چهار واقعیت عجیب در مورد پرسپولیس
پرسپولیس این هفته‌ها روند بهتری پیدا کرده و حتی شانس کسب عنوان قهرمانی نیم‌فصل را هم دارد. با این وجود برخی واقعیت‌های جاری در تیم کالدرون که جالب توجه هم هستند، کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
از کرنر گل نمی‌زنند
در شرایطی که یکی از رایج‌ترین راه‌های گلزنی پرسپولیس در دوره برانکو استفاده از ضربات کاشته و کرنر بود، سرخپوشان در 14 بازی ابتدایی این فصل‌شان حتی یک گل هم از این راه‌ها نزده‌اند. البته زمینی‌تر شدن بازی پرسپولیس نکته خوبی است، اما اینکه آنها نمی‌توانند از راه ساده‌ای همچون ارسال ضربات کرنر و ایستگاهی به گل برسند هم در نوع خودش یک ضعف محسوب می‌شود. جالب‌تر اینکه پرسپولیس ارسال‌کننده‌های خوبی مثل بشار رسن، مهدی ترابی و احمد نوراللهی را در اختیار دارد و البته بازیکنان سرزن و بلندقامتی مثل جلال حسینی، شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و علی علیپور در این تیم حضور دارند.
بزرگان نیمکت‌نشین می‌شوند
شاید وقتی جلال حسینی جام قهرمانی فصل گذشته را بالای سر می‌برد، کمتر کسی می‌توانست تصور کند که او در اوج صحت و سلامتی روی نیمکت بنشیند. این اتفاق اما امسال افتاده است. اوایل فصل نیمکت‌نشینی جلال برای خیلی‌ها عجیب و غیرقابل هضم بود، اما به تدریج همه به آن خو گرفتند. سن حسینی بالاست و او نیاز به استراحت بیشتری دارد. غیر از این، مربی باید از حالا به فکر یافتن یا ساختن یک جانشین برای جلال باشد و حضور متناوب کنعانی‌زادگان در ترکیب، این نیاز را هم برآورده می‌کند. غیر از جلال حسینی، علیرضا بیرانوند هم دیگر بازیکن سرشناس پرسپولیس بوده که اخیرا فقط به دلایل فنی نیمکت‌نشینی را تجربه کرده است. بیرو در بازی با سایپا بیرون نشست تا رادوشوویچ به میدان برود؛ تصمیم غیرمنتظره کالدرون که جواب داد و مورد استقبال هواداران هم قرار گرفت. پنج ماه پیش چه کسی می‌توانست وقوع چنین اتفاقاتی را در پرسپولیس حدس بزند؟
کسی کاری به ربیع‌خواه ندارد
زمان حضور برانکو در پرسپولیس، اصرار او به استفاده از محسن ربیع‌خواه معمولا با واکنش تند منتقدان و هواداران مواجه می‌شد. آن زمان تمرکز زیادی روی بازی محسن وجود داشت و او ناچار بود زیر یک فشار له‌کننده بازی کند. امسال که کالدرون آمد، کمال کامیابی‌نیا در ابتدای فصل کتفش را جراحی کرد. سرمربی آرژانتینی ابتدا از احمد نوراللهی به عنوان تنها هافبک دفاعی تیمش استفاده کرد، اما وقتی دید وزن بازیسازی در میانه میدان پایین آمده، به ناچار ربیع‌خواه را به ترکیب برگرداند و احمد را یک خط جلو برد. از آن زمان محسن در ترکیب اصلی باقی مانده و البته نمایش‌های او با رشد کیفی چشمگیری هم نسبت به اوایل حضورش در پرسپولیس همراه شده است. بازیکنی که بعد از هر بازی برای پرسپولیس ناچار بود هزاران کامنت انتقادی و تخریبی را تحمل کند، حالا حتی گاهی از سوی کارشناسان و هواداران تحسین هم می‌شود!
سرعت انتقال بالا
پرسپولیس در دوره برانکو هرگز تیمی نبود که در بخش ضدحمله یا انتقال سریع توپ از دفاع به حمله تخصص داشته باشد. البته که قاب‌هایی از این مدل مثلا در بازی رفت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان با السد که منجر به وقوع پنالتی روی علی علیپور شد و یا گل چهارم به استقلال در آن داربی معروف تهران به جا مانده، اما این ضدحملات نادر هم معمولا توسط یک یا دو نفر پایه‌ریزی می‌شدند. حالا اما ضد حملات گروهی و برق‌آسا با مشارکت چهار یا پنج بازیکن، به یک اتفاق تکراری در پرسپولیس تبدیل شده است؛ آنچه کاملا سیستماتیک و تمرین‌شده رخ می‌دهد و همه رقبا از آن ترس دارند. تعداد عناصر سرعتی و هجومی مثل امیری، ترابی و علیپور، دست کالدرون را برای استفاده از این سیستم باز گذاشته و او به بهترین شکل از این قابلیت استفاده می‌کند.
همشهری ورزشی
