رسمِ غلط تیراندازی در مراسم عزا و عروسی را از بُن بَرکَنید/ طی دو سال گذشته ۳۵ نفر بر اثر تیراندازی در مراسم عزا و عروسی جانباختند

سخنگوی فراجا با تاکید بر اینکه شهروندان و طوایف محترم از تیراندازی در مراسم مختلف پرهیز کنند؛ در یادداشتی نوشت: می‌خواهم در خصوص رسم تیر‌اندازی در مراسم مختلفِ عروسی و سوگواری‌ با شما صحبت کنم؛ رسمِ نامتعارفی( در واقع  نوعی "بدعت" است) که گاه فوت عروس،  داماد و یا کودکی را رقم می زند و یا منجر به مرگ مغزی و ضرب و جرح‌های شدید و جبران ناپذیر می‌شود.

" سردار منتظرالمهدی " در ادامه این یادداشت با اعلام این که بی‌شک یکی از مهمترین جلوه‌های بصریِ ناامنی در یک جامعه، صحنه تیراندازی در میان جمعیت است، آورده است: البته این معضلی عمومی در دنیاست و حتی در برخی کشورها منجر به فجایع تلخی شده، به عنوان مثال در آمریکا به چنین رفتارِ مجرمانه‌ای mass shooting می‌گویند.

 "مَس شوتینگ" یا تیراندازی بی هدف به قصدِ آزار و یا حتی در برخی مواقع به قصدِ جشن، شادی و سرور است که  بحرانی فراگیر در جوامع پیشرفته است و مشابه چنین رفتارهایی در برخی نقاط کشور، معضلی تاریخی  است که عمدتا به بهانه جشن و شادی و تاحدی در عزاداری ها رخ می‌دهد. اما با توجه به سابقه مدنیّتِ چندین هزارساله ایرانیان، از مردمِ عزیزمان انتظار می‌رود این رسم غلط و دلهره‌آور را از بُن 

برخی از این تیراندازی‌ها که حتی با سلاح هایِ شکاریِ مجاز،  به صورت شلیک هوایی صورت گرفته و به ظاهر کم خطر است اما علاوه بر ایجاد رعب و وحشت در بین شهروندان به ویژه کودکان، باعث اخلال امنیتی در روند پرواز‌ فرودگاه‌ها و گاها باعث لغو برخی از پروازها می‌شود.

تاسف‌آورتر اینکه اعلام کنم از سال 1401 تا کنون 35 تن از شهروندان عزیزمان را در همین تیراندازی‌های نامتعارفِ رعب‌آور از دست‌داده‌ایم و ده‌ها تن نیز نقص عضو شده‌اند که بسیار دل خراش است.

پلیس همواره در این مقوله مهم نگاه پیشگیرانه و هشداری داشته و با بسیج امکانات تحت اختیار خود نسبت به آموزش و فرهنگ‌سازی اقدام  و طی دو دهه اخیر تلاش نموده تا از فضیلتِ بی‌منطقِ چنین کاری کاسته و به قبحِ آن بیافزاید.

با وجود تلاش پلیس و برگزاری برنامه‌های آموزشی در نقاط حادثه خیز و ایجاد پویش های متنوع در قالب‌هایی چون "تیربَس" یا " تفنگ بَس" ؛ کماکان میزانِ و حجم تیراندازی های بی هدف در مراسمات بالا بوده و قربانیان زیادی می‌گیرد؛ گاها آمارها بیش از 3هزار مورد تیراندازیِ سالیانه در مراسمات مختلف است.

هر چند در جوامعِ هدفی که عمدتا قربانی چنین رفتار نابخردانه ای هستند؛ ورود آموزش و پرورش و نهاد تعلیم و تربیت و آموزشِ عالی به همراه سَمَن ها بیشترین بازدهی را خواهد داشت  اما چند نکته حائز اهمیت را  از یاد نبریم:

در قوانین کشور ما در اختیار داشتن و استفاده از سلاح گرم ممنوع و جرم است و مالکان و صاحبان سلاح های شکاریِ مجاز نیز خود را در قِبال این وسیله خطرزا مسئول بدانند.

تدبیر و سیاست‌های پلیس در مواجهه با این جرمِ مشهود، غیرقابل اغماض است وقطعا و حتما با دارندگان سلاحهای غیرمجاز برخورد قانونی صورت می گیرد و اگر افرادی به صورت داوطلبانه سلاح‌ها و فشنگهای غیرمجاز خود را تحویل  نمایند از ارفاق قانونی برخوردار می‌شوند.

و پایان سخن، مشارکت آگاهانه مردم می‌تواند سنت‌های زیبا و مفرحِ ایرانی- اسلامی را جایگزین این رسم خطرآفرین کند.