نگاهی به گزینه های احتمالی سرمربیگری استقلال

در سال‌های گذشته نیمکت استقلال یک سیکل بسته و تکراری بین نفراتی چون امیر قلعه نویی، صمد مرفاوی و پرویز مظلومی بود. از لیگ اول تا پانزدهم بیش از همه این نفرات بودند که روی نیمکت آبی دیده می‌شدند. از بین بزرگان استقلال در دهه 60 و 70 نفراتی چون شاهرخ و شاهین بیانی، رضا احدی، صادق ورمزیار، مهدی فنونی زاده، عباس سرخاب، عبدالعلی چنگیز، مجید نامجومطلق، رضا حسن زاده، جواد زرینچه هرگز روی نیمکت سرمربیگری استقلال و هیچ تیم لیگ برتری قرار نگرفتند که هرکدام دلیل وعلت خاص خودش را داشت.

از آن نسل طلایی همان طور که اشاره شد فقط قلعه نویی و مرفاوی در عرصه مربیگری لیگ برتر فعال بودند و بقیه حداکثر دستیار اول بودند یا در لیگ یک و دو و فوتبال پایه شدند. غیر از یکی دونفر از جمله زرینچه که همین تازگی‌ها گلایه‌های همیشگی اش درباره ندیده شدن در چرخه مربیگری را تکرار کرد و نامجومطلق بقیه انگار اصلا دنبال سرمربیگری در لیگ برترهم نبودند. اما ماجرا نسل بعدی استقلالی‌ها متفاوت است.

اغلب آنها پا به عرصه مربیگری گذاشتند و فقط چند نفر انگشت شمار مثل وحید طالب لو و امیرحسین صادقی هستند که تاکنون تمایلی برای مربیگری از خودشان نشان نداده اند. از چند سال قبل موج جدید مربی‌های جوان استقلالی شکل گرفته و گزینه‌ها و آلترناتیو‌های نیمکت آبی را به شکل چشمگیری افزایش داده است. دیگر تعداد کسانی که می‌توانند و ممکن است سرمربی بعدی استقلال باشند به یک، دو و حتی سه و چهار گزینه محدود نمی‌شود. امروز به شکل بالقوه دست کم 10 گزینه احتمالی برای نیمکت آبی در سال‌های آینده وجود دارد.

داریوش یزدانی، محمد تقوی، مهدی پاشازاده، محمود فکری، سهراب بختیاری زاده، علیرضا منصوریان، فرهاد مجیدی، جواد نکونام، پیروز قربانی و رضا عنایتی که باید نفراتی چون خسرو حیدری، مجتبی جباری، آندرانیک تیموریان که دوره‌های مربیگری را پشت سر می‌گذارند و همچنین مهدی رحمتی که سال‌های آخر فوتبالش را پشت سر می‌گذارد برای وارد شدن به این عرصه ابراز تمایل کرده‌اند را هم اضافه کرد. این موج نو مربیان جوان استقلالی که چندسالی است به راه افتاده و همان طور که اشاره شد تا چندسال دیگر هم ادامه خواهد داشت هم می‌تواند خوب و امیدوار کننده باشد و هم یک نکته منفی بوده و جای نگرانی دارد.

از این جمع ده نفره امروز مجیدی(استقلال)، نکونام(فولاد)، فکری(نساجی)، پاشازاده(شاهین بوشهر)، بختیاری زاده(پدیده شهر خودرو) در لیگ برتر سرمربیگری می‌کنند. منصوریان که 2 فصل سرمربی استقلال بود و علاوه برآن در نفت تهران و پاس همدان و ذوب آهن لیگ برتری هم سرمربیگری کرده و محمد تقوی که سابقه سرمربیگری تراکتور تبریز را در کارنامه دارد. قربانی هم به تازگی سرمربیگری تیم لیگ برتری گل گهر را رد کرد. عنایتی هم در تیم دسته اولی هوادار و یزدانی هم در فوتبال آمریکا مربیگری می‌کنند.

تمام این نفرات کاریزما و شخصیت سرمربیگری در استقلال را هم دارا هستند و تمام آنها در سال‌های گذشته سابقه گزینه سرمربیگری استقلال یا دستیار اول بودن برای مربیان خارجی یعنی وینفرد شفر و آندره آ استراماچونی را داشتند که این موضوع نشان می‌دهد نام آنها از چشم مدیران استقلال و تصمیم گیرندگان اصلی پنهان نمانده است. حالا امیر قلعه نویی و پرویز مظلومی هم که آلترناتیو‌های سنتی نیمکت استقلال به شمار می‌روند هم بماند!

وجود این همه گزینه و مدعی برای سال‌های دور یا نزدیک نیمکت استقلال دست مدیران را باز می‌گذارد تا با توجه به برنامه و طرح‌های کوتاه و بلند مدتی که دارند بهترین و مناسب ترین گزینه را انتخاب کنند و این یک امتیاز و حسن بزرگ محسوب می‌شود تا مانند لیگ هفتم وقتی به دنبال جانشینی برای سرمربی تیم هستند مجبور نشوند مربی را خارج از مجموعه استقلال بیاورند که شناخت چندانی از فضا و اتمسفر تیم ندارد و به نوعی در بین پیشکسوتان و هواداران غیر خودی محسوب می‌شود.