برای بدن کشف شد

 موسی موراندو ،زمانیکه در یک روستای فقیر در زیمبابوه در زمان کودکی  زندگی می کرده است بعد از افتادن از صخره ها بر روی زخم خود شکر می گذاشته است.او در این مورد می گوید :در زمان کودکی به دلیل فقر ،پدرم زمانیکه زخمی بر روی بدنم ایجاد می شد با اندک پول خود سریعا شکر خریداری می کرد و آن را بر روی زخم من می گذاشت و زخم به طور معجزه آسایی درمان می شد .او در سال ۱۹۹۷ این موضوع را کشف کرده بود.اما در ادامه می گوید :زمانیکه به عنوان پرستار در بیمارستان انگلیس شروع به کار کردم متوجه شدم که آن ها برای درمان زخم از آنتی بیوتیک استفاده می کنند و به این باور رسیدم که کار پدرم اشتباه بوده است!

در حال حاضر پزشکان به پیشنهاد موراندو برای درمان زخم با شکر چراغ سبز نشان دادند.

دیگر پیشنهاد مرندو جدی گرفته می شود.او که در حال حاضر استاد دانشگاه وولهرهمپتون در رشته پرستاری است.به دلیل تحقیق در این زمینه توانست موفق به کسب جایزه Journal of Wound  Care(مجله مراقبت از زخم ) شود.

بعضی از زخم ها مخصوصا در صورت عفونت با سختی با آنتی بیوتیک درمان می شوند.به همین دلیل می توانند از شکر برای درمان زخم استفاده کنند.در بسیاری از نقاط جهان مردم پول کافی برای خرید آنتی بیوتیک را ندارند.از این رو درمان زخم با شکر برای این افراد می تواند مثل یک معجزه باشد.البته که این درمان مخصوص به نواحی فقیر نشین نیست بلکه این درمان با سرعت هر چه سریعتر در انگلیس در حال تحقیق است.

شکر باعث خشک شدن زخم می گردد ؟

مارانو به شما می گوید که برای بهبود زخم نیاز به پودر قند و  یک باند دارید.برای این منظور مقداری شکر بر روی زخم بریزید و آن را با باند ببندید .شکر باعث از بین بردن رطوبت زخم می گردد و در نتیجه از عفونت آن جلوگیری می کند.این تحقیق در سرتاسر دنیا طرفداران زیادی پیدا کرده است.موراندو قصد دارد این تحقیق خود را در بیمارستان های انگلیس عملی کند ولی برای انجام آن به سرمایه گذار احتیاج دارد و شرکت های داروسازی نیز به دلیل منفعت نداشتن برای آن ها از او حمایت نمی کنند.در تحقیقات انجام شده توسط موراندو مشخص شد که زمانیکه غلظت شکر پایین بوده است ،باکتری ها به سرعت رشد کرده اند اما با بالا بردن غلظت شکر باکتری ها محدود می شوند.

موراندو این آزمایشات را در زیمبابوه، بوتسوانا و لسوتو انجام داد.یکی از بیماران زنی بود که زخم بر روی پایش داشت و در این مورد می گوید :او می گوید ۵ سال مداوم این زخم بر روی پای من وجود داشت و درمان نمی شد و دکتران قصد داشتند پای من را قطع کنند تا اینکه با موراندو در بیمارستان آشنا شدم او به من گفت که هر روز مقداری شکر بر روی زخم پاهای خود قرار دهم نتیجه باور کردنی نبود زخم پای من درمان شده بود.!این مثال روش درمان شکر را به خصوص برای افرادی که قادر به مصرف آنتی بیوتیک نیستند، افزایش داده است.

آیا این درمان برای افراد مبتلا به دیابت نیز مفید است ؟

 موراندو مطالعات بالینی خود را بر روی ۴۱ بیمار در انگلستان تکمیل کرد. نتایج آزمایشات او هنوز منتشر نشده است.یکی از سؤالات مورد پرسش از موراندو که در بسیاری از کنفرانس های ملی و بین المللی سخنرانی کرد، این بود که آیا ممکن است  بیماران دیابتی که دچار زخم در ناحیه پاهایشان هستند نیز این روش اعمال شود ؟

سطح گلوکز در خون بیماران مبتلا به دیابت باید کنترل شود و ریختن قند باعث افزایش سطح گلوکز خون نمی شود.در روش درمان با  شکر، موراندو گفت که هنگامی که شکر بر روی زخم ریخته شود، میزان گلوکز خون  افزایش نمی یابد او در این زمینه می گوید  که درمان زخم با شکر نیز در بیماران دیابتی موفق بوده است.

استفاده از شکر در درمان زخم، روش بسیار قدیمی در کشورهای در حال توسعه است. دنیای پزشکی اهمیت و استفاده از شکر را در درمان زخم ها توسط موراندو آموخت و به تحقیقات در این زمینه نیز ادامه می دهند.

در ادامه بخوانید :عادت هایی در زندگی روزمره که باعث کاهش طول عمر می شود !

در درمان حیوانات نیز از شکر استفاده می شود !

موراندو گفت که در حالی که تحقیق در مورد انسان ادامه دارد، مورین مک مایکل، دامپزشک در ایالات متحده، چندین سال به همین روش بر روی حیوانات آزمایش کرده است او  استدلال کرد که استفاده از شکر و عسل در درمان زخم های حیوانات در سال ۲۰۰۲ آغاز شد و عسل و ارتباط آن در درمان زخم حداقل به اندازه شکر موثر بوده است.با این حال، چون عسل گرانتر از شکر است، درمان شکر می تواند به توده های وسیع تر انجام شود.