هل، ادویه پرخاصیت| از بهبود قوای جنسی تا تنظیم فشار خون!

هل، ادویه نواحی گرمسیری است که عطر و طعم دلچسبی به غذاها می‌‌دهد. اما علاوه بر اینکه چاشنی عالی است، خواص بسیاری برای سلامت بدن دارد که اهمیت گنجاندن آن در رژیم غذایی را می‌رساند. پس از این به بعد، حداقل در چای‌تان هل بریزید.

 در ادامه این مطلب به فواید عادت به مصرف این ادویه اشاره خواهیم کرد که به ترتیب عبارتند از:

1. منبع ویتامین‌های گروهB
دانه‌های هل سرشار از املاح و ویتامین‌ها هستند اما به‌خصوص منبع غنی ویتامین‌های گروه B مانند B1،B2،B3 و B6 محسوب می‌شود. این ویتامین‌ها نه‌تنها در فرایندهای مختلف مانند متابولیسم، اشتها، قدرت ایمنی و سلامت عصبی نقش دارند بلکه از بروز کمبودهایی که زمینه‌ساز مشکلات مزمن در طولانی‌‌مدت می‌شوند نیز جلوگیری می‌کنند. 

2. خوشبوکننده دهان
هل به‌عنوان خوشبوکننده دهان شناخته می‌شود و علاوه بر این، خواص ضدباکتریایی نیز دارد. روغن‌های موجود در دانه هل با باکتری‌های دهان که عامل پوسیدگی و پلاک دندانی هستند نیز مقابله می‌کند. این تاثیر همچنین بوی نامطبوع پس از خوردن سیر و پیاز را نیز برطرف می‌کند یا کاهش می‌دهد. 

3. تنظیم فشار خون
مطالعات نشان می‌‌دهد مصرف هل به تنظیم فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون یا دارای زمینه ابتلا به این بیماری کمک می‌کند. این تاثیرها به‌خاطر ترکیباتی موسوم به سینئول و لیمونن است که خواص ضدالتهابی بر سیستم قلبی‌عروقی دارند. 

4. بهبود عملکرد سیستم گوارش
هل با تحریک ترشح شیره‌های گوارشی از جمله اسید هیدروکلریک و اسیدهای صفراوی به تجزیه سریع‌تر غذاها کمک می‌کند که زودتر در بدن جذب می‌شود. مصرف هل با تسهیل تعادل فلور روده‌ای به کاهش نفخ و گازهای گوارشی نیز کمک می‌کند.

5. کمک به کاهش وزن
یکی از تاثیرهای هل، افزایش دمای درونی بدن است که در کاهش وزن نقش دارد. طی این فرایند، در بدن گرما تولید می‌شود که موجب سوخت‌وساز سریع‌تر کالری شده و روند کاهش وزن را تسریع می‌کند. همچنین، مصرف هل متابولیسم را نیز تحریک می‌کند که در تسریع روند کاهش وزن نقش دارد و با سوخت‌وساز بیشتر چربی‌ها در تسهیل ریزمغذی‌ها موثر است.

6. بهبوددهنده قوای جنسی
هل حاوی ترکیباتی نظیر تِرپِن است که میل جنسی را تحریک می‌کند. همچنین، هل خواص ضداسپاسم دارد که موجب شل شدن عضلات شده و رابطه جنسی خانم‌ها و آقایان را بهبود می‌دهد. تاثیر این دانه‌های محرک در تحریک خونرسانی نیز در این زمینه چشمگیر است.